بعضی نام‌ها، فقط یادآور چهره‌ای در قاب تلویزیون یا پرده سینما نیستند؛ آن‌ها تجسم سال‌ها تلاش، عشق و ایستادگی هستند. لاله اسکندری یکی از همین نام‌هاست؛ هنرمندی که با نقش‌های ماندگارش نه تنها بازی کرد، بلکه زندگی را روایت کرد. در این مطلب نگاهی داریم به بیوگرافی لاله اسکندری و بهترین آثار او از سریال خاک سرخ تا سریال بامداد خمار.
لاله اسکندری، بازیگر توانمند سینما و تلویزیون، در تاریخ ۳۱ آذرماه ۱۳۵۴ در تربت حیدریه متولد شد. او از همان دوران کودکی به هنر علاقه‌مند بود و توانست در رشته طراحی گرافیک از دانشگاه آزاد اسلامی تهران فارغ‌التحصیل شود. علاوه بر این، به عکاسی نیز علاقه داشت و در این زمینه فعالیت می‌کند. لاله اسکندری با حضور در عرصه‌های مختلف هنری، توانسته خود را یکی از بازیگران برجسته سینما و تلویزیون ایران معرفی کند. هستند.
لاله اسکندری سومین فرزند خانواده است و دو خواهر به نام‌های ستاره (بازیگر) و سارا (چهره‌پرداز) و یک برادر دارد. او در خانواده‌ای هنردوست بزرگ شده است و همیشه از حمایت و عشق خانواده بهره‌مند بوده است، پدر او، اهل کاشمر بود و نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت هنری او داشته است.
لاله اسکندری، بازیگر محبوب ایرانی، در سال ۱۳۹۰ با ساسان فیروزی ازدواج کرد. این دو نفر در یک نمایشگاه در شهر تبریز با یکدیگر آشنا شدند و پس از مدتی همکاری و ارتباط، رابطه‌شان به ازدواج تبدیل شد. ساسان فیروزی، در صنعت ساختمان و ابزار و آلات ساختمانی فعالیت می‌کند و علایق هنری همسرش را نیز دنبال می‌کند. ازدواج این دو نشان‌دهنده ترکیب دنیای هنر و صنعت است، جایی که دو فرد با علایق متفاوت به هم پیوسته‌اند و زندگی مشترک‌شان را به دور از هیاهوی رسانه‌ای حفظ کرده‌اند.
ورود لاله به دنیای هنر با تشویق خواهر بزرگترش، ستاره اسکندری، که خود بازیگر مشهوری است، شروع شد. ستاره، لاله را به دنیای تئاتر معرفی کرد و لاله ابتدا به مدت دو سال در کنار خواهرش در زمینه گریم فعالیت کرد.
اسکندری درباره شروع کار حرفه‌ای خود می‌گوید:
«اولین کار جدی‌ام سریال «خاک سرخ» بود که یک ملودرام تأثیرگذار بود و خوب دیده شد. پیش از آن نقش‌های کوتاهی در فیلم «متولد ماه مهر» ساخته احمدرضا درویش و نقش اول یکی از فیلم‌های سیامک شایقی بازی کرده بودم. اما «خاک سرخ» مهم‌ترین اثری بود که با آن دیده شدم.»
او که از بین صدها کاندیدا برای نقش اصلی «خاک سرخ» انتخاب شده بود، می‌افزاید:
«گروه سازنده به دنبال دختری با چشمان معصوم و چهره‌ای تازه بودند. این سریال بیش از ۷۰ درصد مخاطب داشت و تأثیر زیادی روی مسیر حرفه‌ای‌ام گذاشت.»
اسکندری در ادامه درباره چالش‌های تنوع نقش توضیح داد:
«در ایران وقتی بازیگری در یک نقش جا می‌افتد، بیشتر پیشنهادهایش در همان حوزه است. بعد از «خاک سرخ» ده‌ها پیشنهاد ملودرام داشتم. متأسفانه در سینمای ما وقتی در یک حوزه موفق می‌شوی، به‌سرعت همان نوع نقش‌ها به تو پیشنهاد می‌شود. گاهی وقتی می‌خواهم نقش متفاوتی بازی کنم، می‌گویند چهره‌ات به آن نقش نمی‌خورد.»
با این حال، او در تله‌فیلم‌ها فرصت ایفای نقش‌های متنوع‌تری پیدا کرد:
«بین سال‌های ۱۳۸۵ تا ۹۲ حدود ۱۴ تله‌فیلم بازی کردم که آثار بسیار متفاوتی بودند. حتی نقش زنی با لهجه جنوبی و نقش طنز هم تجربه کردم، اما این کارها کمتر دیده شدند.»
او که در سال ۱۳۸۸ در اولین جشنواره فیلم‌های تلویزیونی از رئیس سازمان صداوسیما تقدیرنامه دریافت کرد، معتقد است که تله‌فیلم‌ها فرصت خوبی برای تجربه نقش‌های متفاوت بودند، هرچند برخی از این آثار به اندازه کافی دیده نشدند.
اسکندری همچنین به تجربه‌های سخت کاری‌اش اشاره کرد:
«در سریال «خاک سرخ» شرایط مثل سربازی بود. ساعت ۴:۳۰ صبح بیدار می‌شدیم و تا ۸ شب سر صحنه بودیم. از همان ابتدا به کارهای سخت عادت کردم. چهار تا از شش سریال تلویزیونی‌ام آثار دفاع مقدسی بودند: «خاک سرخ»، «رقص پرواز»، «در چشم باد» و «دولت مخفی».»
اسکندری درباره وضعیت بازیگری در سینمای ایران می‌گوید:
«سطح کیفی کارها در سینما و تلویزیون نسبت به گذشته افت کرده و فضای کافی برای عرضه توانایی‌ها وجود ندارد. در سریال «دولت مخفی» گاهی سکانس‌هایی بود که امکان بروز توانایی‌ام را داشتم، اما در کل یک سال شاید فقط ۱۰ سکانس از این دست داشتم.»
او همچنین به مشکلات بازیگران زن اشاره کرد:
«در حرفه ما بی‌رحمی زیادی وجود دارد. بسیاری از بازیگران زن پس از ازدواج به‌خاطر حفظ خانواده از بازیگری فاصله می‌گیرند. زنان معمولاً کانون خانواده را نگه می‌دارند و این گاهی به قیمت کنار گذاشتن حرفه‌شان تمام می‌شود.»
اسکندری درباره حسرت‌های حرفه‌ای‌اش افزود:
«چند بار نقش‌هایی را رد کردم و بعداً پشیمان شدم. گاهی هم حسرت نقش‌هایی را می‌خورم که اصلاً به من پیشنهاد نشدند. در بازیگری خیلی چیزها به شانس و اقبال بستگی دارد. گاهی فردی که نقشی را بازی می‌کند، نه توانایی لازم را دارد و نه با نقش تناسب، اما به دلایلی آن نقش به او می‌رسد.»
لاله اسکندری در سریال «خاک سرخ» نقش لیلا را بازی می‌کند، دختری که در آستانه ازدواج، حقیقتی تکان‌دهنده درباره گذشته‌اش می‌فهمد. او متوجه می‌شود که خانواده‌ای که با آن‌ها بزرگ شده، پدر و مادر واقعی‌اش نیستند. همین موضوع او را به سفری پر فراز و نشیب به خرمشهر می‌کشاند، جایی که به دنبال پیدا کردن ریشه‌هایش است. اما جنگ همه چیز را تغییر می‌دهد؛ همسرش در بمباران کشته می‌شود و خودش در شهری جنگ‌زده سرگردان می‌ماند. در نهایت مادرش را پیدا می‌کند، اما پدرش در اسارت نیروهای عراقی است. این نقش یکی از اولین و مهم‌ترین تجربه‌های تلویزیونی لاله اسکندری بود که باعث شد نامش در میان مخاطبان به خوبی شناخته شود.
لاله اسکندری در سریال «مشق عشق» نقش الهه را بازی می‌کند؛ زنی که زندگی‌اش پس از یک اتفاق تلخ کاملاً تغییر می‌کند. همسر او، امید، که والیبالیستی آینده‌دار است، دچار حادثه‌ای می‌شود و توانایی راه رفتن را از دست می‌دهد. الهه در این مسیر پرچالش، تلاش می‌کند امید را به زندگی عادی برگرداند و کنار او بماند.
در سریال «رسم عاشقی» لاله اسکندری نقش توران را بازی می‌کند. توران دخترعمه طوبی (افسانه پاکرو) و دخترخوانده ابراهیم خان (محمود عزیزی) است. او بعد از سال‌ها تحصیل در خارج از کشور به ایران برمی‌گردد و با چالش‌های زیادی روبه‌رو می‌شود.
توران نامزد هوشنگ بدیعی (صالح میرزاآقایی) است، روزنامه‌نگاری که در طول داستان رابطه‌ای پیچیده و پر از فراز و نشیب با او دارد. شخصیت توران زنی باهوش و مستقل است که در تقابل با دیگر کاراکترها، به‌ویژه یوسف (سروش صحت)، قرار می‌گیرد و تأثیر زیادی در روند داستان دارد. نقش‌آفرینی لاله اسکندری در این سریال باعث شد شخصیت توران یکی از به‌یادماندنی‌ترین کارهای او باشد.
در فیلم «شراره»، لاله اسکندری نقش پریسا را بازی می‌کند. پریسا دختری جوان و در آستانه ازدواج با شاهین (با بازی علیرضا ثانی‌فر) است. او به همراه دوستانش، شادی (شبنم طلوعی) و پژمان (کوروش تهامی)، درگیر یک فاجعه خانوادگی می‌شود که بر روند ازدواج آن‌ها تأثیر می‌گذارد.
نقش پریسا در فیلم، نمایانگر فردی است که میان خانواده و آینده شخصی‌اش گرفتار شده و باید با واقعیت‌های تلخ زندگی کنار بیاید. در نهایت، با روشن شدن حقیقت، او و دیگر زوج‌های جوان فرصتی دوباره برای ادامه زندگی پیدا می‌کنند.
در فیلم «شوریده» لاله اسکندری نقش دختری جوان به نام سریر را بازی می‌کند. سریر در پی مشکلاتی، اقدام به خودکشی می‌کند و دکتر مهیار مروی (با بازی احمد نجفی) مسئول درمان او می‌شود. دکتر مروی در تلاش برای کشف دلایل خودکشی سریر، درگیر ماجراها و حوادث ناخواسته‌ای می‌شود که داستان فیلم را پیش می‌برد. این فیلم در سال ۱۳۸۳ تولید شده و لاله اسکندری در کنار بازیگرانی همچون نیوشا ضیغمی، احمد نجفی و رضا بابک نقش‌آفرینی کرده است.
در فیلم «مالیخولیا» لاله اسکندری نقش شیرین را بازی می‌کند. شیرین یک هنرمند در زمینه معماری و کاشی‌کاری است که وارد زندگی حسام و همسرش مینا می‌شود. حضور او باعث ایجاد تنش و چالش‌هایی در این رابطه می‌شود و داستان را به سمت پیچیدگی‌های احساسی و درگیری‌های عاطفی می‌برد.
نکته جالب این است که لاله اسکندری در دنیای واقعی هم به هنر کاشی‌کاری علاقه دارد و همین موضوع به واقعی‌تر شدن نقشش کمک کرده است. فیلم فضایی مرموز و احساسی دارد و شخصیت شیرین یکی از عناصر مهم در پیشبرد داستان است.
در فیلم «تیغ و ترمه» لاله اسکندری نقش لیلی، مادر ترمه (با بازی دیبا زاهدی) را بازی می‌کند. لیلی بعد از سال‌ها دوری از دخترش، ناگهان به ایران برمی‌گردد و قصد دارد او را با خود به خارج از کشور ببرد. اما این بازگشت، آرامش ترمه را به هم می‌ریزد و رازهای ناگفته‌ای از گذشته خانواده را فاش می‌کند. نقش لیلی در این فیلم، چهره‌ای متفاوت از یک مادر را نشان می‌دهد؛ مادری که به دلیل انتخاب‌های گذشته‌اش، درگیر پیچیدگی‌های احساسی و اختلافات شدیدی با دخترش می‌شود. بازی لاله اسکندری در این نقش، احساسات متضاد و کشمکش‌های درونی یک مادر را به خوبی به تصویر می‌کشد.
لاله اسکندری فقط یک بازیگر نیست؛ او هنرمندی چندوجهی است که با تنوع نقش‌هایش، مرزهای بازیگری را جابه‌جا کرده و تصویری واقعی از احساس، رنج و امید به نمایش گذاشته است. چه در لباس یک معمار کاشی‌کار، چه در نقش مادری سرگشته یا بانویی قوی از دل ایل، او همیشه صادقانه نقش‌هایش را زندگی کرده است. شاید راز ماندگاری لاله، همین درآمیختگی اصالت، دانش و عشق باشد؛ همان چیزی که باعث می‌شود هر بار که نامش را می‌شنویم، لبخندی از جنس تحسین بر لبانمان بنشیند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها