وسواس‌ها معمولاً نسخه‌های اغراق‌آمیزی از نگرانی‌ها و دغدغه‌هایی هستند که اکثر مردم در برهه‌ای از زمان دارند. وسواس‌های رایج عبارتند از:
وسواس‌ها ممکن است دائماً در ذهن فرد باشند. همچنین ممکن است توسط اشیاء فیزیکی، موقعیت‌ها، بوها یا چیزی که در تلویزیون، رادیو یا در یک مکالمه شنیده می‌شود، برانگیخته شوند. ترس‌های وسواسی معمولاً فراتر از یک محرک خاص - مثلاً یک بطری مایع خنک‌کننده - می‌روند و هر چیزی را که ممکن است شبیه آن باشد یا در نزدیکی آن بوده باشد، مانند اتومبیل، کلید ماشین، گودال آب در جاده، قفسه‌های سوپرمارکت و پمپ بنزین‌ها، شامل می‌شوند.
وسواس‌ها می‌توانند از نظر ماهیت و شدت تغییر کنند و به منطق پاسخ ندهند. اضطراب وسواسی منجر به هوشیاری برای تهدیدات احتمالی و نیاز مبرم به اطمینان و کنترل می‌شود. وسواس‌ها می‌توانند احساساتی از ناراحتی و ناراحتی گرفته تا پریشانی حاد، انزجار و وحشت ایجاد کنند.
برای ارتباط با روانپزشک کودک در تهران با گروه ویان تماس بگیرید
وسواس‌های عملی می‌توانند رفتاری (اعمال) یا ذهنی (افکار) باشند. وسواس‌های عملی، اعمال تکراری هستند که اغلب با الگویی خاص یا طبق قوانین خاص انجام می‌شوند. وسواس‌های عملی معمولاً برای جلوگیری از وقوع ترس وسواسی، کاهش اضطرابی که فکر وسواسی ایجاد می‌کند یا برای اینکه همه چیز «درست» به نظر برسد، انجام می‌شوند.
وسواس‌های عملی رایج عبارتند از:
معمولاً وسواس‌های عملی مانند آیین می‌شوند؛ آنها از قوانین و الگوهای خاصی پیروی می‌کنند و شامل تکرارهای مداوم هستند. وسواس‌های عملی یک حس وهم‌آلود تسکین کوتاه‌مدت به اضطراب می‌دهند . با این حال، آنها در واقع اضطراب را تقویت می‌کنند و وسواس‌ها را واقعی‌تر جلوه می‌دهند، به طوری که اضطراب به زودی برمی‌گردد.
وسواس‌ها و اجبارها ممکن است ساعت‌های زیادی از روز فرد را اشغال کنند و می‌توانند در روابط خانوادگی و اجتماعی اختلال ایجاد کنند . همچنین می‌توانند تأثیر منفی بر تحصیل و اشتغال داشته باشند.
با شدیدتر شدن اختلال وسواس فکری عملی، «اجتناب» ممکن است به یک مشکل فزاینده تبدیل شود. فرد ممکن است از هر چیزی که ممکن است ترس‌های وسواسی او را تحریک کند، اجتناب کند. اختلال وسواس فکری عملی می‌تواند انجام فعالیت‌های روزمره مانند خوردن، آشامیدن، خرید یا مطالعه را برای افراد دشوار کند. برخی از افراد ممکن است خانه‌نشین شوند. اختلال وسواس فکری عملی اغلب با افسردگی و سایر اختلالات اضطرابی ، از جمله اضطراب اجتماعی ، اختلال هراس و اضطراب جدایی، همراه است .
افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی اغلب از علائم خود به شدت خجالت می‌کشند و تلاش زیادی برای پنهان کردن آنها می‌کنند. قبل از شناسایی و درمان این اختلال، خانواده‌ها ممکن است عمیقاً درگیر آداب و رسوم فرد مبتلا شوند که می‌تواند باعث پریشانی و اختلال در اعضای خانواده شود.
علل اختلال وسواس فکری عملی (OCD) به طور کامل شناخته نشده است. چندین نظریه در مورد علل اختلال وسواس فکری عملی وجود دارد، از جمله:
ممکن است عوامل متعددی در تعامل با هم باعث ایجاد اختلال وسواس فکری-عملی شوند. علل زمینه‌ای ممکن است بیشتر تحت تأثیر وقایع استرس‌زای زندگی، تغییرات هورمونی و ویژگی‌های شخصیتی باشند.
درمان OCD می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
درمان‌های روانشناختی مانند درمان شناختی رفتاری می‌توانند علائم را بهبود بخشند و این بهبود اغلب در درازمدت حفظ می‌شود.
درمان شناختی رفتاری با هدف تغییر الگوهای تفکر، باورها و رفتارهایی که ممکن است باعث اضطراب و علائم وسواس فکری-عملی شوند، انجام می‌شود. این درمان از آموزش برای افزایش کنترل بر علائم استفاده می‌کند. این آموزش شامل اطلاعاتی است که به افشای افسانه‌های مربوط به علل OCD کمک می‌کند.
بخشی از درمان شامل قرار دادن تدریجی فرد در موقعیت‌هایی است که وسواس‌های او را تحریک می‌کنند و در عین حال، کمک به او برای کاهش اجبارها و رفتارهای اجتنابی‌اش است. این فرآیند تدریجی است و معمولاً با موقعیت‌های کم‌ترس‌تر شروع می‌شود. وظایف مواجهه و پیشگیری از اجبارها روزانه و به طور مداوم تکرار می‌شوند تا اضطراب کاهش یابد. با گذشت زمان، این به فرد اجازه می‌دهد تا اعتماد خود را به توانایی خود برای مدیریت و عملکرد، حتی با وجود اضطراب، بازسازی کند. این فرآیند به عنوان مواجهه و پیشگیری از پاسخ (ERP) شناخته می‌شود.
درمان شناختی رفتاری باید با یک متخصص سلامت روان ماهر و متخصص انجام شود. مصرف بیش از حد الکل، مواد مخدر و برخی داروها ممکن است در موفقیت این نوع درمان اختلال ایجاد کند.
تکنیک‌های مدیریت اضطراب می‌توانند به فرد کمک کنند تا علائم خود را مدیریت کند. چنین تکنیک‌هایی می‌توانند شامل آموزش آرامش، تکنیک‌های تنفس آهسته ، مراقبه ذهن آگاهی و کنترل تنفس سریع باشند. این تکنیک‌ها نیاز به تمرین منظم دارند و در صورت استفاده همراه با یک برنامه درمانی شناختی رفتاری، بیشترین تأثیر را دارند.
حمایتی به افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی و خانواده‌هایشان این امکان را می‌دهند که در راحتی و امنیت با یکدیگر ملاقات کنند و از یکدیگر حمایت کنند. این گروه‌ها همچنین فرصتی را برای یادگیری بیشتر در مورد این اختلال و ایجاد شبکه‌های اجتماعی فراهم می‌کنند.
مشخص شده است که برخی داروها، به ویژه داروهای ضد افسردگی که بر سیستم سروتونین تأثیر می‌گذارند، علائم اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) را کاهش می‌دهند. این دارو فقط توسط پزشک تجویز می‌شود.
عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی ممکن است شامل حالت تهوع، سردرد، خشکی دهان، تاری دید، سرگیجه و خستگی باشد. این اثرات اغلب پس از چند هفته اول درمان کاهش می‌یابد. اگر عوارض جانبی شما شدید است یا مدت زیادی طول می‌کشد، باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
معمولاً چندین هفته طول می‌کشد تا دارو تأثیر خود را بگذارد. هنگام کاهش یا قطع دارو، دوز باید به آرامی و تحت نظارت پزشک کاهش یابد.
تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به تب روماتیسمی که به کره سیدنهام مبتلا می‌شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال وسواس فکری-عملی هستند، بنابراین درمان زودهنگام با آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است احتمال تفکر وسواسی در آینده را کاهش دهد.
ارزیابی و درمان در بیمارستان می‌تواند برای برخی افراد مفید باشد، به خصوص هنگامی که علائم شدید هستند. بستری شدن در بیمارستان ممکن است از چند روز تا چند هفته طول بکشد.
علاوه بر مراجعه به درمانگر، راه‌های زیادی برای کمک به خودتان وجود دارد. برخی از پیشنهادات عبارتند از:
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها