انواع نخ بخیه و انواع بخیه زدن

پزشک از بخیه ها برای بستن زخم های پوست یا سایر بافت ها استفاده می کند. هنگامی که پزشک شما زخمی را بخیه می زند، از سوزنی که به طول "نخ بخیه" متصل است برای بخیه زدن زخم استفاده می کند.

مواد مختلفی وجود دارد که می توان از آنها برای بخیه زدن استفاده کرد. پزشک شما ماده ای را انتخاب می کند که برای زخم شما و روش بخیه زدن مناسب باشد.

انواع نخ بخیه

انواع مختلف نخ بخیه را می توان به روش های مختلفی طبقه بندی کرد.

1. نخ بخیه قابل جذب یا غیر قابل جذب

اول، مواد بخیه را می توان به عنوان قابل جذب یا غیر قابل جذب طبقه بندی کرد. بخیه های قابل جذب نیازی به برداشتن آنها توسط پزشک ندارند. این به این دلیل است که آنزیم هایی که در بافت های بدن شما یافت می شوند آنها را به طور طبیعی هضم می کنند.

بخیه های غیرقابل جذب باید توسط پزشک برداشته شوند.

2. انواع نخ بخیه براساس ساختار مواد

مواد بخیه را می توان بر اساس ساختار واقعی مواد طبقه بندی کرد. بخیه های تک رشته ای از یک رشته تشکیل شده است. این اجازه می دهد تا نخ به راحتی از بافت ها عبور کند. نخ های بافته یا چند رشته از چندین نخ کوچک تشکیل شده است که به هم بافته شده اند. این می تواند منجر به امنیت بهتر شود، اما به قیمت افزایش احتمال عفونت.

3. نخ بخیه طبیعی و مصنوعی

نخ بخیه ها را می توان با توجه به مواد ساخته شده طبیعی یا مصنوعی طبقه بندی کرد.

انواع نخ بخیه قابل جذب 

نخ بخیه کات: نخ های بخیه قابل جذب از روده گوسفند تولید می شود که یک نخ طبیعی تک رشته ای است و برای ترمیم زخم های داخلی یا پارگی های بافت نرم استفاده می شود. از نخ بخیه تولید شده از روده نباید برای اعمال قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود. بدن نسبت به این نخ بخیه شدیدترین واکنش را نشان می دهد و اغلب جای زخم بر جای می گذارد. اغلب موارد به غیز از جراحی زنان استفاده نمی شود.
پلی دیوکسانون (PDS)، این بخیه مونوفیلامنت مصنوعی را می توان برای بسیاری از انواع ترمیم زخم بافت نرم (مانند بستن شکم) و همچنین جراحی های قلب کودکان استفاده کرد.
پلی گلکاپرون (نخ بخیه مونوکریل)، این نخ بخیه مونوفیلامنت مصنوعی برای استفاده عمومی در ترمیم بافت نرم استفاده می شود. این نخ نباید برای اعمال قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود. این بخیه اغلب برای بستن پوست به صورت نامرئی استفاده می شود.
پلی گلاکتین (نخ بخیه ویکریل)، این نخ بخیه بافته شده مصنوعی برای ترمیم پارگی دست یا صورت مناسب است. این نخ نباید برای اقدامات قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود.

انواع نخ بخیه غیر قابل جذب

چند نمونه از نخ بخیه غیر قابل جذب را می توانید در زیر مشاهده کنید. این نوع نخ بخیه ها را می توان به طور کلی برای ترمیم بافت نرم، از جمله روش های قلبی عروقی و عصبی استفاده کرد.

نخ بخیه نایلون: نخ طبیعی تک رشته.
پلی پروپیلن (نخ بخیه پرولن): نخ مونوفلامنت مصنوعی.
نخ بخیه ابریشم: درز طبیعی بافته شده.
نخ بخیه پلی استر (Ethibond): نخ مصنوعی بافته شده.

موضوعات در مقابل بخیه ها
شما اغلب نخ ها و بخیه هایی را می بینید که به آنها قابل تعویض می گویند. ذکر این نکته ضروری است که "بخیه" نام دستگاه پزشکی واقعی است که برای ترمیم زخم استفاده می شود. بخیه زدن تکنیکی است که پزشک برای بستن زخم استفاده می کند.

انتخاب نخ بخیه و تکنیک بخیه زدن

نخ های بخیه بر اساس قطر نخ بخیه هم طبقه بندی می شوند. سیستم درجه بندی از حرف "O" که قبل از یک عدد برای نشان دادن قطر سوزن استفاده می کند. هرچه این عدد بیشتر باشد قطر نخ کمتر می شود.

نخ بخیه نیز به یک سوزن متصل می شود. این سوزن می تواند ویژگی های مختلفی داشته باشد. می تواند در اندازه های مختلف باشد و همچنین دارای لبه برش یا غیر برش باشد. سوزن‌های بزرگ‌تر می‌توانند بافت بیشتری را با هر بخیه ببندند، در حالی که سوزن‌های کوچک‌تر احتمال بیشتری دارد که جای زخم را کاهش دهد.

همانطور که نخ ها انواع مختلفی دارند، تکنیک های بخیه زدن نیز متفاوت است. بعضی از این تکنیک ها عبارتند از:

روش بخیه پیوسته

این تکنیک شامل یک سری بخیه است که از یک نخ بخیه استفاده می کند. این نوع دوخت را می توان به سرعت انجام داد و همچنین بخیه قوی ومحکمی می شود زیرا کشش به طور مساوی در سراسر نخ پیوسته توزیع می شود.

روش بخیه شکسته

در این روش بخیه زدن از چندین رشته بخیه برای بستن زخم استفاده می شود. پس از دوخت، نخ را برش داده و گره می زنند. این تکنیک منجر به ایجاد یک زخم کاملاً بسته می شود. اگر یکی از بخیه ها پاره یا شکسته شود، بخیه های باقی مانده همچنان زخم را روی هم نگه می دارند.

بخیه عمیق

این نوع بخیه در زیر لایه های بافت (عمیق) در کنار پوست قرار می گیرد. آنها می توانند پیوسته یا قطع شوند. این بخیه اغلب برای بستن لایه های فاسیال استفاده می شود.

بخیه دفع شده

این نوع دوخت به گونه ای اجرا می شود که گره بخیه در داخل (یعنی زیر یا در ناحیه ای که باید بسته شود) باشد. این نوع نخ معمولاً برداشته نمی شود و هنگام استفاده از نخ های بزرگ در عمق بدن مفید است.

بخیه زنجیره ای

این یک نوع بخیه پیوسته است که در اطراف یک ناحیه قرار می گیرد و مانند یک رشته زنجیر سفت می شود. به عنوان مثال، این نوع بخیه در روده شما برای محکم کردن روده استفاده می شود.

بخیه هیپودرمیک

این بخیه در درم، لایه بافتی که در زیر لایه بالایی پوست شما قرار دارد، قرار می گیرند. بخیه های کوتاه در خطی موازی با زخم شما قرار می گیرند. سپس بخیه ها در هر دو انتهای زخم بسته می شوند.

مدت زمان کشیدن بخیه

زمان کشیدن نخ بخیه‌ و برداشتن آن به جایی که روی بدن شما بخیه خورده است بستگی دارد. برخی از دستورالعمل های کلی برای کشیدن بخیه به شرح زیر است:

پوست سر: 7 تا 10 روز
صورت: 3 تا 5 روز
سینه یا تنه: 10 تا 14 روز
دست: 7 تا 10 روز
پاها: 10 تا 14 روز
دست یا پا: 10 تا 14 روز
کف دست یا پا: 14 تا 21 روز

برای کشیدن بخیه، پزشک ابتدا ناحیه مورد نظر را استریل می کند. آنها یک سر نخ بخیه را می گیرند و آن را می برند و سعی می کنند تا حد امکان به پوست شما نزدیک شوند. سپس آنها با دقت می کشند.

سخن پایانی:

پزشک از بخیه برای دوختن زخم یا پارگی استفاده می کند. انواع مختلفی از نخ بخیه وجود دارد. علاوه بر این، تکنیک های زیادی برای دوخت وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. پزشک شما هم ماده و هم روش صحیح بخیه را برای استفاده با توجه به شرایط شما انتخاب می کند. قبل از عمل در مورد هر گونه نگرانی در مورد بخیه با پزشک خود صحبت کنید.

منبع: healthline.com