گوش دهید و همدلی کنید:
کودکان نوپا با سرعت شگفت‌انگیزی یاد می‌گیرند. با این حال آن‌ها همیشه نمی‌توانند این موضوع را با شما در میان بگذارند. با قوانین و مقرراتی که به نظر بی‌پایان می‌رسند و چیز‌های جدید و هیجان‌انگیزی برای یادگیری آن می‌تواند دنیای بسیار پیچیده‌ای برای یک کودک نوپا باشد. اما ما می‌توانیم با گوش دادن و همدلی به وضعیت کمک کنیم. بدون ارائه راه حل‌های زیاد به مشکلات و ناراحتی‌های آن‌ها گوش دهید. در تعاملات خود همدل باشید و در انتخاب کلمات مراقب باشید. به عنوان مثال بگویید: ( عزیزم می‌دانم که در حال حاضر درک آن دشوار است اما مهم که بدانی تلویزیون تا زمانی که صبحانه نخوری روشن نمی‌شود). یادگیری نحوه تنبیه یک کودک 2 ساله بدون داد و فریاد مستلزم توجه به خواسته‌ها و نیاز‌های خاص آنهاست. اغلب والدین آنقدر مشغول کار‌های روزمره هستند که فراموش می‌کنند دنیا را از دید کودک نوپا خود ببینند.
به کودک نوپای خود ضربه نزنید:
تحقیقات نشان می‌دهد که کتک زدن به همان اندازه روی فرزند شما تأثیر می‌گذارد که تنبیه گام‌های شیطنت‌آمیز تأثیر دارد. بعلاوه کتک زدن فرزندتان مشکلی را که در دست دارید حل نمی‌کند. بلکه بدتر می‌شود زیرا کودک نوپا متوجه می‌شود که ضربه زدن راهی قابل قبول برای ابراز وجود است. گاهی اوقات می‌توانید بگویید که یکی از والدین ممکن است یک یا دو بار با عصبانیت کودک نوپا را‌زده باشد و این یک الگوی رفتار قابل قبول را تشکیل داده است. مهمتر از همه سعی کنید تعامل کودک نوپای خود را با خشونتی که در تلویزیون شاهد آن است محدود کنید.
چشم پوشی کنید:
در حالت کج خلقی اکثر کودکان نوپا را نمی‌توان کنترل کرد و به سختی می‌توان آن‌ها را از حالت عصبانیت خارج کرد. بهتر است عصبانیت را نادیده بگیرید (در حالی که در مکان امنی هستید) و اجازه دهید عصبانیت به پایان برسد. پس از این کار به کودک خود اطمینان دهید که او را دوست دارید و به روز خود ادامه می‌دهید. عصبانیت احتمالاً فریاد جلب توجه یا درخواست کمک است. در عوض شما تکنیک ارتباط را نادیده می‌گیرید. فریاد زدن، گریه کردن و لگد زدن راه‌های قابل قبولی برای برقراری ارتباط نیستند و با درگیر شدن در آن ممکن است اوضاع را بدتر کنید.
محدودیت‌هایی داشته باشید:
کودک نوپا شما هنوز نمی‌داند درست یا غلط چیست و این وظیفه شماست که به آن‌ها آموزش دهید. وقتی می‌بینید که آن‌ها کار اشتباهی انجام می‌دهند فقط آن‌ها را تنبیه نکنید و آن را ر‌ها نکنید. همچنین برای توضیح اینکه چرا کاری که انجام دادند وحشتناک بود و چرا نباید دوباره آن را انجام دهند، وقت بگذارید.
وسوسه را حذف کنید:
برای کودک 2 ساله شما آسان است که با چیزی براق یا نوک تیز حواسش پرت شود حتی اگر چیز بدی باشد. یک روش هوشمندانه برای نظم دادن به یک ترفند دو ساله حذف وسوسه است. در حین انجام این کار به فرزندتان کمک کنید تا جهان را کشف کند و به او بیاموزید چه چیز‌هایی را لمس کند و چه چیز‌هایی را در اطرافش نباشد.
ثابت قدم باشید:
کودک 2 ساله شما حافظه بسیار روانی دارد و در نحوه برخورد شما با رفتار بد قابل پیش‌بینی است. این به آن‌ها کمک می‌کند تا الگو را ببینند و در دراز مدت رفتار بهتری داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که اقدامات انضباطی شما برای ایجاد یک روال همیشه یکسان است. این به شما کمک می‌کند تا یاد بگیرید که چگونه یک کودک دو ساله را تنبیه کنید.
از کلمات مثبت استفاده کنید:
وقتی به کودک نوپا توضیح می‌دهید که چرا کاری که انجام داده اشتباه است از به کار بردن جملات طولانی و پیچیده خودداری کنید. این به این دلیل است که ذهن کودک 2 ساله شما به اندازه کافی رشد نکرده است که به طور کامل آنچه را که می‌گویید بفهمد و این یک تاکتیک انضباطی عالی نیست. یادگیری نحوه نظم دادن به یک کودک 2 ساله بدون داد و فریاد مستلزم این است که بدانید چه زمانی باید فعالانه درگیر شوید و چه زمانی باید قدمی بیرون بگذارید.
منبع:
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها