نظریه نسبیت

بیش از 100 سال است که از نظریه نسبیت عام در مورد فضا زمان می‌گذرد و اکنون شاهد تکامل هرچه بیشتر رایانه‌ها و دستگاه‌ها هستیم که این موضوع ما را قادر می‌سازد تا مدلی کامل‌تر از کیهان و افق عالم را شبیه‌سازی کنیم. محققین آمریکایی و اروپایی به‌طور مستقل کدهای جدید کامپیوتری را ایجاد کردند که از طریق آنها می‌توانند تئوری انیشتین را ثابت کرده و عوامل تاثیر گذار بر روی سیارات و رازهای کیهانی را بشناسند.

دکتر مارکو برانی یکی از کیهان شناسان دانشگاه Portsmouth در مورد این موضوع می‌گوید در آینده‌ای نزدیک شاهد دسترسی بشر به سیل عظیمی از اطلاعات جدید در مورد فضای اطراف زمین و افق عالم خواهیم بود. او معتقد است انسان با بهره‌گیری از تلسکوپ‌های بسیار قدرتمند و ماهواره‌های عظیم می‌تواند اطلاعاتی دقیق و کامل را در مورد فضا و کیهان به دست آورد که از طریق آن به مدلی دقیق و کامل از جهان هستی دست یابد.

محققین با بهره‌گیری از نظریات انیشتین توانستند تا با انجام تست‌های بسیار دقیق به ویژگی‌ها و پدیده‌های جدیدی از این جهان دست پیدا کنند برای مثال اوایل سال جاری پدیده‌ای به نام امواج گرانشی کشف شد. همانطور که گفته شد دانشمندان با ایجاد کدهای جدید کامپیوتری و استفاده از معادلات 10 گانه انیشتین موفق به کشف اثر گرانش به‌عنوان نتیجه‌ای از پدیده کرنش فضا زمان شدند. به‌عبارت‌دیگر آنها گرانش را حاصل کرنش فضا زمان می‌دانند و معتقدند که بسیاری از رخدادهای کیهانی بر همین اصل استوار است.

در روزهای اولی که انیشتین تئوری‌های خود را مطرح می‌کرد اغلب مورد بی‌اعتنایی دانشمندان آن زمان واقع می‌گشت چراکه آنها مقالات آلبرت را توخالی می‌دانستند. یکی از تفکرات وی این بود که یک ستاره می‌تواند آن‌قدر بزرگ باشد که نور برای عبور از آن انرژی کافی را نداشته و نمی‌تواند از آن عبور کند. این پدیده امروزه به‌عنوان سیاه‌چاله‌ها شناخته می‌شوند. مقالات منتشر شده در مورد نظریات نسبیت عام و خاص جهان از سوی انیشتین سبب شده تا بشر در راه شناخت جهان اطراف خود گام‌های بزرگی را به جلو برداشته و به دیدی عمیق‌تر و درکی کامل‌تر از کیهان و افق عالم دست پیدا کند.

شاید جالب باشد یکی از نظریات انیشتین را در مورد مکان زمان بدانید. این نظریه بیان می‌کند که زمان رابطه‌ای عکس با سرعت دارد بدان معنا که هرقدر سرعت حرکت یک جسم بیشتر باشد گذر زمان برای آن جسم کندتر خواهد بود. حال اگر مقیاس سرعت را در حدود سرعت نور یعنی 300,000 کیلومتر بر ثانیه در نظر بگیریم خواهیم دید که تقریبا گذر زمان صفر شده و از دید محرکی با این سرعت زمان متوقف خواهد شد! برای اثبات این موضوع دانشمندان آزمایشی جالب انجام دادند. آنها دو ساعت اتمی که توانایی اندازه‌گیری زمان‌های بسیار دقیقی را دارند، یکی را درون هواپیمای مافوق صوت و دیگری را در محلی خارج شهر قرار دادند سپس با رسیدن هواپیما به مقصد زمان ثبت شده توسط هر دو ساعت را مشاهده کردند.

نتایج خیره کننده بود! ساعتی که درون هواپیما قرار داشت زمان را چند دقیقه عقب‌تر نشان می‌داد. برای مثال اگر هر دو ساعت هم‌زمان شروع به کار کرده باشند، ساعت درون هواپیما 12:00 و ساعت خارج شهر 12:03 دقیقه را نشان می‌داد که مشخص می‌شود به دلیل سرعت بیشتر هواپیما نسبت به ساعت ثابت در خارج شهر گذر زمان برای هواپیما کندتر شده است!