تست MMPI یا «پرسش‌نامه شخصیتی چندمحوری مینه‌سوتا» ابزاری است که متخصصان برای تشخیص بیماری‌های سلامت روان استفاده می‌کنند. این تست اولین بار در اواخر دهه ۱۹۳۰ میلادی تدوین شد، اما بارها بازنگری و به‌روزرسانی شد تا دقتش افزایش یابد. در این مقاله درباره پیدایش تست MMPI، نحوه انجامش و انواع آن توضیح می‌دهیم، پس با ما همراه باشید.
استارک آر هتوی، روان‌شناس بالینی، و جی چارنلی مک کینلی، عصب‌روان‌شناس در دانشگاه مینه‌سوتا، تست MMPI را طراحی کردند. چون پرسش‌نامه‌های خودسنجی در آن زمان زیاد کاربردی نبودند و دست‌بردن در نتایجشان کار آسانی بود، هتوی و مک کینلی تست MMPI را تدوین کردند. هدف آنها از طراحی این تست ساخت ابزار کمکی برای تشخیص اختلالات روانی مختلف و شدتشان بود. شاید این تست بی‌نقص نباشد، اما امروزه در بسیاری از درمانگاه‌های روان‌شناسی، مراکز بازپروری و حتی ارزیابی‌های قبل از استخدام استفاده می‌شود.
تست MMPI در سال‌های اول انتشار مشکلات مختلفی داشت. مثلا خیلی‌ها تست را دقیق نمی‌دانستند و برخی دیگر معتقد بودند بعضی از سؤال‌هایش نژادپرستانه و جنسیت‌زده‌اند. بنابراین تست MMPI در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی بازنگری شد و انواع جدیدی از آن به وجود آمدند که در ادامه آنها را معرفی می‌کنیم.
تعداد سؤال‌های انواع تست MMPI متفاوت است و زمان تکمیل آنها نیز فرق می‌کند:
حتما فردی متخصص باید بر تست‌های MMPI نظارت و آنها را امتیازدهی و تحلیل کند. بهتر است تحلیل تست mmpi را روان‌شناس بالینی یا روان‌پزشکی انجام دهد که این زمینه آموزش دیده است. برای تشخیص بیماری هیچ‌گاه نباید فقط به نتایج این تست اکتفا کرد و این تست حتما باید با ابزارهای ارزیابی دیگر استفاده شود.
در تست‌های MMPI-2 و MMPI-A، برای تشخیص اختلالات مختلف روانی از ۱۰ مقیاس بالینی استفاده می‌شود، اما تست‌های MMPI-2-R و MMPI-A-R مقیاس‌های متفاوتی دارند. به هر مقیاس نام و شماره‌ای اختصاص داده شده است. از آنجا که ممکن است اختلالات مختلف سبب بروز چند علامت مشابه می‌شوند، نمی‌توان به نام مقیاس‌ها اکتفا کرد و به همین خاطر متخصصان بیشتر از شماره مقیاس‌ها استفاده می‌کنند. در ادامه، مقیاس‌های بالینی تست‌های MMPI-2 و MMPI-A را توضیح می‌دهیم.
این مقیاس به هدف تشخیص تأثیر مشکلات عصبی روی عملکرد بدن طراحی شد. سؤال‌های مقیاس ۱ علائم جسمانی را می‌سنجند. روی‌هم‌رفته مقیاس ۱ برای تشخیص افراد مبتلا به خودبیمارانگاری به کار می‌رود.
این مقیاس برای تشخیص افسردگی با علائم روحیه ضعیف، ناامیدی به آینده و نارضایتی از زندگی طراحی شده است. امتیاز خیلی زیاد در این مقیاس ممکن است نشان‌دهنده افسردگی باشد، اما امتیاز متوسط نشان‌دهنده نارضایتی کلی از زندگی است.
این مقیاس برای تشخیص افراد مبتلا به هیستری یا افرادی که در شرایط استرس‌زا درد جسمانی دارند، طراحی شده است. اشخاص تحصیل‌کرده و کسانی که به طبقات بالای اجتماعی تعلق دارند، امتیاز بیشتری در مقیاس ۳ کسب می‌کنند. خانم‌ها نیز معمولا بیشتر از آقایان در این مقیاس امتیاز می‌گیرند.
مقیاس ۴ برای تشخیص افراد سایکوپت و ارزیابی انحراف اجتماعی و بی‌توجهی به اخلاقیات طراحی شده است. این مقیاس همچنین برای تشخیص رفتار سرکشانه و ضداجتماعی به کار می‌رود. افراد سرکش در این مقیاس امتیاز زیادی دریافت می‌کنند و معمولا مبتلا به اختلال شخصیتی هستند.
مقیاس ۵ ابتدا برای تشخیص همجنس‌گرایی طراحی شده بود، اما کارآمد نبود. امروزه این مقیاس برای ارزیابی این به کار می‌رود که هویت هر شخصی چقدر دقیق بر تصورات کلیشه‌ای نقش‌های زن و مرد منطبق است.
این مقیاس برای تشخیص افرادی با علائم پارانوئید همچون شکاکی، احساس آزار و اذیت، خودانگاری زیاد، حساسیت شدید و سخت‌گیری طراحی شده است.
مقیاس ۷ برای اندازه‌گیری شک بیش از حد، وسواس‌ها و ترس‌های بی‌دلیل طراحی شده است. اضطراب، افسردگی و وسواس فکری‌عملی از علائمی هستند که در این مقیاس در نظر گرفته می‌شوند.
افکار خیالی، ادراکات غیرعادی، بیگانگی اجتماعی، روابط خانوادگی ضعیف، دشواری در تمرکز و مهار تکانه، نداشتن علایق عمیق، سؤال‌های آزاردهنده درباره احساس ارزشمندی و هویت شخصی و مشکلات جنسی مواردی هستند که با این مقیاس سنجیده می‌شوند.
مقیاس ۹ برای تشخیص ویژگی‌های هیپومانیا طراحی شده است. توهم، هذیان خودبزرگ‌بینی، گفتار شتابان، زودرنجی، پرش افکار و دوره‌های کوتاه افسردگی از ویژگی‌های بیماری هیپومانیا هستند.
مقیاس ۰ از دیگر مقیاس‌ها جدیدتر است. این مقیاس برای تشخیص کم‌رویی و تمایل به کناره‌گیری از ارتباطات و مسئولیت‌های اجتماعی به کار می‌رود.
همه تست‌های MMPI انواع مقیاس‌های روایی را دارند تا دقت تشخیص بیشتر شود. از آنجایی که این تست‌ها برای مراکز بازپروری یا معاینات قبل از استخدام استفاده می‌شوند، ممکن است افراد صادقانه و درست به سؤالات پاسخ ندهند. مقیاس‌های روایی این بخش مختص تست MMPI-2 هستند.
این مقیاس که مقیاس دروغ نیز نامیده می‌شود، برای تشخیص افرادی مناسب است که می‌خواهند خود را بهتر از چیزی که هستند، نشان دهند.
این مقیاس میزان مغایرت اشخاص با جواب‌هایشان در تست را نشان می‌دهد. کسانی که امتیاز زیادی در این مقیاس می‌گیرند، می‌خواهند از چیزی که هستند بدتر به نظر بیایند، دچار ناراحتی روانی شدیدند یا اصلا توجهی به سؤال‌های تست ندارند.
این مقیاس که مقیاس حالت دفاعی نیز نامیده می‌شود، برای تشخیص افرادی به کار می‌رود که می‌خواهند مشکلات خود را کوچک جلوه بدهند یا از قضاوت دیگران می‌ترسند.
«مقیاس ؟» یا «نمی‌توانم بگویم» تعداد سؤال‌هایی را می‌شمارد که بدون پاسخ رها شده‌اند. طبق راهنمای تست MMPI، هر تستی که حداقل ۳۰ سؤال بدون پاسخ داشته باشد، اعتباری ندارد.
این مقیاس برای تشخیص افرادی مناسب است که با الگوی مشخصی به سؤال‌ها پاسخ می‌دهند. مثلا این افراد بدون توجه به مفهوم سؤال، به ۱۰ سؤال اول پاسخ صحیح و به ۱۰ سؤال بعدی پاسخ غلط می‌دهند و تا انتها این الگو را تکرار می‌کنند.
این مقیاس کاربردی مشابه مقیاس TRIN دارد با این تفاوت که مقیاس VRIN برای تشخیص پاسخ‌های تصادفی و پراکنده به کار می‌رود. افراد ممکن است از قصد این پاسخ‌های پراکنده را بدهند، متوجه مفهوم سؤال نشده باشند یا توانایی خواندن سؤال را نداشته باشند.
این مقیاس نحوه پاسخ‌دادن فرد به نیمه اول و دوم سؤالات را مقایسه می‌کند. امتیاز زیاد در این مقیاس به این معناست که فرد در نیمه دوم تست، توجه خود به سؤالات را از دست داده و سؤال‌ها را تصادفی پاسخ داده است.
این مقیاس برای تشخیص افراد با اختلال روانی خاص یا کسانی که پاسخ تصادفی داده‌اند، به کار می‌رود.
این مقیاس برای کسانی استفاده می‌شود که معتقدند به آسیب یا ناتوانی مبتلا هستند. در واقع این مقیاس نشان می‌دهد آیا حرف این افراد اعتبار دارد یا خیر.
این مقیاس نیز برای تشخیص کوچک‌نمایی به کار می‌رود. مقیاس S همچنین زیرشاخه‌هایی دارد که برای تشخیص اعتقاد فرد به سرشت خوب انسان‌ها، آرامش او، رضایتش از زندگی و انکار نقص‌های اخلاقی استفاده می‌شوند.
با اینکه تست MMPI قابل‌اعتماد است، تشخیص متخصص نباید تنها بر اساس نتایج آن باشد. در واقع این تست یکی از چندین ابزاری است که متخصصان برای تشخیص مشکل استفاده می‌کنند. متخصصان باید نتایج دیگر همچون آزمون‌های روانی و جسمانی، سوابق پزشکی و در صورت لزوم، آزمایش‌های مختلف را در نظر بگیرند.
تست MMPI آزمونی است که پزشکان و متخصصان برای تشخیص اختلالات روانی از افراد می‌گیرند. این تست سؤال‌های مختلفی دارد که پاسخ به آنها سبب مطابقت با مقیاس‌های تست و درنتیجه کمک به تشخیص بیماری می‌شود. اگر قصد انجام این تست را دارید، هیچ نگران نباشید و سعی کنید پاسخ‌های درست به سؤالات آن بدهید.
آیا تابه‌حال تست MMPI داده‌اید؟ لطفا تجربه خود را با ما و سایر مخاطبان در میان بگذارید.
منبع: verywellmind
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها