بسیاری از افراد در طول زندگی خود علائم اختلال مسخ شخصیت را تجربه می‌کنند. اختلال مسخ واقعیت یا شخصیت با دوره‌هایی از احساس جداشدن از بدن و افکار مشخص می‌شود. این اختلال گاهی اوقات به این صورت توصیف می‌شود که احساس می‌کنید از بیرون بدن خود را مشاهده می‌کنید یا اینکه در خواب و رؤیا هستید. در این مقاله از علائم، علل و روش‌های درمان اختلال مسخ واقعیت خواهیم گفت.
اختلال مسخ شخصیت که اختلال غیرواقعی‌سازی نیز نامیده می‌شود، زمانی است که احساس می‌کنید:
یک دوره مسخ شخصیت ممکن است از چند دقیقه تا (به‌ندرت) چند سال طول بکشد. مسخ شخصیت همچنین ممکن است نشانه‌ای از اختلالات دیگر از جمله برخی از اشکال سوءمصرف مواد، اختلالات شخصیتی خاص، اختلالات تشنج و برخی دیگر از بیماری‌های مغزی باشد.
افراد دچار این اختلال ارتباط خود با واقعیت را از دست نمی‌دهند. آنها متوجه می‌شوند که چیزها آن‌طور که ظاهر می‌شوند نیستند. مسخ شخصیت یا اختلال غیرواقعی‌شدن شاید نشانه مسائل دیگری نیز باشد، مانند:
محققان نمی‌دانند چه چیزی باعث این اختلالات می‌شود. در نیمی از موارد، پزشکان نمی‌توانند تشخیص دهند که چه چیزی باعث این اختلال می‌شود. عوامل بیولوژیکی و محیطی ممکن است در بروز اختلال مسخ واقعیت نقش داشته باشند. برخی از افراد به دلایل مختلف ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلال تجزیه‌ای قرار داشته باشند، از جمله:
پس از استرس شدید یا تروما نیز ممکن است اختلالات تجزیه‌ای رخ دهند، مانند:
عوامل دیگری نیز در بروز اختلال مسخ واقعیت نقش دارند؛ از جمله:
علامت اصلی اختلال مسخ شخصیت احساس قطع ارتباط است. ممکن است این احساسات را داشته باشید:
درباره ارتباط پانیک و مسخ شخصیت می‌توان گفت فردی که دچار پانیک شده است، حین حمله ممکن است علائم مسخ شخصیت یا مسخ واقعیت را نیز تجربه کند.
برخی افراد علائم خفیف و کوتاه‌‌مدت را تجربه می‌کنند. برخی دیگر علائم مزمن (مداوم) دارند که ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشند. این علائم ممکن است عملکرد شما را مختل کنند و حتی منجر به ناتوانی شوند.
هیچ آزمایشی اختلال مسخ واقعیت را مشخص نمی‌کند، اما ممکن است پزشک بخواهد آزمایش خون یا تصویربرداری (اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی) انجام دهید تا وجود بیماری جسمی یا عوارض جانبی دارویی را رد کند.
پزشک شما ممکن است شما را به متخصص سلامت روان ارجاع دهد. روان‌پزشک، روان‌شناس یا مددکار اجتماعی روان‌پزشکی می‌تواند به تشخیص و درمان شما کمک کند. متخصصان با شما صحبت می‌کنند تا تجربیات و نحوه عملکرد شما را درک کنند.
اغلب، افراد به‌دلیل نگرانی بابت علائمی مانند افسردگی به دنبال درمان‌اند. افسردگی ممکن است مشکلی بزرگ‌تر از اختلال باشد. ممکن است نیاز به درمان مسخ شخصیت داشته باشید اگر:
هدف درمان مقابله با عوامل استرس‌زایی است که باعث ایجاد علائم می‌شوند. متخصص درمان شما را بر اساس موارد زیر برنامه‌ریزی می‌کند:
درمان اغلب شامل ترکیبی از انواع روش‌های روان‌درمانی است. متخصص ممکن است یک یا چند مورد از این روش‌ها را انتخاب کند:
سایر درمان‌ها عبارت‌اند از:
بهبودی کامل برای بسیاری از افراد امکان‌پذیر است. در برخی افراد، این اختلال خودبه‌خود از بین می‌رود. برخی دیگر با اقدامات درمانی و مقابله با محرک‌ها بهبود می‌یابند. درمان به حل مشکلات اساسی کمک می‌کند. برای جلوگیری از عود علائم به درمان ادامه دهید.
ممکن است نتوان از اختلال مسخ شخصیت جلوگیری کرد، اما تشخیص علائم مفید است و سبب می‌شود که بتوانید آن را هرچه زودتر درمان کنید. اگر رویدادی آسیب‌زا را از سر گذرانده‌اید، به دنبال کمک باشید. مداخله سریع احتمال ابتلا به این اختلال را کاهش می‌دهد.
اختلال مسخ شخصیت یا عدم تحقق نوعی وضعیت تجزیه‌ای است. اختلالات تجزیه‌ای بیماری‌های روانی‌ای هستند که شامل اختلالات یا شکست حافظه، هوشیاری، آگاهی، هویت یا ادراک می‌شوند. هنگامی که یک یا چند مورد از این عملکردها مختل شود، ممکن است علائم مسخ شخصیت بروز کنند. این علائم ممکن است در عملکرد عمومی فرد از جمله فعالیت‌ها و روابط اجتماعی و کاری اختلال ایجاد کنند.
تفاوت مسخ شخصیت با اختلالات روانی وجود آگاهی است. افراد مبتلا به اختلال مسخ شخصیت می‌دانند که احساس جدایی‌شان واقعی نیست، اما افراد مبتلا به روان‌پریشی معتقدند که احساسات آنها واقعی است.
اکثر افراد در جوانی دچار این اختلال می‌شوند. میانگین سنی ابتلا به اختلال مسخ شخصیت ۱۶ سال است. این اختلال به‌ندرت بعد از ۴۰سالگی شروع می‌شود.
تجربه رفت‌وآمد مسخ شخصیت بسیار معمول است. ممکن است احساس زودگذری داشته باشید که از خود یا محیط خود جدا شده‌اید. ممکن است احساس کنید که در حال تماشای خود در یک فیلمید و سپس این احساسات از بین بروند. کارشناسان این را مسخ شخصیت گذرا می‌نامند. حدود نیمی از مردم هرازگاهی این احساس را دارند. اما اختلال واقعی که در آن مسخ شخصیت طولانی‌مدت است و نمی‌آید و نمی‌رود، در کمتر از ۲درصد جمعیت جهان اتفاق می‌افتد.
آیا شما تجربه مسخ شخصیت داشته‌اید؟ کسی از نزدیکانتان چطور؟ به یاد می‌آورید در وضعیت مسخ چه حالی داشتید؟ از تجربه‌تان بگویید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها