پس از گذراندن سال ۲۰۲۰، که به‌خاطر همه‌گیری کرونا دنیا دستخوش تغییرات بزرگ شد، المپیک توکیو با ۱ سال تأخیر اکنون در حال برگزاری است. این المپیک تماشاچی حضوری ندارد؛ ولی هنوز هم می‌توان جذابیت‌ها و لحظه‌های زیبای این رقابت بزرگ ورزشی را از گوشه‌وکنار دنیا دید و لذت برد. به‌غیر از زیبایی‌ها و لحظه‌های شگفت‌انگیز دنیای ورزش، این رویداد بزرگ جذابیت‌های دیگری هم دارد که شنیدنشان خالی از لطف نیست. در ادامه، چند حقیقت جالب درمورد المپیک ۲۰۲۰ توکیو را بخوانید.
ژاپن سابقه‌ای طولانی در زمینه برگزاری و میزبانی چندین المپیک تابستانی و زمستانی دارد و این‌طور نیست که این المپیک تنها المپیکی باشد که در ژاپن برگزار شده. توکیو ۲ بار میزبان برگزاری مسابقات المپیک تابستانی بوده است. اولین مسابقات المپیک در توکیو در سال ۱۹۶۴ برگزار شده است. نکته جالبی که در این مورد وجود دارد این است که آن زمان، بازی‌های المپیک در ماه اکتبر برگزار می‌شد؛ زمانی که آب‌وهوا مطلوب‌تر و ملایم‌تر از دوره زمانی ماه‌های ژوئیه و اوت بود. توکیو در تابستان آب‌وهوایی بسیار گرم و مرطوب دارد.
توکیو به‌عنوان اولین شهر آسیایی که میزبان المپیک بوده تاریخ‌ساز شده است. المپیک تابستانی ۱۹۶۴ توکیو اولین المپیکی بود که در آسیا برگزار شد. در سال ۱۹۷۲، المپیک زمستانی در شهر ساپوروی ژاپن و المپیک زمستانی ۱۹۹۸ در ناگانوی ژاپن برگزار شد. المپیک ۲۰۲۰ توکیو چهارمین المپیکی است که در ژاپن برگزار می‌شود. توکیو تنها شهر در قاره آسیاست که ۲ بار میزبان بازی‌های المپیک تابستانی بوده است.
توکیو اولین شهر در دنیاست که ۲ بار میزبان پارالمپیک بوده است. از ۲۴ اوت تا ۳ سپتامبر این شهر میزبان بازی‌های پارالمپیک است. این مسابقات ۲ هفته بعد از اتمام المپیک شروع می‌شود. توکیو اولین و تنها شهر در دنیاست که برای دومین بار میزبان بازی‌های پارالمپیک خواهد بود. اولین‌بار در ۱۹۶۴ این رقابت‌ها را میزبانی کرد.
در سال ۱۹۳۶، توکیو به‌عنوان میزبان المپیک ۱۹۴۰ معرفی شد؛ ولی برنامه بازی‌های المپیک به‌خاطر جنگ جهانی دوم تغییر یافت. هلسینکی به‌عنوان شهر پشتیبان برای برگزاری المپیک به‌تعویق‌افتاده انتخاب شد؛ ولی این بازی‌ها بازهم به‌خاطر جنگ به تعویق افتاد و در نهایت برای همیشه لغو شد.
امسال در بازی‌های المپیک ۵ ورزش جدید به فهرست ورزش‌ها اضافه شده است. این ورزش‌ها عبارت‌اند از کاراته، اسکیت‌بورد، سنگ‌نوردی، موج‌سواری و بیسبال و سافت‌بال. بیسبال و سافت‌بال از سال ۲۰۰۸ در بازی‌های المپیک قرار ندارند و امسال دوباره به این بازی‌ها برگشته‌اند.
استادیوم ملی ژاپن با طراحی جذاب و خیره‌کننده یکی از چندین ورزشگاهی است که المپیک در آن برگزار می‌شود. ابتدا قرار بود طرحی از زها حدید، معمار انگلیسی ـ عراقی، برای ساخت این استادیوم مورد استفاده قرار گیرد؛ اما طراحی Kengo Kuma در نهایت انتخاب شد. طراحی جدید از نظر هزینه به‌صرفه‌تر بود. وسعت آن ۲۰۰هزار متر مربع است و هزینه ساختش ۱۵۷میلیارد ین بوده است.
در ساخت استادیوم ملی ژاپن از چوب‌هایی استفاده شده که از سراسر این کشور تأمین شده‌اند. هم در نمای داخلی و هم در نمای بیرونیِ طرح Kengo Kuma از چوب استفاده شده است. این چوب‌ها از همه ۴۷ استان ژاپن تهیه شده‌اند. معمار این بنا آن را شبیه درختی زنده توصیف کرده است و آن را به‌نحوی طراحی کرده که هوا به‌راحتی در آن جریان یابد و برای تهویه محیط از کمترین وسایل برقی استفاده شود.
بازی‌های المپیک توکیو ۲۰۲۰ با تمرکز بر پایداری و حفظ محیطزیست برپا شده‌اند. در این رقابت‌ها، از ورزشگاه‌هایی استفاده شده است که در سال ۱۹۶۴ نیز میزبان المپیک بوده‌اند. علاوه بر این، بسیاری از وسایل و ابزارهای مورداستفاده در رقابت‌ها مثلا سکوهای قهرمانی، یونیفرم‌ها و مدال‌ها همگی از مواد بازیافتی تهیه شده‌اند. حتی تخت‌های اتاق‌های دهکده المپیک با مقوا ساخته شده‌اند که بعد از اتمام مسابقات بازیافت می‌شوند.
تعداد ۵هزار مدال المپیک از فلزات گران‌بهای خارج‌شده از وسایل الکترونیکی بی‌استفاده ساخته شده‌اند. قبل از بازی‌های المپیک، از مردم ژاپن خواسته شده بود وسایل الکترونیکی قدیمی و بی‌استفاده خود مثل موبایل‌ها را برای مشارکت در ساخت مدال‌های المپیک و پارالمپیک اهدا کنند. جمع‌آوری این وسایل در ۲ سال یعنی از آوریل ۲۰۱۷ تا مارس ۲۰۱۹ انجام شد و در مجموع حدود ۷۸هزار و ۹۸۵ تن وسیله قدیمی توسط شهرداری‌های محلی و حدود ۶٫۲۱میلیون گوشی موبایل توسط فروشگاه‌های NTT Docomo جمع‌آوری شد.
همه ما تصاویر زیبای شکوفه‌های گیلاس را دیده‌ایم و ژاپن را با این شکوفه‌های زیبا می‌شناسیم. جالب است بدانید مشعل المپیک طراحی‌شده برای مراسم حمل مشعل، با الهام از شکوفه گیلاس طراحی شده است. شکوفه گیلاس در سراسر دنیا به‌عنوان نمادی از ژاپن شناخته می‌شود.
مراسم حمل مشعل المپیک در ماه مارس امسال شروع شد تا هم‌زمان با فصل شکوفه‌های گیلاس برگزار شود و در سراسر ژاپن حمل شود. این مشعل از یک تکه فلز یکپارچه ساخته شده است تا طراحی صیقلی و یکنواختی داشته باشد. برای ساخت فلز بدنه آن از همان فناوری تولید قطارهای شینکانسن استفاده شده است.
این مشعل آلومینیمی رزگلد به‌شکل ساکورا یا شکوفه گیلاس از بالا ۵ گلبرگ دارد که هرکدام شعله خاص خود را تولید می‌کنند و در مرکز به هم می‌پیوندند. هنرمندی به‌نام توکوجین یوشیوکا آن را با آلومینیم بازیافت‌شده از خانه‌های موقتی که بعد از زلزله بزرگ شرق ژاپن در سال ۲۰۱۱ برپا شده بودند ساخته است.
دو مسکات یا عروسک نمادین المپیک و پارالمپیک ژاپن Miraitowa و Someity نام‌گذاری شده‌اند. این دو نماد را دانش‌آموزان ژاپن انتخاب کرده‌اند. در واقع، ۱۶هزار ۷۶۹ کودک و دانش‌آموز مدرسه ابتدایی در سراسر ژاپن به طرح موردعلاقه‌‌شان رأی داده‌اند. Miraitowa که مسکات المپیک است با رنگ کلاسیک آبی نیل ژاپنی طراحی شده و Someity مسکات پارالمپیک رنگ صورتی شکوفه‌های گیلاس را دارد.
دسته‌گل‌هایی که به برندگان مدال‌های المپیک اهدا می‌شود اتفاقی انتخاب نشده است. اگرچه دریافت مدال در المپیک نهایت آرزوی هر ورزشکاری است، اما غیر از مدال در این رقابت‌ها دسته‌گل‌هایی هم به ورزشکاران داده می‌شود. منتها مثل بسیاری از نمادها و نشانه‌هایی که در المپیک توکیو ۲۰۲۰ وجود دارد، این دسته‌گل‌ها هم معنایی پنهان دارند.
گل‌های مورداستفاده در این دسته‌گل‌ها از استان‌هایی تأمین شده است که در سال ۲۰۱۱ گرفتار زلزله و سونامی بزرگی شدند. در این دسته‌گل‌ها گل آفتاب‌گردان، جنتیانا و لیسیانتوس و مهر سلیمان قرار دارند. این گل‌ها از سه استان Fukushima ،Miyagi و Iwate می‌آیند که هنوز هم در تلاش‌اند تا از آسیب‌های ناشی از زلزله و سونامی بهبودی پیدا کنند.
در مجموع، ۵هزار دسته‌گل برای برندگان المپیک و پارالمپیک ساخته شده است. این دسته‌گل‌ها شامل یک نسخه پولیشی از مسکات‌های بازی‌هاست که با توجه به رنگ مدال ورزشکاران به رنگ طلایی، نقره‌ای و برنزی هستند.
ورزشکاران المپیک سخت تلاش می‌کنند در این بازی‌ها بهترین نتیجه را بگیرند؛ اما فقط ۳ مدال به ۳ نفر اول اهدا می‌شود. بسیاری از ورزشکاران دست خالی و ناامید از این بازی‌ها به خانه برمی‌گردند. منتها مردی ژاپنی تلاش می‌کند به ورزشکاران یادآوری کند که برای اثبات توانمندی‌های خود، لازم نیست حتما مدال بگیرند. هر روز صبح این مرد با پیامی که روی کاغذ نوشته بیرون دهکده المپیک می‌ایستد. روی این کاغذ نوشته:
صبح به‌خیر ورزشکاران! حتی اگر مدال نگرفتید، هنوز هم بهترینید. به خودتان باور داشته باشید!
این مرد، که ترجیح می‌دهد ناشناس بماند، هر روز ساعت ۷ صبح در محل حاضر می‌شود و هر بار که اتوبوس حامل ورزشکاران عبور می‌کند، این پیام خود را به آنها نشان می‌دهد. هر روز حدود ۲ ساعت همان‌جا می‌ماند. او این کارش را از ۲۲ جولای، یک روز قبل از شروع بازی‌ها آغاز کرده و تا ۸ اوت که روز پایان بازی‌هاست ادامه می‌دهد. ورزشکاران نیز با انتشار تصاویری از او که در شبکه‌های اجتماعی حسابی سروصدا کرده، از این کار او قدردانی کرده‌اند.
المپیک توکیو ۲۰۲۰ نیز با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌ها و لحظات به‌یادماندنی‌اش امروز به پایان می‌رسد؛ المپیکی که به‌خاطر همه‌گیری کرونا با ۱ سال تأخیر برگزار شد و بعد از ۱ سال لغوشدن تمام رویدادهای ورزشی بزرگ دنیا، شاید نشانه‌ای امیدبخش از بازگشت به زندگی عادی بود.
اشک‌ها و لبخندها در این رویداد بزرگ ورزشی، نماد کوچکی از زندگی واقعی آدم‌هاست. زندگی ما نیز پر از روزهای تلخ و شیرین است و دشواری‌های زندگی است که روزهای زیبا و شیرین آن را لذت‌بخش‌تر از همیشه می‌کند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها