کوئنتین تارانتینو بدون شک یکی از اسطوره‌های هالیوود است که سبک فیلم‌سازی خاص خود را دارد. اگر از علاقه‌مندان به سینما باشید، حتما اثر سینمایی معروف او یعنی «داستان عامه‌پسند» را دیده‌اید. در این مقاله، درباره زندگی و فیلم‌های کوئنتین تارانتینو بیشتر توضیح می‌دهیم.
کوئنتین جروم تارانتینو، مشهور به کوئنتین تارانتینو، ۲۷ مارس ۱۹۶۳ در شهر ناکسویل ایالت تنسی آمریکا به دنیا آمد. پدرش تونی تارانتینو، هنرپیشه و نوازنده ایتالیایی‌آمریکایی، و مادرش کانی مک‌هیو، پرستاری اهل تنسی، بود. او در ۴سالگی به همراه مادرش به تورانس کالیفرنیا مهاجرت کرد.
کویینتین تارانتینو فعالیت سینمایی را با نوشتن فیلم‌نامه‌های «داستان عاشقانه واقعی» در سال ۱۹۹۳ و «قاتلین بالفطره» در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد. او پیش از آن در یک فروشگاه ویدئویی در کالیفرنیا کار می‌کرد. تارانتینو سال ۱۹۹۲ اولین فیلم سینمایی خود با نام «سگ‌های انباری» را کارگردانی کرد. ۲ سال پس از آن نیز «داستان عامه‌پسند» را ساخت که به یکی از بهترین آثار تاریخ سینمای جهان تبدیل شد.
فیلم‌های این کارگردان هالیوودی طولانی، بی‌رحمانه و ساختارشکنانه‌اند. داستان‌های فیلم‌های او معمولا پیچ‌درپیچ، نظام‌گسیخته و پرفرازونشیب‌اند و در آنها صحنه‌های خونین با ارجاعات فراوان به فرهنگ عامه کم نیست. فیلم‌های تارانتینو دیالوگ‌هایی درخشان و روایت‌هایی بیش از اندازه خشونت‌آمیز و البته جذاب دارند. آثار سینمایی کوئنتین تارانتینو از معروف‌ترین فیلم‌های سینمای مدرن محسوب می‌شوند و برخی از آنها جزو فرهنگ عامه آمریکا شده‌اند.
تارانتینو تاکنون ۲ مرتبه جایزه اسکار دریافت کرده و در مجموع ۱۷۱ بار برنده جایزه و ۲۸۴ مرتبه نامزد دریافت جایزه در جشنواره‌های مختلف سینمایی شده است. او تابه‌حال ۹ اثر سینمایی را کارگردانی کرده و قرار است در سال ۲۰۲۴ «منتقد فیلم»، دهمین و به‌گفته خودش آخرین فیلم سینمایی او، را روی پرده نقره‌ای ببینیم.
سال تولید: ۲۰۰۷
کشور سازنده: ایالات متحده آمریکا
زبان: انگلیسی
ژانر: اکشن، هیجانی
دوبله فارسی: ندارد
بازیگران اصلی: کرت راسل، رزاریو داوسون
مدت‌زمان فیلم: ۲ ساعت و ۷ دقیقه
امتیاز (IMDB): ۷
کوئنتین تارانتینو «ضدمرگ» را ضعیف‌ترین اثر سینمایی خود می‌داند و البته نمی‌توان در این مورد با او مخالفت کرد. کرت راسل در این فیلم در نقش بدل‌کاری ظاهر شده که در واقع قاتلی زنجیره‌ای است. او زنان جوان را هدف قرار می‌دهد و آنها را سوار خودروی خود می‌کند تا درنهایت به قتل برساند.
این فیلم سرگرم‌کننده و پرهیجان است و کسانی که به فیلم‌های اکشن و هیجانی علاقه دارند، از تماشای آن لذت می‌برند.
«جکی براون» را باید به‌نوعی دنباله «داستان عامه‌پسند» دانست. این فیلم استعداد بالقوه پم گریر برای بازی در نقش‌های جنایت‌کارانه را نشان داد. او در این فیلم نقش یک مهمان‌دار هواپیما را بازی می‌کند که موقع قاچاق‌کردن پول برای یک فروشنده اسلحه گرفتار می‌شود. او که میان یک گانگستر خشن و مأمورانی بدگمان گرفتار شده است، تصمیم می‌گیرد به فکر منفعت خود باشد و هر دو طرف را به جان هم بیندازد. گریر از ابتدا تا انتهای فیلم نقش جکی براون را با تسلط کامل بازی می‌کند و از فرصتی که تنها یک مرتبه در زندگی هر بازیگری پیش می‌آید، به بهترین شکل ممکن استفاده می‌کند.
این فیلم تمام ویژگی‌های یک فیلم عالی تارانتینویی را دارد. از دیالوگ‌های شوخ‌طبعانه و سکانس‌های انفجاری گرفته تا اجراهای جذاب و سبک نمایشی منحصربه‌فرد، همگی نشان می‌دهند که با اثر سینمایی تارانتینوی نابغه طرفید.
کویینتین تارانتینو «روزی روزگاری در هالیوود» را بهترین فیلم خود می‌داند. شاید این فیلم نتوانسته باشد امتیاز خیلی زیادی از منتقدان بگیرد، اما باید اعتراف کرد که هنوز هم مثل سایر آثار تارانتینو جذاب است. این فیلم نقطه اوج کارگردان حداقل در ۱۵ سال گذشته محسوب می‌شود و به ژانر خاصی اختصاص ندارد.
«روزی روزگاری در هالیوود» نامه عاشقانه تارانتینو به سینماست. این فیلم با اجرای درخشان لئوناردو دی کاپریو و برد پیت و روایتی پراکنده از دهه ۱۹۶۰ لس‌آنجلس، بدون شک بالغ‌ترین پروژه سینمایی تارانتینو محسوب می‌شود. این شاهکار سینمایی بسیار طولانی مملو از ایده‌ها و شخصیت‌ها و حریص برای برآورده‌کردن تمام علایق مخاطبان خاص تارانتینوست.
در «هشت نفرت‌انگیز»، ۲ بازیگر از بهترین همکاران تارانتینو یعنی ساموئل ال جکسون و کرت راسل گرد هم آمده‌اند. این بازیگران مشهور فیلم‌های کوئنتین تارانتینو در کنار جنیفر جیسون لی، نامزد جایزه اسکار، نقش‌آفرینی می‌کنند. داستان فیلم پس از جنگ داخلی آمریکا اتفاق می‌افتد و در آن سرگذشت ۸ غریبه را دنبال می‌کنیم. این غریبه‌ها از کولاک به ایستگاهی بین‌راهی پناه می‌برند. بااین‌حال همه‌چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست و درنهایت با یک بن‌بست خشونت‌آمیز مواجه می‌شویم.
بهترین اثر وسترن تارانتینو چیزهای زیادی برای دوست‌داشتن دارد. موسیقی زیبای انیو موریکونه، بازی جسورانه و جذاب جنیفر جیسون لی و طراحی تولید درجه‌یکی که با وجود فضای بسته و خفقان‌آور اتفاق افتاده است، از جمله مهم‌ترین ارزش‌های این اثر تارانتینویی محسوب می‌شوند.
قسمت اول «بیل را بکش» اولین فیلم صرفا تجاری تارانتینو به شمار می‌رود. این فیلم یک اثر کلاسیک هیجانی و انتقام‌جویانه جذاب است که به‌رغم تجاری‌بودن، یکی از بهترین فیلم‌های کوئنتین تارانتینو نیز محسوب می‌شود. تورمن در این فیلم بهترین بازی حرفه‌ای خود را ارائه می‌دهد و نقش‌آفرینی لوسی لیو هم که به همان اندازه جذاب است، کار او را تکمیل می‌کند.
«بیل را بکش» ثابت می‌کند که سبک می‌تواند به‌اندازه محتوا مهم باشد و در برخی از ژانرهای سینمایی حتی ممکن است این دو به جذاب‌ترشدن روایت فیلم کمک کنند. این اثر محبوب سینمای اکشن دنباله دیگری هم دارد. «بیل را بکش؛ بخش ۲» که در سال ۲۰۰۴ اکران شد، از فیلم قبلی طولانی‌تر است. این فیلم همه‌چیز را با نُتی بلند و البته کمی مأیوس‌کننده به پایان می‌رساند و عمدا راه را برای ساخت بخش سوم باز می‌گذارد. متأسفانه بخش سوم این فیلم هیچ‌وقت ساخته نشد و باعث شد فیلم ناتمام به نظر برسد. با وجود این، هر دو بخش «بیل را بکش» هنوز هم دیدنی هستند.
«سگ‌های انباری» تارانتینو نقطه عطفی در فیلم‌سازی مستقل و سینمای آمریکا بود. گروهی از بازیگران شامل هاروی کایتل، تیم راث، مایکل مدسن، استیو بوشمی، کریس پن و خود تارانتینو در نقش گروهی از سارقان الماس ایفای نقش می‌کنند که آخرین سرقتشان به دردسری وحشتناک تبدیل می‌شود.
این فیلم نمایانگر سبک خاص تارانتینو و پرخشونت، شوخ‌طبعانه، سریع، هوشمندانه و البته جسورانه است. در این شاهکار تارانتینویی، ماجرای چندین شخصیت مختلف با سهولتی که غیرممکن به نظر می‌رسد هم‌زمان روایت می‌شوند. این شخصیت‌ها وارد دنیای بی‌رحمانه و پرهرج‌ومرجی می‌شوند که جذاب و وسوسه‌کننده است، اما در عین حال ناراحت‌کننده و گاه نفرت‌انگیز هم می‌شود. «سگ‌های انباری» یک‌شبه تارانتینو را به یک پدیده تبدیل کرد و مرزهای فیلم‌سازی مستقل را جابه‌جا کرد.
پیت، والتز، مایکل فاسبندر، ملانی لوران و دیانه کروگر در فیلم جنگی بازنگرانه کوئنتین تارانتینو در سال ۲۰۰۹، یعنی «پست‌فطرت‌های لعنتی» ایفای نقش کرده‌اند. داستان این فیلم در طول جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد و ماجرای دو تلاش متفاوت برای کشتن آدولف هیتلر و متحدان اصلی‌اش را روایت می‌کند. اولین سوءقصد را زن جوان فرانسوی انجام می‌دهد که به دنبال انتقام مرگ خانواده خود است و دومی را گروهی از سربازان یهودی‌آمریکایی انجام می‌دهند.
«پست‌فطرت‌های لعنتی» اثری خیره‌کننده از نابغه سینمای جهان و احتمالا جسورانه‌ترین فیلم تارانتینوست. او در این شاهکار سینمایی داستان‌ها، شخصیت‌ها، ترانه‌ها و رویدادهای تاریخی را با هم ترکیب می‌کند تا تصویری درخشان از جنگ بسازد. تارانتینو در این فیلم هرگز طبیعت وحشتناک جنگ را انکار نمی‌کند، اما ماهرانه آن را با سبک فیلم‌سازی خاص خود ترکیب می‌کند.
این اثر سینمایی با اجرای باشکوه والتس برنده اسکار شد تا به فیلمی تبدیل شود که تمام قواعد ازپیش‌تعیین‌شده فیلم‌سازی را به چالش می‌کشد. اگر تابه‌حال «پست‌فطرت‌های لعنتی» را ندیده‌اید، باید بعد از خواندن این مقاله آن را ببینید چون مسلما اثر سینمایی مهمی را از قلم انداخته‌اید.
در این فیلم، گروهی از بازیگران برنده جایزه اسکار بازی می‌کنند. جیمی فاکس در نقش جنگو، برده‌ای که به‌تازگی آزاد شده، ایفای نقش می‌کند. او با یک جایزه‌بگیر آلمانی متحد می‌شود تا همسرش را از دست کالوین کندی بی‌رحم نجات دهد. کریستوف والتس، لئوناردو دی کاپریو و ساموئل ال جکسون باری دیگر در این فیلم تارانتینویی جلوی دوربین رفته‌اند.
این فیلم یکی از خون‌بارترین، جسورانه‌ترین و چشم‌گیرترین آثار تارانتینوست. او در این فیلم بدون ترس از به‌چالش‌کشیدن ژانر وسترن، با نگاهی عاشقانه به این ژانر نزدیک می‌شود. «جنگوی زنجیرگسسته» سرشار از مضامین، ایده‌ها و سبک‌های تازه است و تارانتینو توانسته از بازیگران سرشناس خود بازی‌های خیره‌کننده‌ای بگیرد.
«داستان عامه‌پسند» بلیت برنده کوئنتین تارانتینو برای کسب شهرت بین‌المللی و تحسین منتقدان بود. جان تراولتا، جکسون و تورمن گروه بزرگی را رهبری می‌کنند که ۴ سیر داستانی را در دنیای زیرزمینی جنایی دهه ۱۹۹۰ لس‌آنجلس دنبال می‌کنند.
اگر «سگ‌های انباری» تارانتینو را به‌عنوان فیلم‌سازی مستقل مطرح کرد، «داستان عامه‌پسند» او را به اوج شهرت رساند. این فیلم واقعا بی‌نظیر است و به جنایت و خشونت نگاهی خلاقانه دارد. کمتر فیلمی را می‌توانید پیدا کنید که به‌اندازه «داستان عامه‌پسند» بر زمانه خود تأثیر گذاشته باشد. این فیلم که برای همیشه شاهکار اصلی تارانتینو باقی خواهد ماند، او را به‌عنوان چهره‌ای برجسته در فرهنگ عامه مدرن مطرح کرد. اگر تاکنون این فیلم را ندیده‌اید، مطمئن باشید که یکی از مهم‌ترین آثار سینمایی قرن بیستم را از دست داده‌اید.
علاقه‌مندان به سینمای مدرن را باید به ۲ دسته تقسیم کرد؛ کسانی که آثار سینمایی تارانتینو را دیده‌اند و آنها را با یک نگاه می‌شناسند و افرادی که درباره او هیچ چیز نمی‌دانند. اگر شما جزو دسته دوم هستید، پیشنهاد می‌کنیم همین حالا تماشای یکی از فیلم‌های این کارگردان نابغه را شروع کنید.
این کارگردان صاحب‌سبک سال‌ها پیش اعلام کرده است که قصد دارد پس از ساخت دهمین فیلمش بازنشسته شود. او می‌خواهد کارنامه هنری گزینش‌شده و پرباری داشته باشد. این روزها علاقه‌مندان به سینما درباره آخرین اثر سینمایی تارانتینو یعنی «منتقد فیلم» که قرار است آخرین اثر او باشد، صحبت می‌کنند. به‌نظر شما آیا این آخرین اثر تارانتینو هم مثل سایر فیلم‌هایش دیدنی خواهد بود؟
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها