اختلال انفجاری متناوب (IED) نوعی اختلال روانی است که باعث می‌شود فرد مبتلا بدون دلیلی مرتبط دچار خشم شدید و طغیان شود. دوره‌های عود این اختلال ممکن است با جیغ‌زدن، پرخاشگری و پرتاب‌کردن یا شکستن اشیا همراه باشد. هرآنچه لازم است درباره اختلال انفجاری متناوب بدانید، در این مقاله خواهید خواند. با ما همراه باشید.
طغیان‌های مکرر خشمِ تکانشی یا پرخاشگری نشانگر اختلال انفجاری متناوب (IED) هستند. معمولا دوره‌های بروز خشم افراد دچار این اختلال با عامل تحریک‌کننده آن تناسبی ندارند. افراد مبتلا به این اختلال تحمل کمی در برابر ناملایمات زندگی دارند و معمولا به غیر از زمان طغیان خشم، رفتارشان طبیعی و مناسب است. دوره‌های فوران خشم ممکن است شامل عصبانیت، مشاجره کلامی، دعوای فیزیکی یا پرخاشگری شدید باشند.
این اختلال یکی از چندین اختلال کنترل تکانه است. تقریبا ۸۰درصد افراد مبتلا به این اختلال دچار اختلال روانی دیگری‌اند که شایع‌ترین آنها عبارت‌اند از:
نشانه اصلی این اختلال نوعی فوران خشم است که با موقعیت یا رویدادی که باعثش شده تناسبی ندارد. افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب می‌دانند این نحوه ابراز خشم کاری ناخوشایند و ناپسند است، اما توانایی مهار آن را ندارند. ویژگی‌های فوران خشم ناشی از این اختلال عبارت‌اند:
نمونه‌هایی از نحوه بروز خشم ناشی از این اختلال عبارت‌اند از:
علائمی که ممکن است فرد مبتلا به این اختلال قبل از فوران خشم دچارشان شود، عبارت‌اند از:
پس از بروز خشم نیز ممکن است فرد احساس کند از رفتارش پشیمان شده یا از دیگران خجالت بکشد.
گرچه پژوهش‌ها برای کشف علت دقیق اختلال انفجاری متناوب همچنان ادامه دارد، محققان معتقدند عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند.
رایج‌ترین نشانه اختلال انفجاری متناوب فوران خشم است که ممکن است منجر به آزار کلامی و فیزیکی شود. تکرار این خشونت‌های ناتمام باعث ایجاد مشکلات زناشویی و خانوادگی شدید می‌شود و ارتباط با فرد مبتلا را بسیار سخت می‌کند. بر اساس پژوهش‌های مختلف، احتمال طلاق افراد مبتلا به این اختلال تقریبا چهار برابر دیگران است.
احتمالا می‌توانید تبعات خشونت در محیط کار را تصور کنید. اختلال انفجاری متناوب و دوره‌های متعدد خشم باعث می‌شوند فرد مدام در معرض اخراج از کار قرار گیرد و مشکلات مالی و فشارهای کاری افزایش یابند.
کودکان مبتلا به این اختلال نیز مشکلات زیادی در مدرسه دارند و بسیار بیشتر از دیگران با هم‌کلاسی‌های خود دعوا می‌کنند و از طرف هم‌سالان خود طرد می‌شوند. طبق پژوهش‌ها، اختلال انفجاری متناوب در کودکان باعث می‌شود در مقایسه با کودکان دیگر مشکلات یادگیری بیشتر و نمرات کمتری داشته باشند.
حدود ۸۰درصد افراد مبتلا به این اختلال به حداقل یک اختلال روانی دیگر مانند اضطراب یا اختلال دوقطبی نیز دچارند. بر اساس پژوهش‌ها، افراد مبتلا به این اختلال سه برابر افراد سالم در معرض ابتلا به افسردگی هستند. همچنین اختلال انفجاری متناوب احتمال ابتلا به اختلالات مصرف مواد را افزایش می‌دهد.
مراجعه به متخصص سلامت روان (روان‌پزشک یا روان‌شناس) اولین و مهم‌ترین گام در جهت تشخیص این اختلال است. پزشک روند تشخیص این اختلال را با گفت‌وگویی درباره علائم آغاز می‌کند و در قالب تست اختلال انفجاری متناوب از فرد مبتلا درباره سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی و وضعیتش در رابطه، مدرسه یا محل کار می‌پرسد. گاهی ممکن است نیاز باشد متخصص با خانواده یا دوستان فرد نیز صحبت کند تا اطلاعات بیشتری کسب کند.
ناتوانی فرد در مهار تکانه مهم‌ترین شرط تأیید ابتلای فرد به این اختلال است. نشانه‌هایی که پزشک را به تشخیص این اختلال می‌رسانند، عبارت‌اند از:
ویژگی دیگری که پزشک حتما به آن دقت خواهد کرد این است که دوره‌های فوران خشم تناسبی با موقعیت ندارند و از قبل برنامه‌ریزی نشده‌اند. بررسی دقیق وضعیت سلامت روان و تشخیص ابتلای فرد به اختلالات روانی دیگر نیز از کارهای دیگری است که متخصص سلامت روان برای شناسایی و تشخیص اختلال انتفجاری متناوب انجام خواهد داد.
گرچه روان‌درمانی روش اصلی درمان این اختلال است، گاهی بسته به سن و علائم فرد، ممکن است پزشک برای او دارو هم تجویز کند. هدف از درمان اختلال انفجاری متناوب بهبودی فرد است، به این معنی که فرد دیگر رفتارهای پرخاشگرانه شدید قبل را تکرار نمی‌کند و گهگاه ممکن است یکی‌دو علامت خیلی خفیف و مختصر داشته باشد. گاهی دوره‌های فوران خشم فرد به‌قدری شدیدند که فرد کاملا بهبود نمی‌یابد. در این شرایط هدف درمان تثبیت ایمنی فرد و اطرافیانش و همچنین بهبود چشمگیر او از نظر تعداد و شدت فوران خشم است.
روان‌درمانی به‌ویژه درمان شناختی رفتاری (CBT) مهم‌ترین روشی است که پزشکان برای درمان این اختلال در پیش می‌گیرند. درمان شناختی‌رفتاری نوعی روش درمانی ساختاریافته و هدف‌گراست. درمانگر با این روش به فرد کمک می‌کند تا افکار و احساسات خود و نحوه تأثیرگذاری افکار بر اعمال را از نزدیک ببیند و الگوها و عادات فکری سالم‌تری در پیش بگیرد. افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب از طریق درمان شناختی رفتاری یاد می‌گیرند موقعیت‌های منفی را در زندگی روزمره خود مدیریت و از تکانه‌های تهاجمی که عامل فوران خشم‌اند، پیشگیری کنند.
تکنیک‌های خاصی که متخصصان سلامت روان در درمان شناختی رفتاری برای درمان اختلال انفجاری متناوب استفاده می‌کنند، عبارت‌اند از:
فلوکستین (نوعی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI) رایج‌ترین درمان دارویی اختلال انفجاری متناوب محسوب می‌شود و پژوهش‌های متعددی برای تأیید اثربخشی آن انجام شده است. سایر داروهای در حال بررسی برای درمان این اختلال عبارت‌اند از:
در کل مجموعه داروهایی که پزشکان برای درمان اختلال انفجاری متناوب استفاده می‌کنند عبارت‌اند از:
افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب کیفیت زندگی و رضایت از زندگی کمتری دارند. این عوامل تأثیری منفی بر سلامت فرد دارند و ممکن است منجر به مشکلات شدید شخصی و بین‌فردی شوند.
علاوه‌بر این، این افراد بیشتر از دیگران در معرض آسیب‌رساندن به خود (خودآزاری) و خودکشی هستند. به همین دلیل اگر احساس می‌کنید که خودتان یا یکی از اعضای خانواده دچار اختلال انفجاری متناوب هستید، لازم است در سریع‌ترین زمان ممکن به متخصص سلامت روان مراجعه کنید.
تجربه‌ای از خودتان یا اطرافیانتان در خصوص این اختلال دارید؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمندتان را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها