عشقت پلنگ وحشی آدم شکار کن

چشمت رمیده آهوی دائم فرار کن

گیسوی عنبرین تو سنبل به باد ده

ابروی خنجرین تو گل تار و مار کن

یک تابش از نگاه شما آفتاب سوز

یک بوسه از بهار لبت غنچه خار کن

اخم تو دی کننده ی اردیبهشت ماه

لبخند جانفزات زمستان بهار کن

بُردی ز دل قرار و قرار اینچنین نبود

ای دلبر فراری دل بی قرار کن

با من شبی بساز و مکن فکر ننگ و نام

ای نام نیک یک شبه بی اعتبار کن

مانند حسن خویش که مانده است ماندگار

آه ای غزال من غزلم ماندگار کن!

محمد رضا طهماسبی