وقتی صحبت از انتخاب والدین هنگام تربیت فرزندشان می‌شود، چهار سبک اصلی فرزندپروری وجود دارد. ویژگی‌های منحصر به فردی برای هر سبک فرزندپروری وجود دارد اما همه سبک‌ها بر رشد کودک نوپا تأثیر می‌گذارند. به اثبات رسیده است که برخی از آن‌ها بیشتر از سایرین مضر هستند. سبک والدین در تربیت فرزندان خود را می‌توان با انگیزه مرز‌هایی که تعیین می‌کنند و عواقب آن‌ها تعیین می‌کند. با این حال والدین بندرت در محدوده یک سبک فرزندپروری قرار می‌گیرند. معمولاً یکی از مواردی است که بیشتر اوقات با داشتن روز‌هایی شناخته می‌شود که ویژگی‌های سبک دیگری از فرزندپروری براساس روحیه والدین یا روحیه کودکان نوپا استفاده می‌شود.
والدین دارای یک سبک اصلی فرزندپروری هستند که آن‌ها با قاعده‌مند استفاده می‌کنند. با این حال غیرمترقبه است که والدین در صورت تغییر در خلق و خوی و یا روحیه کودک نوپای خود گاه گاهی اوقات در دسته‌های دیگری قرار می‌گیرند. وقتی این اتفاق می‌افتد، والدین بسته به آنچه در آن زمان تجربه می‌شوند سختگیرتر یا سست‌تر می‌شوند.
والدینی که تحت سبک استبدادی فرزندپروری قرار می‌گیرند، سخت‌ترین و سختگیرانه‌ترین قوانین را در بین سبک‌های فرزندپروری دارند. والدین همیشه حق دارند و هیچ قانونی در مورد قوانینی که برای فرزندان در نظر گرفته شده است مذاکره نمی‌کنند. والدینی که تربیت فرزندان خود را با فرزندپروری استبدادی انجام می‌دهند و همیشه در کنترل خانه هستند. آن‌ها انتظار دارند فرزندانشان بدون هیچ گونه سوالی از قوانین پیروی کنند و بدون توجه به سن انتظارات بسیار بالایی از کودک خود دارند.
والدین اقتدارگرا فرزندان خود را پرورش می‌دهند و راهنمایی می‌کنند. با این حال شیوه تربیتی پیامد‌های بسیار سختی در مورد نقض قوانین دارد و علاقه زیادی به کودکان نوپا که در این محیط پرورش می‌یابند نیست. کودکانی که در خانه‌ای بزرگ می‌شوند که این شیوه انتخاب والدین است، بسیار مطیع هستند و یاد می‌گیرند آنچه را که به آن‌ها گفته می‌شود زیر سوال نبرند. ممکن است آن‌ها یاد بگیرند که چگونه در سنین پایین دروغ بگویند و نخواهند برای کاری منفی که انجام داده اند دچار مشکل شوند.
والدین مقتدر بسیاری از خصوصیات والدین اقتدارگرا را دارند. تفاوت اصلی این دو در نحوه برخورد با قوانین و دستورالعمل هاست. والدینی که سبک رفتاری معتبر رفتاری دارند، قوانینی دارند که انتظار دارند فرزندانشان آن را رعایت کنند و انتظارات زیادی از آن‌ها دارند. با توجه به کاوش روانشناسی برخلاف سبک فرزندپروری استبدادی که اجازه ورود فرزندان را نمی‌دهد، والدین مقتدر از سوالات بچه‌های کوچک استقبال می‌کنند. والدین می‌خواهند یک رابطه خوب والدین و کودک را با کودکان نوپای خود ایجاد و تقویت کنند اما اطمینان حاصل کنند که قوانینی وجود دارد تا کودکان تفاوت بین درست و غلط را یاد بگیرند. و هنگامی که تصمیم‌گیری خوب توسط کودک نوپا انجام نمی‌شود.
سبک رفتاری مجاز والدین بیش از آنکه رابطه والدین و فرزندی برقرار کنند بر دوست داشتن کودک متمرکز است. به همین دلیل طبق روانشناسی امروز کودکان نوپایی که تحت این نوع سبک فرزندپروری پرورش یافته اند. در صورت وجود، عواقب زیادی برای اعمالشان ندارند. آن‌ها به ندرت اجرای این قوانین را دنبال می‌کنند. به همین ترتیب کودکان نوپا یاد می‌گیرند که با کمی فشار به عقب یا مداوم درخواست انجام مداوم کاری والدین آن‌ها قصد عقب نشینی دارند و به آن‌ها اجازه می‌دهند آنچه می‌خواهند انجام دهند.
کودکان نوپایی که در یک خانواده والدین مجاز بزرگ می‌شوند دارای عزت نفس پایین، مشکلات رفتاری و احترام کمی به اقتدار هستند. به همین دلیل متأسفانه کودکان نوپا تمایل ندارند که در مهد کودک یا پیش دبستانی به خوبی عمل کنند، زیرا مایل نیستند به آنچه مراقب‌ها یا معلمان مراقبت از آن‌ها می‌خواهند گوش دهند.
کودکانی که از طریق شیوه رفتاری غیر دخیل در رفتار‌های تربیتی بزرگ می‌شوند، متوجه می‌شوند که والدین آن‌ها هنگام نوبت به پرورش آن‌ها بسیار راحت عمل می‌کنند. اساساً والدینی که در این نوع خانه‌ها کودک نوپا پرورش می‌دهند انتظار دارند که کودکان نوپا خودشان را بزرگ کنند. والدین غیر درگیر به این معنی است که والدین نیاز‌های جسمی مورد نیاز کودک نوپا را برآورده می‌کنند اما نیاز‌های عاطفی برطرف نمی‌شوند. بر اساس کاوش روانشناسی انتظاراتی برای کودک نوپا وجود ندارد و انتظار می‌رود آن‌ها از تجربیات خوب و بد یاد بگیرند تا به آن‌ها کمک کند تا حس درست و غلط آن‌ها را شکل دهند، در حالی که برای مدیریت موقعیت‌ها راهنمایی شده اند. کودکان نوپا تحت این سبک فرزندپروری بسیار کم مورد توجه قرار می‌گیرند و ارتباط بسیار کمی با والدین خود دارند که ممکن است در بعضی از شرایط باعث غفلت شود. والدین ممکن است ترکیبی از این سبک‌های فرزندپروری باشند
در بیشتر موارد والدین فقط به یک روش فرزندپروری پایبند نیستند. روز‌هایی وجود دارد که براساس خلق و خوی والدین، کودک نوپا یا هر دو از روش‌های متعدد فرزندپروری استفاده خواهد شد. اگر یک شیوه رفتاری والدین وجود دارد که والدین باید بیشترین زمان را در آن بگذرانند، باید سبک معتبری باشد. کودکان نوپا نه تنها درک روشنی از آنچه از آن‌ها انتظار می‌رود دارندُ بلکه آن‌ها می‌دانند چرا. این نه تنها عزت نفس و تفکر مستقل را ایجاد می‌کند بلکه پایه‌ای برای موفقیت در آینده نیز می‌باشد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها