درمان اختلال تن‌گریزی در کودکان

تقویت اعتماد به نفس کودک

بچه‌ها ممکنه به دلایل مختلفی از بدن خودشون متنفر بشن که شما به‌عنوان یک مامان آگاه، باید به دنبال درمان این مشکل باشین. اختلال تنفر از بدن کودک، ممکنه ناشی از فشارهای اجتماعی، استانداردهای زیبایی، تجربه‌های منفی یا احساس عدم قبولی در محیط اطرافشون باشه. این مسئله ممکنه نیاز به پشتیبانی از جانب خونواده، دوستان یا مشاوره حرفه‌ای داشته باشه تا کودک شما بتونه احساساتش رو درک کنه و با اون‌ها برخورد کنه. شما به‌عنوان یک مامان خوب، از ابتدای تولد بچه باید مراقبت‌های اولیه رو به درستی انجام دهید. این مراقبت‌ها نقش مهمی در آینده برای زیبایی بچه‌ی شما داره!

اختلال تنفر از بدن چیست؟

اختلال تنفر از بدن (Body Dysmorphic Disorder یا BDD) یک اختلال روانیه که در اون فرد نسبت به بدن خودش منفی نگره. یعنی فقط نقاط منفی بدنش رو میبینه. افراد مبتلا به BDD به طور مداوم و بیش از حد به نقاط ضعف و ارگان‌های خودشون توجه میکنن و از این نظر احساسات منفی دارن. از اونجایی که این روزا شبکه‌های اجتماعی مخصوصا اینستاگرام خیلی گسترش پیدا کرده و در اون افراد به دنبال نشون دادن خودشون به بهترین نوع ممکن هستن، این اختلال خیلی بیشتر شده.

علائم و ویژگی‌های BDD شامل موارد زیر میشه:

• تمرکز بیش از حد بر نقاط ضعف: افراد مبتلا به BDD بیش از حد به یک یا چند نقطه از بدنشون (مثل پوست، مو، بینی و...) توجه میکنن. اون‌ها همیشه ناراضی هستن و استرس زیادی رو تجربه میکنن.
• احساسات منفی: افراد مبتلا به BDD احساس بی‌ارزشی نسبت به بدن خودشون دارن و این احساس ممکنه زندگی روزمره رو تحت تأثیر قرار بده. مثلا ممکنه بچه‌ی شما تمایلی به بازی کردن با دوستاش نداشته باشه.
• درگیری‌های مکرر: به دلیل نگرانی‌هاشون در مورد بدن، ممکنه همیشه جلوی آینه باشن و از لباس یا لوازم آرایشی برای پنهان کردن نقاطی که احساس ناخوشایندی نسبت بهش دارن، استفاده کنن.
• اختلالات روانی: این اختلال ممکنه با اضطراب، افسردگی، و اختلالات اجتماعی مثل گوشه‌گیری همراه باشه. یعنی بچه شما ممکنه علاوه بر اختلال تنفر از بدن، دچار دیگر اختلالات هم بشه!

این‌ها تنها بخشی از علائم این نوع اختلاله و ممکنه بچه‌ی شما فقط یکی از این علائم رو در کنار اختلال دیگه‌ای داشته باشه. نگران نباشین! ما توی این مقاله بهتون یاد میدیم که برای مواجهه با این مشکل باید چیکار کنین.                    

بچه‌ی من دچار اختلال تنفر از بدن شده حالا چیکار کنم؟

شما به‌عنوان یک مامان مهربون،می‌تونین برای مدیریت اختلال تنفر از بدن بچه‌تون، اقدامات زیر رو انجام بدین:

• ارتقاء اعتماد به نفس: تشویق بچه به شناختن نقاط قوت و توانایی‌هاش. مثلا اگه بچه‌تون چشمای زیبایی داره می‌تونین در طول روز به اون یادآوری کنین و ازش بخواین که اعضای دیگه از بدنش که احساس میکنه کمی زیبا هست رو بهتون بگه.
• حمایت و پذیرش: شما باید بدون در نظر گرفتن این اختلال و نقص‌های بدن بچه‌تون ازش حمایت کنین و به اون عشق بورزین.
• مدیریت استرس و اضطراب: سعی کنین محیط خونه رو آروم کنین تا کمی از استرس بچه‌تون کم بشه.
• گفتگو و حمایت: با بچه‌تون صحبت کنین و به اون اجازه بدین که احساساتش رو بیان کنه. اینکار باعث میشه شما بیشتر به اون و مشکلش شناخت پیدا کنین.
• از منابع پشتیبانی استفاده کنید: ممکنه نیاز به مشاوره از روانشناس یا متخصص داشته باشین تا به شناخت دقیق‌تری از وضعیت بچه‌تون برسین و راه‌حل‌های مناسبی انتخاب کنین.
• نقش مثبت و الگوی سالم: با نشون دادن نمونه‌های مثبت برای مراقبت از خودش، تمرین و تغذیه سالم، می‌تونین به بچه‌تون نشون بدین که چطور به بدن خودش ارزش بده و از اون مراقبت کنه.

مراقبت و پشتیبانی مداوم و آرامش در این مسیر خیلی مهمه. توجه داشته باشین که این مسیر ممکنه به مدت زمان طولانی نیاز به پیگیری و حمایت داشته باشد، پس صبور باشین و نگران نباشین.

درمان مشکل بیزاری از بدن شامل موارد زیر است:

• مشاوره روانشناختی: مشاوره تخصصی از روانشناس یا روانپزشک می‌تونه به شما و بچه‌تون کمک کنه تا علت‌ها و راه‌حل‌های این اختلال رو یاد بگیرین.
• ارائه مداخله روان‌درمانی: از روش‌هایی مثل شناختی-رفتاری (CBT)، گفتار درمانی و روش‌های مبتنی بر ذهنیت (Mindfulness) برای تقویت اعتماد به نفس و کاهش تنفر از بدن استفاده می‌شود.
• پشتیبانی از خانواده: آموزش به بقیه‌ی افراد خونواده در مورد راه‌های ارتباط موثر، حمایت از بچه، و ایجاد محیطی که برای بچه احساس امنیت داشته باشه.
• داروها: در برخی موارد، پزشک ممکنه داروهایی رو تجویز کنه که به‌عنوان کمک به درمان مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما درمان دارویی به تنهایی نمی‌تونه این اختلال رو درمان کنه.
• پشتیبانی مدرسه: مدرسه نقش مهمی در ارائه حمایت و ایجاد محیط حمایت‌کننده برای بچه داره. همکاری با مدرسه و ارائه راهنمایی‌های لازم می‌تونه در بهبود وضعیت بچه‌ی شما کمک کنه. 

سخن پایانی

درمان این اختلال نیازمند صبر و پیگیریه و ممکنه زمان بر باشه. اهمیت دادن به مشاوره تخصصی و همکاری با تیم درمانی می‌تونه بهبود وضعیت کودک شما رو سریعتر کنه.