محققان دریافتند، افرادی که در ۵۰ سالگی اندکی اضافه‌وزن داشتند، اما وزن خود را ثابت نگه داشتند، در ۱۹ سال آینده احتمال عمر طولانی‌تر را داشتند.
نتایج بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد، افرادی که بزرگسالی را با شاخص توده بدنی (BMI) نرمال شروع می‌کنند و در اواخر زندگی اضافه‌وزن پیدا می‌کنند، اما هرگز چاق نیستند، عمر طولانی‌تری دارند. بزرگسالان این گروه، نسبت به افرادی که در طول زندگی BMI آنان در محدوده طبیعی باقی‌مانده بود، نیز عمر طولانی‌تری داشتند. افرادی که بزرگسالی را با چاقی شروع کرده بودند و به اضافه‌وزن نیز ادامه دادند، بیشترین میزان مرگ‌ومیر را داشتند.
به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال‌اکسپرس، هوی ژنگ، محقق اصلی و دانشیار جامعه‌شناسی در دانشگاه ایالتی اوهایو گفت: تاثیر افزایش وزن بر مرگ‌ومیر پیچیده است و به زمان و میزان افزایش وزن و محل شروع BMI بستگی دارد. نکته مهم برای افرادی است که از اوایل بزرگسالی وزن طبیعی دارند و در طول زندگی مقدار متوسطی افزایش وزن پیدا می‌کنند و در سال‌های بعدی زندگی وارد گروه اضافه‌وزن می‌شوند، درواقع این مسیر احتمال عمر طولانی را افزایش می‌دهد.
نتایج مشابهی در دو نسل از شرکت‌کنندگان (اغلب سفیدپوست) مطالعه قلب Framingham یافت شد، این تحقیق دهه‌ها شرح‌حال ساکنان شهری در ماساچوست و فرزندان آنان را دنبال می‌کرد، اما نتایج این بررسی برای نسل جوان روند نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد که زودتر از والدین خود، اضافه‌وزن پیداکرده و چاق می‌شوند و همین موضوع در آنان باعث افزایش احتمال مرگ‌ومیر ناشی از افزایش چاقی است.
محققان از داده‌های مربوط به ۴۵۷۶ نفر در گروه اصلی مطالعه قلب Framingham و ۳۷۵۳ فرزند آنان استفاده کردند. مطالعه قلب در سال ۱۹۴۸ آغاز شد و شرکت‌کنندگان تا سال ۲۰۱۰ و از ۱۹۷۱ تا ۲۰۱۴ فرزندان آنان پیگیری شدند.
ژنگ گفت: در پایان مطالعه تقریبا همه اعضاء گروه اصلی فوت کردند؛ بنابراین نتایج این بررسی می‌تواند روند BMI در تمام بزرگسالان را نشان دهد و نسبت به مطالعات گذشته درباره چگونگی ارتباط چاقی با مرگ‌ومیر تخمین دقیق‌تری را ارائه کند.
محققان در هر دو نسل داده‌های مربوط به افراد ۳۱ تا ۸۰ ساله را بررسی کردند. معیار اصلی BMI بود که بر اساس قد و وزن فرد و برای طبقه‌بندی افراد به‌عنوان کم‌وزن، وزن طبیعی و اضافه‌وزن به‌عنوان قاعده سرانگشتی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
آنان طی سال‌ها پس از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در مورد چگونگی تغییر BMI شرکت‌کنندگان دریافتند: به‌طورکلی نسل‌های قدیمی یکی از هفت مسیر BMI را در طول زندگی خود دنبال می‌کنند. نسل جوان ۶ مسیر داشت.
محققان پس از کنترل عوامل مختلفی ازجمله سیگار کشیدن، جنسیت، تحصیلات، وضعیت تاهل و بیماری که بر مرگ‌ومیر تاثیر می‌گذارد، نحوه ارتباط هر مسیر BMI را با میزان مرگ‌ومیر محاسبه کردند. در هر دو نسل، افرادی که از وزن طبیعی شروع و در سال‌های بعدی زندگی اضافه‌وزن پیدا کردند، اما هرگز چاق نبودند، احتمال عمر طولانی‌تر را داشتند.
نفرات بعدی که عمر طولانی‌تر داشتند، افرادی بودند که در طول زندگی در وزن طبیعی باقی ماندند. به دنبال آنان، افرادی که اضافه‌وزن داشتند، اما وزن آنان ثابت مانده و سپس افرادی که در سطح پایین‌تر از وزن طبیعی بودند، قرار گرفتند. در نسل قدیمی، افرادی که اضافه‌وزن داشتند و لاغر شدند، در رده‌های بعدی بودند و افرادی که افزایش وزن یافتند و به این افزایش وزن ادامه دادند، کمترین احتمال عمر طولانی را داشتند.
درحالی‌که هر دو نسل نتایج اساسی یکسانی را نشان دادند، محققان برخی از روند‌های نگران‌کننده در گروه جوان را کشف کردند.
ژنگ گفت: سیر بالاتر BMI نسل جوان در سنین بالاتر، نسبت به والدین آنان به سمت بالا حرکت می‌کند. وی افزود: پیشرفت‌های پزشکی به این معنی است که اکنون افراد با چاقی نسبت به گذشته عمر طولانی‌تری دارند، اما در این بررسی، مشکل برای نسل جوان است.
ژنگ عنوان کرد: اگر در نسل‌های مختلف خطرات مرگ‌ومیر مرتبط با مسیر چاقی کاهش‌یافته باشد، سهم آنان در مرگ‌ومیر جمعیت در گروه فرزندان از ۵.۴ درصد در گروه اصلی به ۶.۴ درصد افزایش‌یافته است. «علت این است که افراد بیشتری در مسیر چاقی در گروه فرزندان قرار دارند.»
این تحقیق یافته‌های محققان در سال ۲۰۱۳ را پیگیری و بررسی کرده است. محققان دریافتند، افرادی که در ۵۰ سالگی اندکی اضافه‌وزن داشتند، اما وزن خود را ثابت نگه داشتند، در ۱۹ سال آینده احتمال عمر طولانی‌تر را داشتند.
ژنگ گفت: «در حال حاضر با این بررسی، اطلاعات بیشتری در مورد روند وزن اوایل زندگی و چگونگی ارتباط آن با مرگ‌ومیر داریم.»
این مطالعه به‌صورت آنلاین در مجله آمریکایی Epidemiology منتشرشده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها