معرفی اسکریما: هنر رزمی فیلیپین با تاریخچه ویژه

اسکریما

اسکریما، هنر رزمی فیلیپینی، در این مقاله از مورد بحث قرار گرفته است. این هنر بر اساس تکنیک‌های چوب، چاقو و دست‌های خالی استفاده می‌کند و تمرین‌کنندگان را به مهارت‌های گسترده و کاربردی در مقابل حملات مختلف آموزش می‌دهد. 

معرفی اسکریما

اسکریما 

اسکریما که با نام‌های آرنیس و آرنیس دِ مانو(Arnis de Mano) و همچنین کالی (Kali) نیز شناخته می‌شود، به عنوان معروفترین هنر رزمی فیلیپینی شناخته می‌شود که در آن تمرکز اصلی بر روی استفاده از انواع سلاح‌های سرد از جمله چوب و شمشیر قرار دارد.

هنر رزمی فیلیپین

انواع سلاح های مورد استفاده در اسکریما

در کلاس‌های اسکریما از انواع ابزارهای مختلف برای آموزش فنون مختلف مبارزه استفاده می‌شود. این ابزارها شامل:

آسکار (Stick/Staff): این سلاح اغلب از چوب یا میله با قطر تقریبی ۱.۵ تا ۲ سانتیمتر و طول حدود ۶۰ تا ۶۲ سانتیمتر ساخته می‌شود. آسکار یکی از ابزارهای اصلی در اسکریما است و در آموزش ضربه‌زدن، دفاع، و حمله به دشمنان بکار می‌رود.

کالی (Kali) یا آرنیس دِ مانو (Arnis de Mano): این دو نام به صورت مترادف برای اسکریما استفاده می‌شوند. در کالی یا آرنیس دِ مانو، علاوه بر آسکار، از انواع دیگری از سلاح‌های سرد نیز استفاده می‌شود، از جمله چاقو، نیزه، شمشیر، شلاق، طناب نیسمی دندانه‌ای، کمان، و تفنگ بادی.

سلاح‌های قابل انعطاف: شامل شلاق، طناب نیسمی دندانه‌ای، و سلاح‌های پرتابی نظیر کمان و تفنگ بادی. این ابزارها در روش‌های مختلف مبارزه و دفاع در اسکریما به کار می‌روند.

اسکریما چوبی صاف با قطر ۱.۵ تا ۲ سانتیمتر و طول ۶۰ تا ۶۲ سانتیمتر دارد و معمولاً از بامبوهای فیلیپین نیز ساخته می‌شود. همچنین، این هنر رزمی مشهور به آرنیس و آرنیس دِ مانو (Arnis de Mano) نیز شناخته می‌شود و به عنوان مهم‌ترین هنر رزمی فیلیپینی به حساب می‌آید.

تاریخچه اسکریما

تاریخچه اسکریما 

تازه نگاهی به تاریخ اسکریما (آرنیس) می‌اندازیم، داستانی از دهه‌ها و قرون گذشته است که دهان به دهان به نسل‌ها منتقل شده است. در این داستان‌ها، زمانی که استادان این هنر رزمی تجربیات و مهارت‌های خود را به شاگردان خود منتقل می‌کردند، از سلاح‌های سرد چون چوب و شمشیر به عنوان ابزارهای مرسوم در نبردهای جنوب شرقی آسیا  استفاده  می شد.

حدود ۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، اقوام مالایی به سمت سرزمین فیلیپین حرکت کرده و انواع مختلف سلاح‌های سرد را با خود به این منطقه آوردند. یکی از شهیرت‌های آنان، شمشیر "کاریس" بود که دارای تیغه پر پیچ و خم بود. تکامل شمشیر‌سازی طولانی شد و انواعی از سلاح‌های بلند و کوتاه ساخته شدند تا در سیستم‌های مبارزه مورد استفاده قرار گیرند.

در سال ۱۵۲۱، فردیناند ماژلان، دریانورد و جنگجوی پرتغالی، در تلاش برای تجارت ادویه به سمت جزایر شرق فیلیپین حرکت کرد. در جریان این سفر، او با سلاح‌ها و فنون مبارزه مختلف این جزایر آشنا شد. در یک نبرد در آب‌های کم عمق فیلیپین، ماژلان به دست شمشیرهای خاص فیلیپینی به قتل رسید و این واقعه باعث شد تا جزایر فیلیپین یکی پس از دیگری تحت حاکمیت اسپانیا درآید.

استعمار اسپانیایی اثرات عمیقی بر فرهنگ، هنر، دین و سلاح‌های بومی فیلیپین گذاشت. اسپانیایی‌ها در دوران استعمار، تمرین و مبارزه با شمشیر و سلاح‌های لبه تیز را ممنوع کردند و مجازات این گونه تمرینات مرگ بود. اما این ممنوعیت باعث شد که هنرجویان اسکریما با یک ایده خلاقانه چوب را به عنوان جایگزین شمشیر به کار گیرند و اصول این هنر را  در اجرا از شمشیر به چوب منتقل کنند.

این تغییر نقطه عطفی در تاریخ اسکریما بود که به اسکریمادورها این آگاهی را داد که برخی از حرکات، قفل‌ها و ضربات، با استفاده از چوب، می‌توانند به بهترین شکل اجرا شوند. با درک بهتر از کارایی چوب، کاربرد چاقو کوتاه نیز تغییر یافت و از آن به شیوه‌های کشنده‌تر و پویاتری استفاده شد. این ادغام از حرکات چاقو و چوب به یک دسته‌بندی مهارتی جدید انجامید و اسکریمادورها شروع به ترکیب این دو ابزار کردند.

نکته مهم دیگر در تاریخ اسکریما، حفظ روحیه مبارزه‌طلبی و خشونت در استفاده از سلاح سرد است. همچنین، تبادل تکنیک‌های سلاح سرد و بوکس غربی در دوران تحت حاکمیت آمریکایی‌ها تاثیرات قابل توجهی داشت و این ترکیب تکنیک‌ها به شکل گسترده‌ای در اسکریما جاری شد. هنرمندان این هنر رزمی به صورت نمایشی و با کنترل مبارزات شروع به اجرای حرکات خود کردند.

پس از استقلال فیلیپین از اسپانیا در سال ۱۸۹۸ و تحویل آن به آمریکا، آمریکایی‌ها محدودیت‌های اسکریما را کاهش دادند و قوانین جدیدی را به وجود آوردند. این امر باعث شد تا مردم فیلیپین، مسلمت آمیز حکومت آمریکایی را بپذیرند.

در طی دهه‌های بعد، ترکیب تکنیک‌های بوکس غربی و اسکریما به وجود آمد و این ترکیب به شکل جدیدی از تکنیک‌های دست خالی ایجاد کرد. همچنین، در زمان جنگ جهانی دوم، خبرها از مبارزات با ژاپنی‌ها با استفاده از سلاح سرد (به ویژه شمشیر چریک) منتقل شد. پس از پایان جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن، فیلیپین به طور رسمی استقلال یافت.

مهاجرت کارگران فیلیپینی به آمریکا از دهه ۱۹۲۰، اسکریما را در غرب شناخته‌شده کرد و مبارزان فیلیپینی که در جنگ‌های خونین کشورشان شرکت داشتند، شروع به نمایش حرکات و مهارت‌های خود به صورت کنترل شده کردند. حضور اسکریمادورها در غرب، زمینه‌ای را برای آموزش این هنر به افراد غیرفیلیپینی فراهم کرد.

در دهه‌های اخیر، به دلیل کاربردی بودن اسکریما در مواقع خطرناک و درگیری‌های خیابانی، علاقه به این هنر رزمی بسیار افزایش یافته و انواع شاخه‌های اسکریما در سراسر جهان ظهور یافته‌اند. این شاخه‌ها، همچنین از قوانین اصلی، فنون قفل‌کردن، حملات سریع و آسیب‌رسانی در کمترین زمان را بررسی و توسعه داده‌اند.

تکنیک‌های اسکریما

روش‌ها و مبارزه در اسکریما

 در هنرهای رزمی فیلیپینی مانند اسکریما، از انواع مختلف سلاح‌ها و روش‌های مبارزه استفاده می‌شود. در زیر به برخی از روش‌ها و تکنیک‌های مهم این هنرها اشاره می‌شود:

استفاده از چوب کوتاه یا خنجر بلند: در این روش، مبارز از چوب کوتاه یا یک خنجر بلند برای حرکات مختلف دفاع و حمله استفاده می‌کند. این حرکات شامل ضربات مختلف و راه‌های دفاعی می‌شوند.

مبارزه با دو اسلحه هم‌زمان: این روش شامل استفاده از دو سلاح به صورت هم‌زمان می‌شود. به عنوان مثال، یک شمشیر و یک خنجر به طور همزمان در دستان مبارز استفاده می‌شوند.

مبارزه با دستان خالی: در این روش، مبارز از ضربات مشت، لگد زدن، یا گلویز زدن به حریف استفاده می‌کند. این حرکات اغلب در فواصل نزدیک اجرا می‌شوند.

استفاده از میله و نیزه هم‌زمان: این تکنیک شامل زدن ضربه به‌طور همزمان با استفاده از میله و نیزه می‌باشد. این روش نیازمند هماهنگی بالا و مهارت در کنترل دو سلاح است.

استفاده از سلاح‌های قابل انعطاف: این روش شامل استفاده از سلاح‌هایی مانند شلاق، طناب نیسمی دندانه‌ای، کمان، و تفنگ بادی به عنوان ابزارهای مبارزه است.

اسکریما در جامعه مدرن

مبارزه در اسکریما

در اسکریما و آرنیس، بیشترین تاکید بر استفاده از میله یا چوب و در کالی، بر استفاده از تیغه یا شمشیر قرار دارد. با این حال، هندسه حرکات و تکنیک‌ها در تمامی این سبک‌ها بسیار اهمیت دارد.

در طی ضربات دفاعی و حملات، خطوط و مسیرها، همچنین ناحیه‌های انتخابی بسیار اساسی هستند. مبارزان نیازمند تمرینات مکرر در زمینه تکنیک‌ها و درک صحیح از هندسه حرکات هستند.

استفاده از دست‌ها یا دستان و پاها به صورت مستقل یا توأمان با اجرای تکنیک‌ها نیازمند تجربه و مهارت بالا در کالی اسکریما می‌باشد. از زانو، آرنج، لگد کوتاه و مشت در ایجاد فاصله بسیار نزدیک بین دو مبارز استفاده می‌شود. همچنین، ضربه با سر، گرفتن حریف، پرتاب، ضربه با آرنج، شانه، قوزک و زانو نیز در این هنرهای رزمی فیلیپینی آزادانه اجازه‌ی استفاده دارند. 

سوالات متداول درباره اسکریما

1. اسکریما چیست؟

اسکریما یک هنر رزمی فیلیپینی است که بر اساس تکنیک‌های چوب، چاقو و دست‌های خالی تمرکز دارد. این هنر به تمرین‌کنندگان مهارت‌های مختلفی را برای مقابله با حملات مختلف آموزش می‌دهد.

2. چه اصولی در اسکریما برجسته است؟

اسکریما از اصولی مانند تمرکز بر تکنیک‌های چوب، چاقو و دست‌های خالی برای تقویت مهارت‌های دفاعی و حملات مسلحانه استفاده می‌کند. همچنین، تاکید بر دست زنده و انعطاف پذیری از جمله اصول مهم این هنر است.

3. چه فوایدی از تمرین اسکریما به دست می‌آید؟

تمرین اسکریما به تقویت مهارت‌های دفاعی، افزایش تمرکز و انعطاف پذیری بدن، و بهبود حافظه عضلانی منجر می‌شود. همچنین، این هنر به تقویت استراتژی‌های مقابله با حملات مسلحانه کمک می‌کند.

4 آیا اسکریما فقط برای مردان مناسب است؟

خیر، اسکریما برای هر دو جنس قابل آموزش و اجرا است. این هنر بر اساس اصول تکنیکی و دفاعی ساخته شده است و برای تمام افراد، بدون توجه به جنسیت، سن یا سطح فیزیکی قابل دسترسی است.

سخن آخر مقاله درباره ی اسکریما 

اسکریما به عنوان یک هنر رزمی با تاریخچه عمیق در فرهنگ فیلیپین، نه تنها یک شیوه دفاعی است بلکه یک سبک زندگی و ارتقاء فردی نیز محسوب می‌شود. امیدواریم که این مقاله به شما در درک بهتر اسکریما و ویژگی‌های آن کمک کرده باشد و شما نیز به جذابیت و کاربرد این هنر رزمی فیلیپینی پی ببرید.

گرد آوری:بخش ورزشی