بیماری پارکینسون بخش کوچک و تیره‌ای از مغز به نام سوبستان سیاه را درگیر می‌کند. اینجاست که شما بیشتر دوپامینی را که مغزتان استفاده می‌کند تولید می‌کنید. دوپامین پیام‌رسان شیمیایی است که پیام‌ها را بین اعصابی که حرکات ماهیچه‌ای را کنترل می‌کنند و همچنین آن‌هایی که در مراکز لذت و پاداش مغز نقش دارند منتقل می‌کند. با افزایش سن مرگ سلول‌های جسم سیاه طبیعی است. این فرآیند در اکثر افراد با سرعت بسیار آهسته اتفاق می‌افتد.
هیچ نشانگر زیستی یا آزمایش غربالگری عینی وجود ندارد که نشان دهد فرد مبتلا به پارکینسون است. گفته می‌شود کارشناسان پزشکی نشان داده‌اند که مجموعه‌ای از عوامل با آن مرتبط هستند. علل پارکینسون احتمالاً ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی یا سایر عوامل ناشناخته است. حدود 10 تا 20 درصد موارد بیماری پارکینسون با یک علت ژنتیکی مرتبط است. انواع یا اتوزومال غالب (که در آن شما یک نسخه از یک ژن جهش یافته را از یکی از والدین دریافت می‌کنید) یا اتوزومال مغلوب (که در آن یک نسخه از یک ژن جهش یافته از هر یک از والدین خود دریافت می‌کنید).
سن:
بزرگترین عامل خطر برای ابتلا به پارکینسون بالا رفتن سن است. میانگین سن شروع 60 سالگی است.
جنسیت:
مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.
ژنتیک:
افراد دارای والدین یا خواهر و برادری که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند تقریباً دو برابر بیشتر احتمال دارد به پارکینسون مبتلا شوند.
علل محیطی:
متخصصان بر این باورند که علل محیطی ممکن است به شروع بیماری پارکینسون کمک کند. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی کشاورزی، مانند آفت کش‌ها و علف کش‌ها، کار با فلزات سنگین، شوینده‌ها و حلال‌ها همگی برای ارتباط واضح‌تر مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته‌اند. با این حال بعید است که اکثر افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شوند به دلیل قرار گرفتن در معرض خطرات محیطی این کار را انجام دهند.
ضربه به سر:
هرکسی که به سرش ضربه می‌خورد به پارکینسون مبتلا نمی‌شود و به نوع، شدت یا فراوانی ضربه سر بستگی دارد که خطر شما را افزایش می‌دهد.
منبع:
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها