آسیب طناب نخاعی (SCI) زمانی اتفاق میافتد که به نخاع آسیب میرساند ، یک دسته ضخیم از رشتههای عصبی که به مغز اجازه میدهد تا تقریباً در هر جای دیگر بدن با سایر اعصاب ارتباط برقرار کند. این آسیب ها می توانند از جزئی و قابل کنترل تا شدید و دائمی باشند.
طناب نخاعی یکی از دو جزء سیستم عصبی مرکزی شما (CNS) است . سیستم عصبی شما مانند یک راه سریع السیر چند خطه به سمت و سوی مغز شما، جزء دیگر CNS است. دارای خطوطی برای ترافیک خروج از مغز شما و خطوط دیگر برای ترافیکی که به سمت مغز شما می رود.
نخاع شما به اعصاب نخاعی شما متصل می شود، اعصابی که مانند رمپ های ورودی و خروجی هستند که به اعصاب محیطی متصل می شوند که در هر جای دیگر بدن شما منشعب می شوند. سیگنالهای عصبی خودروهایی هستند که در این بزرگراه حرکت میکنند و از رمپهای ورودی و خروجی استفاده میکنند.
ضایعات نخاعی مانند بسته شدن خطوط در این بزرگراه است. اما بر خلاف یک بزرگراه واقعی، نخاع هیچ مسیر انحرافی ندارد. ترافیکی که از خطوط بسته استفاده می کند نمی تواند به جایی که می رود برسد. اگر آسیب به اندازه کافی شدید باشد، بسته شدن ممکن است دائمی باشد. این همان چیزی است که باعث فلج و سایر علائم آسیب شدید SCI می شود.
دو روش وجود دارد که متخصصان انواع آسیبهای نخاعی را سازماندهی میکنند: به این ترتیب که آسیب بر نخاع شما تأثیر میگذارد و اینکه در کجای نخاع آسیب دیده است. SCI میتواند ترافیک سیگنالهای عصبی را که به هر نقطهای پایینتر از آن میرود و میآید، قطع کند.
بر اساس مکان
با شدت
نخاع شما دارای 31 بخش است (آنها با 31 جفت عصب نخاعی در یک راستا قرار دارند). کارشناسان از ترکیب حروف-اعداد برای تعیین آنها استفاده می کنند. حرف نشان دهنده بخش ستون فقرات و عدد نشان دهنده بخش است. به عنوان مثال، C8 به معنای هشتمین (و پایین ترین) بخش نخاع گردن است.
SCI ها معمولاً شامل چندین فاز هستند. مرحله اول آسیب اولیه است. اما در ساعات و روزهای بعد، یک آسیب ثانویه نیز می تواند ایجاد شود و باعث تورم و آسیب بیشتر به نخاع شما شود.
آسیب های نخاعی غیر معمول است. هر سال بین 250000 تا 500000 در سراسر جهان اتفاق می افتد.
در ایالات متحده، سالانه حدود 18000 مورد جدید تروماتیک SCI وجود دارد. حدود 78 درصد از افراد مبتلا به SCI جدید در بدو تولد مرد هستند. میانگین سنی در زمان آسیب 43 سال است.
پاسخ ها