قراره چی بدونیم:
همه ما میدونیم که تغذیه کودک چقدر توی سالهای اول زندگی مهمه؛ پایههای سلامت و رشد کودک توی همین دوره گذاشته میشه. وقتی بچهدار میشیم، کلی سوال توی ذهنمون میاد، یکی از اون سوالهای همیشگی اینه که «آیا باید برای دخترم و پسرم برنامه غذایی متفاوتی داشته باشم؟». شاید شنیده باشین که میگن پسرا بیشتر غذا میخورن یا دخترا به فلان ماده غذایی بیشتر نیاز دارن. اما واقعاً تفاوت جنسیتی روی نیازهای تغذیهای بچهها توی سنین پایین تأثیر داره؟
توی این نوشته میخوایم دقیقتر به این موضوع نگاه کنیم و ببینیم آیا واقعاً نیازهای تغذیهای بچهها بر اساس دختر یا پسر بودنشون فرق میکنه یا نه. هدف اینه که با اطلاعات درست، خیالتون راحت بشه و بتونین بهترین تصمیمها رو برای تغذیه کودک عزیزتون بگیرین. پس با ما همراه باشین تا این موضوع رو با هم بررسی کنیم.
اول از همه، باید بدونیم که وقتی صحبت از تغذیه کودک میشه، بیشتر نیازهای تغذیهای اساسی برای دخترها و پسرها توی سالهای اول زندگیشون مثل همه. یعنی بدن هر دو اونها برای اینکه خوب کار کنه و رشد کودک به درستی اتفاق بیفته، به یه سری مواد اصلی احتیاج داره، فرقی هم نمیکنه دختر باشن یا پسر.
فکر کنین بدن کودک مثل یه ساختمون در حال ساخته. برای ساخت این ساختمون، به مصالح اصلی نیاز داریم. توی تغذیه به این مصالح اصلی میگن درشتمغذیها. درشت مغذیها چیا هستن:
انرژی لازم برای بازی کردن و فعالیتهای روزمره رو به بدن میرسونن. نان، برنج، ماکارونی و سیبزمینی از منابع خوب کربوهیدرات به حساب میان.
برای ساختن ماهیچهها، پوست، مو و کلاً هر بافتی توی بدن ضروریان و نقش مهمی توی رشد کودک دارن. گوشت، مرغ، ماهی، تخممرغ، حبوبات و لبنیات پروتئین خوبی دارن.
این چربیها برای جذب بعضی ویتامینها و محافظت از اندامهای بدن لازمه؛ چیزهایی مثل روغن زیتون، آووکادو و مغزها منابع خوبی برای این چربیها هستن.
مثل ویتامین D برای محکم شدن استخوانها، ویتامین A برای بینایی و سلامت پوست و ویتامین C برای تقویت سیستم ایمنی بدن خیلی مهمان.
مثل کلسیم که باز هم برای استخوانها و دندونها، آهن که برای خونسازی لازمه و جلوی کمخونی رو میگیره و زینک که به رشد و ترمیم زخمها کمک میکنه، هم جزو همین ریزمغذیهای ضروری هستن.
جالبه بدونین که نیازهای تغذیهای به این ویتامینها و مواد معدنی هم در دوران کودکی، تا قبل از رسیدن به سن بلوغ، معمولاً بین دخترها و پسرها تفاوت خاصی نداره و تمرکز اصلی باید روی تأمین کافی این مواد برای همه بچهها باشه تا رشد کودک به بهترین شکل ادامه پیدا کنه و تفاوت جنسیتی در این مرحله نقش تعیینکنندهای نداره.
آیا واقعاً هیچ تفاوت جنسیتی در نیازهای تغذیهای بچهها وجود نداره؟ یا اینکه بعضی از چیزهایی که شنیدیم درسته؟ بیایم نگاه دقیقتری به این موضوع بندازیم.
احتمالاً شما هم شنیدین که میگن «پسرا چون جنبوجوششون بیشتره، باید گوشت بیشتری بخورن» یا «دخترا برای استخونبندی به فلان ویتامین خاص بیشتر نیاز دارن». این جور حرفها معمولاً بیشتر باورهای رایج هستن تا واقعیتهای علمی، مخصوصاً وقتی داریم درباره بچههای کوچیک و قبل از سن بلوغ صحبت میکنیم.
تحقیقات نشون داده که در دوران کودکی، بدن دختر و پسر از نظر نیاز به پروتئین، ویتامینها و مواد معدنی تفاوت خیلی زیادی با هم نداره. اون چیزی که واقعاً مهمه، تأمین مقدار کافی از همه مواد مغذی برای حمایت از رشد کودک هست، نه اینکه بخوایم بر اساس تفاوت جنسیتی، برنامهریزی خاصی انجام بدیم.
البته این به معنی نیست که هیچ تفاوتی هیچوقت وجود نداره. بعضی تفاوتهای خیلی جزئی ممکنه پیش بیاد، اما معمولاً این تفاوتها اونقدر بزرگ نیستن که برنامه تغذیه کودک رو کاملاً عوض کنن، یا بیشتر مربوط به سنین بالاتر میشن. مثلاً آهن یکی از این موارد هست. وقتی دخترا به سن بلوغ نزدیک میشن و قاعدگی شروع میشه، بدنشون به آهن بیشتری نیاز پیدا میکنه تا آهنی که از دست میره جبران بشه. اما قبل از اون سن، نیاز دختر و پسر به آهن تقریباً یکسانه.
مهمترین نکته اینه که بفهمیم تفاوتهای بین خود بچهها، چه از نظر سرعت رشد، چه از نظر سطح فعالیت و چه از نظر وضعیت سلامتی، خیلی بیشتر از تفاوتهای کلی بین دخترها و پسرها روی نیازهای تغذیهای تأثیر میذاره.
یکی از مهمترین چیزهایی که روی نیازهای تغذیهای اثر میذاره، سرعت رشد کودک و میزان فعالیت بدنی اونه. بعضی بچهها ذاتاً فعالترن، بیشتر میدَون، بازی میکنن و انرژی میسوزونن. طبیعیه که این بچهها، چه دختر باشن چه پسر، به کالری و مواد مغذی بیشتری نسبت به بچههای آرومتر نیاز دارن.
برای اینکه بفهمیم رشد کودک ما طبیعیه یا نه و آیا مواد مغذی کافی دریافت میکنه، میتونیم از نمودارهای رشد استفاده کنیم که پزشک اطفال معمولاً قد و وزن کودک رو روی اونها علامت میزنه. این نمودارها نشون میدن که رشد کودک نسبت به همسنوسالهاش چطوره و میتونه راهنمای خوبی برای تنظیم تغذیه کودک باشه.
علاوه بر این، وضعیت سلامتی کلی کودک و وجود حساسیتهای غذایی هم خیلی مهمه. بعضی بچهها ممکنه به دلیل یه بیماری خاص یا داشتن آلرژی به بعضی غذاها (مثل حساسیت به شیر یا گلوتن)، نتونن همه چیز بخورن یا به مواد مغذی خاصی بیشتر یا کمتر نیاز داشته باشن. اینجاست که اهمیت شخصیسازی برنامه غذایی مشخص میشه. تغذیه کودک باید با توجه به شرایط خاص هر بچه تنظیم بشه.
سعی کنید توی برنامه غذایی روزانه کودک از همه گروههای اصلی غذایی استفاده کنید. یعنی بشقاب غذای اون پر از رنگهای مختلف میوهها و سبزیجات تازه باشه. کنارش حتماً از غلات کامل مثل نان سبوسدار یا برنج قهوهای استفاده کنید. منابع پروتئینی خوب مثل گوشت، مرغ، ماهی و حبوبات رو فراموش نکنید.
اگر احساس کردید رشد کودک شما کند شده یا طبق نمودارهای رشد پیش نمیره، یا اگر علائمی مثل خستگی زیاد، رنگپریدگی، یا مشکلات پوستی در فرزندتون دیدید که میتونه نشونه کمبود بعضی مواد مغذی باشه، حتماً باید با یه متخصص مشورت کنید.
همینطور اگر کودک شما حساسیت غذایی داره یا به دلیل شرایط خاصی نیاز به رژیم غذایی ویژهای داره، کمک گرفتن از یه متخصص خیلی مهمه. پزشک اطفال یا یه متخصص تغذیه میتونه وضعیت تغذیه کودک شما رو دقیق بررسی کنه، نیازهای تغذیهای خاص اون رو تشخیص بده و یه برنامه غذایی مناسب و شخصیسازی شده براش تنظیم کنه.
بهترین کاری که میتونیم برای حمایت از سلامت و رشد کودک عزیزمون انجام بدیم، اینه که یه برنامه غذایی متعادل و متنوع براش فراهم کنیم که از همه گروههای غذایی تشکیل شده باشه. با این کار مطمئن میشیم که بدن کوچولوش همه مواد لازم رو برای ساختن آیندهای سالم دریافت میکنه، فارغ از اینکه دختر باشه یا پسر. تمرکزتون روی فراهم کردن غذای سالم و توجه به نیازهای منحصر به فرد فرزندتون باشه، این بهترین راه برای مراقبت از اونه.
پاسخ ها