چشمش اگرچه مثل غزلهای ناب بود

شاعر:محمدمهدی سیار

چشمش اگرچه مثل غزلهای ناب بود

چون شعر اعتراض لبش پر عتاب بود



معجون جنگ و صلح و سکوت و غرور و غم

بانوی نسل سومی انقلاب بود



مغرور بود، کار به امثال من نداشت

محجوب بود، گرچه کمی بد حجاب بود



با چشم می شنید، صدایم سکوت بود

با چشم حرف می زد، حاضر جواب بود



کابوس من ندیدن او بود و دیدنش

آنقدر خوب بود که انگار خواب بود