هانس مزگر، مهندس کهنه‌کار پورشه در سن ۹۰ سالگی درگذشت؛ این مهندس خلاق در دوران کاری خود در توسعه خودروهای اسپرت و موفقیت تیم فرمول یک پورشه نقش اساسی داشت.
هانس مزگر که پیشرانه‌ها و خودروهای مسابقه‌ای بی‌شماری از پورشه را طی مدت ۳۷ سال با خودروساز اشتوتگارت توسعه داده بود، در سن ۹۰ سالگی درگذشت. ممکن است شما با نام او آشنا نباشید، اما بخش اعظمی از جهان با کار او آشنا است. اظهارات طولانی خودروساز آلمانی درباره درگذشت مزگر شامل این سطور می‌شود:
پورشه نه‌تنها برای پیشرانه‌ی باکسر ۶ سیلندر هواخنک پورشه ۹۱۱، بلکه به دلیل ساخت کامل پورشه ۹۱۷ و پیشرانه‌ی دوازده سیلندر آن و همچنین ساخت پیشرانه‌ی TAG Turbo فرمول یک مدیون او است. اگر مرگز حتی فقط این کارها را انجام داده بود، می‌توانست در بالاترین رده‌های مهندسی خودرو قرار گیرد؛ اما جزئیات رزومه او شامل موارد زیادی می‌شود.
هانس مرگز در سال ۱۹۵۶ از دانشگاه اشتوتگارت فارغ‌التحصیل شد و با این شهرت از ۲۸ شرکت پیشنهاد‌های شغلی به دست آورد؛ اما پورشه تنها یکی از این شرکت‌ها نبود. مرگز پس از علاقه به پورشه Type 356A، درخواست استخدام خود را به كارخانه سازنده ارائه كرد و به استخدام درآمد و در آنجا مشغول توسعه‌ی پیشرانه‌های ديزلی براي تراكتورهای پورشه شد. جهان باید از ناظر ناشناخته‌ای که به درخواست مزگر برای کار روی خودروهای اسپرت توجه کرد و کسی که مزگر را در بخش محاسبات برای کار روی سیستم‌های فرمان سوپاپ در نظر گرفت، تشکر کند. چهار سال بعد، او به پروژه‌ی فرمول یک پورشه پیوست و با کار روی پیشرانه هشت سیلندر ۱٫۵ لیتری در خودروی Type 753 و خودروی Type 804 که دن گورنی با آن در مسابقات جایزه بزرگ ۱۹۶۲ هلند به پیروزی رسید، به تیم پورشه کمک کرد.
هنگامی که پروژه‌ی F1 در سال ۱۹۶۲ به پایان رسید، او کار روی پیشرانه‌ی ۲ لیتری تخت ۶ سیلندری را آغاز کرد که به‌عنوان «پیشرانه مزگر» شناخته می‌شود و با خودروی پورشه ۹۰۱ وارد دنیای محصولات تولیدی شد. مزگر در سال ۱۹۶۵ مسئولیت طراحی خودروهای مسابقه‌ای را بر عهده گرفت و در این مدت روی خودروهایی مانند پورشه ۹۰۷، ۹۰۸ و ۹۱۰ کار کرد و سپس در توسعه خودروی افسانه‌ای پورشه ۹۱۷ به فردیناند پیئش کمک کرد. فعالیت‌های مزگر منجر به ساخت شاسی سرتاسری و طراحی پیشرانه تخت ۱۲ سیلندر شد. مزگر در ساخت پیشرانه ۲ لیتری تخت چهار سیلندر مورد استفاده در خودروی جادهای ۹۱۴ و همچنین طراحی پیشرانه‌ای برای هارلی دیویدسون نیز نقش داشت.
پس از دو قهرمانی پیاپی در لمان و سری مسابقات خودروهای اسپرت جهان در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱، مزگر هدایت تیمی را برای تولید دو پیشرانه توربوشارژ و استفاده در پورشه ۹۱۷ بر عهده گرفت تا مدل‌های ۹۱۷٫۱۰ و ۹۱۷٫۳۰ Can-Am به مرحله‌ی تولید برسند. آن‌چه که او از این تجربه آموخت، منجر به ساخت پورشه ۹۱۱ RSR 2.4 در سال ۱۹۷۴ و سپس پورشه ۹۱۱ توربو شد. تلاش‌های مزگر برای طراحی پیشرانه در مدل‌های Moby Dick خودروهای ۹۳۴، ۹۳۵ و ۹۳۶ ادامه یافت. این پیشرانه‌ها اصلاح شدند و به‌صورت پیشرانه ۲٫۶۵ لیتری ۶ سیلندر تخت در خودروی ۹۵۶ و حتی پیشرانه‌ی ۳ لیتری در مدل موفق‌تر ۹۶۲ مورد استفاده قرار گرفتند. این پیشرانه به‌عنوان سیستم محرکه اصلی در دهه هشتاد میلادی به خودروهای جادهای بازگشت و در خودروی پورشه ۹۵۹ به کار رفت.
چندی نگذشت که حامیان مک‌لارن، ران دنیس را برای بازگرداندن شکوه گذشته‌ی تیم فرمول یک خود انتخاب کردند. ران دنیس نیز پورشه را برای ساخت پیشرانه خودرو MP4 / 2 انتخاب کرد. مزگر توسعه پیشرانه ۱٫۵ لیتری خورجینی ۶ سیلندر TAG را هدایت کرد که در خودروهای این تیم مورد استفاده قرار گرفت و از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ موفق به کسب ۲۵ پیروزی، دو قهرمانی تیمی و سه قهرمانی رانندگان با نیکی لائودا و آلن پراست شد.
پیشرانه‌ی آب‌خنک مزگر، خودروی ۹۱۱ GT1 را به‌عنوان قهرمانی لمان در سال ۱۹۹۷ رساند و پس از آن در سیستم محرکه خودروهای ۹۹۶ و ۹۹۷ مورد استفاده قرار گرفت. تکامل پیشرانه‌ی مرگز ادامه یافت و به‌صورت پیشرانه‌ی ۴ لیتری در خودرو ۹۱۱ GT3 RS 4.0 به کار گرفته شد. این مهندس به شرکت سینگر دیزاین (Singer Design) کمک کرد تا پیشرانه‌ای برای خودروی بازسازی‌شده‌ی چند میلیون دلاری خود بسازد.
مزگر هرگز خانواده‌ی پورشه را ترک نکرد و حتی پس از بازنشستگی، با وقت و تجربه‌ی خود به صورتی کاملا سخاوتمندانه درکنار این شرکت حضور داشت و همواره مورد توجه همه‌ی رسانه‌هایی قرار گرفت که او را به‌عنوان فردی دوست‌داشتنی می‌شناختند. هانس مزگر با تلاشی همیشگی به غنی‌سازی دنیای خودرو برای علاقه‌مندان کمک کرد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها