آنزیم ADH-1 شاید کلید یک فرایند مشترک در بین تمام جانداران باشد که سلامت پیری و طول عمر را افزایش می‌دهد.
گلیسیرین یا گلیسرول ترکیبی است که با اتصال اسیدهای چرب در بدن، مولکول‌های چربی می‌سازد. با اینکه اسیدهای چرب و گلیسیرین عملکردهایی حیاتی در بدن دارند، افزایش سطح آن‌ها می‌تواند مضراتی داشته باشد؛ ازجمله افزایش سرعت پیری. حالا پژوهشگران در یک مطالعه جدید دریافته‌اند افزایش سطح آنزیم ADH-1 که گلیسیرین را تجزیه می‌کند، می‌تواند از سرعت پیری بکاهد.
بسیاری از افراد در جوامع نگرانی خود از اضافه وزن و چاقی را به‌علت مسائل زیبایی بروز می‌دهند. بااین‌حال، تجمع چربی در بدن می‌تواند اولین قدم به‌سوی پیری باشد. مقادیر بیش‌ازحد اسیدهای چرب ریسک بیماری‌های مزمن را افزایش می‌دهد، متابولیسم بدن را مختل می‌کند و باعث التهاب می‌شود.
پزشکان در بسیاری از آزمایش‌ها، برای مثال آزمایش خون، به‌طور منظم اسیدهای چرب را می‌سنجند. اما آن‌ها معمولاً یکی از اجزای کلیدی ذخایر چربی بدن را نادیده می‌گیرند: گلیسیرین یا گلیسرول. این ترکیب با ایجاد پیوند بین اسیدهای چرب، مولکول‌های چربی می‌سازد. گلیسرول پتانسیل ایجاد آثار منفی در بدن را دارد.
این فرآورده‌های جانبی چربی با مختل‌کردن عملکرد سلول‌ها و اندام‌های بدن آثار پیری را چند برابر می‌کنند. پژوهشگران به‌طور روزافزون چاقی را یک تسهیل‌گر پیری درنظر می‌گیرند.
پژوهشگران دانشگاه ویرجینیا در یک مطالعه جدید بررسی کرده‌اند که آیا کاهش فرآورده‌های جانبی چربی می‌تواند سرعت پیری را کم کند یا نه. نتایج آن‌ها یک الگوی پایدار را نشان می‌دهد: مداخله‌های ضدپیری بررسی‌شده باعث کاهش سطح گلیسرول می‌شوند.
برای مثال، وقتی کرم‌های لوله‌ای الگانس یک رژیم غذایی با کالری محدود دریافت کنند، حدود 40 درصد به طول عمرشان اضافه می‌شود. پژوهشگران دریافتند که سطح گلیسیرین در این کرم‌ها از کرم‌هایی که رژیم بدون محدودیت کالری داشتند کمتر بود. کاهش کالری فعالیت آنزیم تجزیه‌کننده گلیسیرین را در عضلات و روده‌های کرم‌ها افزایش می‌داد. این آنزیم ADH-1 نام دارد.
مطالعه افرادی که از رژیم غذایی با کالری محدود یا داروی ضدپیری راپامایسین استفاده می‌کردند، نشان می‌داد که سطح فعالیت ADH-1 در آن‌ها نیز بالا بود. این قضیه پیشنهاد می‌دهد که شاید یک سازوکار پیری سالم به‌طور مشترک در تمام جانوران وجود دارد که آنزیم ADH-1 در مرکز آن قرار گرفته است. فرضیه دانشمندان این بود که افزایش فعالیت ADH-1 با کاهش سطح گلیسیرین باعث سلامتی بیشتر در هنگام پیری می‌شود.
آن‌ها با دو مشاهده فرضیه خود را تأیید کردند. اولی این بود که اضافه‌کردن گلیسرول به رژیم غذایی کرم‌ها طول عمر آن‌ها را 30 درصد کاهش داد. در دومین مشاهده، کرم‌هایی که به‌طور ژنتیکی دستکاری شده بودند تا سطح فعالیت آنزیم ADH-1 در آن‌ها بالا باشد، گلیسرول کمتری داشتند و حتی با رژیم غذایی نامحدود نیز بیشتر عمر می‌کردند.
ADH-1 ساختار مولکولی ساده‌ای دارد و دانشمندان آن را بسیار مطالعه کرده‌اند. درنتیجه این آنزیم هدفی جذاب برای توسعه داروهای ضدپیری خواهد بود. قدم بعدی پژوهشگران این است که این مطالعه را به موش‌ها و انسان بسط دهند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها