مردم به دلایل بسیاری با خود با صدای بلند حرف می‌زنند. این اتفاق ممکن است ناشی از تنهایی، استرس، اضطراب یا حتی تروما باشد. بااین‌حال معمولا حرف زدن با خود راهی سالم، طبیعی و حتی مفید برای پردازش افکار و تجربیات دشوار است. در این مقاله، تفاوت میان حالت عادی گفت‌وگو با خود و بیماری روانی حرف زدن با خود را می‌خوانید.
گفت‌وگو با خود مسئله‌ای رایج است. طبق برخی از تحقیقات، تقریبا ۹۶درصد از بزرگ‌سالان با خود حرف می‌زنند. با صدای بلند با خود حرف زدن پدیده‌ای کمتر رایج است، اما ۲۵درصد از بزرگ‌سالان این کار را انجام می‌دهند.
درباره علت حرف زدن با خود در تنهایی ۲ نظریه اصلی وجود دارد:
در واقع مکالمه با خود کارکردهای مختلفی دارد که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:
گاهی اوقات این نوع حرف‌زدن با چنین جمله‌ای شروع می‌شود: «چطوری برنامه‌ریزی کنم که بتونم همه این کارها رو امروز انجام بدم؟» این کار به شما کمک می‌کند موقعیت را بهتر ارزیابی کنید و بتوانید به افکارتان نظم بدهید. در واقع این کار راهی برای برنامه‌ریزی و حرکت رو به جلوست.
گاهی حرف زدن در تنهایی را این‌طور شروع می‌کنیم: «موقع رانندگی توی این جاده، مراقب گوزن‌ها باش.» این روش برای شروع مکالمه باعث می‌شود که نواحی بیشتری از مغز برای انجام‌دادن کار مدنظر درگیر شوند. درنتیجه می‌توانیم بهتر از قبل به آنچه در اطرافمان می‌گذرد، توجه کنیم.
وقتی روزی سخت و غیرمنتظره را می‌گذرانید، می‌توانید از یک مونولوگ درونی برای کنترل و تنظیم احساسات‌تان استفاده کنید. حرف زدن با خود در تنهایی ممکن است آرامش‌بخش باشد و به شما کمک کند اوضاع را کنترل کنید. در این صورت، به خود می‌گویید که همه‌چیز درست خواهد شد.
ممکن است گفت‌وگو با خود جهت تقویت انگیزه با چنین جمله‌ای شروع شود: «۸ کیلومتر دویدن؟ اینکه چیزی نیست. بیا انجامش بدیم.» کارهای دشوار اغلب دلهره‌آورند. انگیزه‌دادن به خود پیش از شروع یک کار چالش‌برانگیز شاید سبب افزایش اعتمادبهنفس شما شود. مثلا طبق تحقیقات، صحبت کردن با خود می‌تواند به ورزشکاران در شروع مسابقات دشوار کمک کند.
گاهی مواقع ممکن است به خود بگویید: «داری با خودت چی‌کار می‌کنی؟» آیا تابه‌حال برایتان اتفاق افتاده که به محض درازکشیدن روی تخت، افکار منفی به ذهنتان هجوم بیاورند؟ در این مواقع، بهترین کسی که می‌تواند وارد عمل شود و با حرف زدن شما را آرام کند، خودتان هستید. بهتر است به خودتان یادآوری کنید که زمان استراحت‌تان است یا حتی بلند شوید و چند دقیقه به اتاقی دیگر بروید تا آرام شوید.
سعی کنید با خود حرف زدن را به‌عنوان فرصتی برای افزایش انگیزه یا تشویق‌کردن خود در نظر بگیرید. عبارت کوتاهی مانند «ادامه بده!» بهتر از با خود حرف زدن است. درباره چیزهایی فکر کنید که باید بر آنها تمرکز کنید. گفت‌وگو با خود را به‌عنوان راهی برای حل مشکلاتی مانند مکث‌نکردن در طول سخنرانی در نظر بگیرید و از آن برای بهبود موقعیت خود استفاده کنید.
این کار برای انگیزه‌دادن به خود و قدردانی از آنچه دارید یا یادگیری بهتر مسائل مفید است. برای اینکه این کار را به چیزی مثبت و سازنده تبدیل کنید، آن را به ۳ روش انجام دهید.
اگر با خودتان صحبت می‌کنید، سعی کنید این کار را با صدازدن نام خود شروع کنید. صدازدن نام خود به‌جای استفاده از ضمیر دوم شخص باعث می‌شود که فرصتی برای پردازش بهتر مکالمه داشته باشید. در واقع این کار به شما فضای احساسی لازم را می‌دهد.
فراموش نکنید که سرزنش‌کردن خود چیزی را تغییر نمی‌دهد. بنابراین اگر با خودتان بد حرف می‌زنید، از این کار دست بردارید. در عوض سعی کنید گفت‌وگو با خود را به مکالمه‌ای نشاط‌بخش و سازنده تبدیل کنید.
شما بهتر از هر کسی می‌دانید که کدام کار را بهتر انجام می‌دهید، این‌طور نیست؟ پس هنگام گفت‌وگو با خود، مدام نقاط ضعف را به خود یادآوری نکنید. در عوض بر نقاط قوت خود تمرکز کنید. این‌طوری اعتمادبهنفس و شجاعت لازم برای انجام‌دادن کارهای دشوار را به دست می‌آورید.
با خود حرف زدن در تنهایی اتفاقی طبیعی است. به همین دلیل ممکن است مقابله با آن چالش‌برانگیز باشد، به‌ویژه اگر این کار را مدام انجام بدهید. با وجود این، برای توقف گفت‌وگو با خود می‌توانید این ۴ روش را امتحان کنید:
هرچند صحبت کردن با خود ممکن است مفید باشد، گاهی اوقات زیان‌آور می‌شود که به آن بیماری با خود حرف زدن می‌گویند. اگر گفت‌وگو با خود حالت منفی یا انتقادی بگیرد، به گفت‌وگویی ناسالم با خود تبدیل می‌شود و می‌تواند بر احساس ارزشمندی فرد اثر منفی بگذارد.
علاوه‌بر این، تحقیقات حاکی از این بوده‌اند که برخی از افرادی که بیشتر از سایرین با خود صحبت می‌کنند، این کار را به دلیل احساس تنهایی یا نداشتن روابط اجتماعی سالم یا کافی انجام می‌دهند. اگر حرف زدن با خود با احساس تنهایی یا علائم اضطراب یا افسردگی همراه شده است، باید به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه کنید.
برخی از مشکلات روانی ناشی از اختلال شناختی ممکن است افراد را برای مقابله با چنین اختلالی به حرف زدن با خود وادار کنند. در این حالت، با خود حرف زدن آرامش‌بخش می‌شود و به فرد برای مقابله با شرایط دشوار پیش رو کمک می‌کند. برخی از مشکلات روانی که به بیماری روانی حرف زدن با خود منجر می‌شوند، عبارت‌اند از:
یکی از راه‌های تشخیص بیماری روانی حرف زدن با خود توجه به لحن این گفت‌وگوی درونی است. با خود حرف زدن اگر سالم باشد، بیشتر شبیه به گفت‌وگویی آگاهانه است. اما اگر به صداهایی در ذهن خود پاسخ می‌دهید، به بیماری با خود حرف زدن دچار شده‌اید. در صورتی که هم‌زمان بیش از یک صدا در ذهن خود می‌شنوید یا این صداها با آواها، بوها یا تصاویر واضحی همراه می‌شوند، باید به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه کنید.
زمزمه‌کردن و بیان جملات تصادفی با صدای بلند ممکن است نشانه‌ای از اسکیزوفرنی باشد. این مشکل روانی بسیاری از مردم جهان را مبتلا می‌کند. جوانانی که در حال گذراندن تحولات اساسی زندگی خودند، بیش از همه به این مشکل دچار می‌شوند.
اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا ام‌اس شیوع بیشتری دارد. معمولا مردان در اواسط دهه سوم زندگی و زنان کمی پس از این سنین به این بیماری روانی مبتلا می‌شوند. اسکیزوفرنی در دوران کودکی به‌ندرت اتفاق می‌افتد.
این وضعیت روانی دلیل مشخصی ندارد، اما برخی از عوامل زمینه‌ساز آن عبارت‌اند از:
گاهی اوقات، اعتیاد به مواد مخدر نیز در ابتلا به این بیماری نقش دارد.
یکی از علائم اصلی اسکیزوفرنی افکار آشفته است. در این حالت، فرد نمی‌تواند درست فکر کند یا افکار به‌هم‌ریخته‌ای دارد و وقتی با صدای بلند با خود حرف می‌زند، سخنانش نظم منطقی ندارند. در چنین حالتی، فرد موقع با خود حرف زدن کلمات جدیدی می‌سازد، کلمات یا عباراتی را بدون دلیل تکرار می‌کند یا به کلمات معانی جدیدی می‌دهد. همین ویژگی‌ها نیز حرف زدن سالم با خود را از بیماری‌هایی مانند اسکیزوفرنی متمایز می‌کنند. در صورتی که اسکیزوفرنی زود تشخیص داده شود، می‌توان آن را کاملا مهار و درمان کرد.
هر کسی ممکن است در دورانی از زندگی حرف زدن با خود را تجربه کند. در چنین شرایطی، احتمالا نگران می‌شوید اما با صدای بلند با خود حرف زدن اغلب کاری کاملا طبیعی و سالم است. با انجام‌دادن این کار خود را تشویق می‌کنیم یا به خود انگیزه می‌دهیم. اگر با خود به دلایلی مانند احساس تنهایی، غم، اضطراب یا تسلط‌نداشتن بر اوضاع صحبت می‌کنید، بهتر است به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه کنید. چنین کارشناسی بهتر از هر کسی به شما کمک می‌کند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها