ميان اين‌همه نجواها، صداي ماست که مي‌ماند

شاعر: مهدي عابدي

بخوان بخوان! که فقط از ما، همين صداست که مي‌ماند

صداي پِچ‌پِچ صيادان، نماندني است، کبوتر باش!

طنين بال‌زدن‌هاي پرنده‌هاست که مي‌ماند

پس از وجودِ خداوندي، تو رکنِ اولِ دنيايي

فراتر از تو که مي‌آيم فقط خداست که مي‌ماند

بيا شبانه از اين بُن‌بست، بدون واهمه بگريزيم

که از گريختنت با من، دو ردّ پاست که مي‌ماند

هميشه يادِ نخستين عشق، زبان‌زد است به مانايي

تو عشقِ اول من بودي، غمت به‌جاست که مي‌ماند