1- عفونت راه هوایی:
این شامل سرماخوردگی، ذات الریه و عفونت های سینوسی است.
کودک شما ممکن است به چیزهایی مانند سوسک، گرد و غبار، کپک، حیوان خانگی و گرده حساسیت داشته باشد.
2- مواد تحریک کننده:
مواردی مانند آلودگی هوا، مواد شیمیایی، هوای سرد، بو یا دود می توانند مجاری تنفسی آنها را آزار دهند.
3- ورزش:
ورزش می تواند منجر به خس خس سینه، سرفه و سفتی قفسه سینه شود.
آسم علت اصلی بیماری های طولانی مدت در کودکان است. این حدود 7 میلیون کودک را تحت تأثیر قرار می دهد. این تعداد در حال افزایش است و کارشناسان مطمئن نیستند که چرا بیشتر کودکان اولین علائم را در سن 5 سالگی نشان می دهند. اما آسم می تواند در هر سنی شروع شود. مواردی که باعث می شود کودک بیشتر به آسم مبتلا شود شامل موارد زیر است:
آلرژی بینی (تب یونجه) یا اگزما (بثورات پوستی آلرژیک)
سابقه خانوادگی آسم یا آلرژی
بسیاری از عفونت های تنفسی
وزن کم هنگام تولد
قرار گرفتن در معرض دود سیگار توتون و تنباکو قبل یا بعد از تولد
با توجه به سابقه کودک شما و شدت آسم پزشک یک برنامه مراقبت به نام برنامه عمل آسم تهیه می کند. این زمان و چگونگی استفاده کودک از داروهای آسم را شرح می دهد. در هنگام بدتر شدن آسم چه کاری باید انجام دهد و چه زمانی باید به مراقبت های اضطراری بپردازد. اطمینان حاصل کنید که این برنامه را درک کرده اید و هر سوالی دارید از پزشک کودک خود بپرسید. برنامه عملی آسم فرزند شما برای کنترل آسم آنها مهم است. این کار را برای یادآوری برنامه مدیریت روزانه فرزندتان و همچنین راهنمایی شما هنگام بروز علائم آسم در کودک ، مفید نگه دارید. نسخه هایی را به مراقبان، معلمان و حتی راننده سرویس کودک خود بدهید تا آنها بدانند که اگر کودک خارج از خانه دچار حمله آسم شود چه باید بکنند.
اکثر داروهای آسم که به بزرگسالان و کودکان بزرگتر تجویز می شود نیز می تواند با خیال راحت برای کودکان نوپا و کودکان خردسال تجویز شود. داروهایی که برای کودکان کوچکتر تأیید می شود، در دوزهای متناسب با سن و وزن آنها تجویز می شود. در مورد داروهای استنشاقی ممکن است یک دستگاه زایمان متفاوت براساس سن و توانایی کودک مورد نیاز باشد. دو نوع داروی اصلی برای آسم وجود دارد:
1- داروهای تسکین سریع به علائم ناگهانی کمک می کنند. کودک شما آنها را برای کمک سریع در هنگام حمله آسم استفاده خواهد کرد.
2- داروهای طولانی اثر از التهاب مجاری تنفسی جلوگیری کرده و آسم را تحت کنترل دارند. کودک شما احتمالاً هر روز آنها را مصرف می کند.
اگر یک نوزاد یا کودک بزرگتر علائم آسم را داشته باشد که نیاز به درمان با داروی گشاد کننده برونش بیش از دو بار در هفته در طول روز یا بیش از دو بار در ماه در شب دارد . اکثر پزشکان داروهای ضد التهابی روزانه را توصیه می کنند. بسیاری از داروهای آسم دارای استروئید هستند که می توانند عوارض جانبی داشته باشند. آنها می توانند دهان و گلو کودک شما را تحریک کنند. برخی تحقیقات نشان می دهد که با گذشت زمان ممکن است باعث رشد کند مشکلات استخوانی و آب مروارید شود. بعد از اینکه کودک شما آنها را مصرف کرد. بدن او نتواند به همان اندازه استروئید طبیعی ایجاد کند. اما بدون درمان آسم می تواند منجر به مشکلات سلامتی و مراجعه به بیمارستان شود.
پزشک کودک شما به شما می گوید که براساس شدت آسم هر چند بار یکبار درمان های تنفسی به کودک بدهید. دستورالعمل هایی برای کنترل آسم در کودکان تا 4 سال وجود دارد. این شامل استفاده از داروهای تسکین دهنده سریع (مانند آلبوترول) برای علائم غیر فعال است. دوز کم استروئید استنشاقی یا مونتلوکاست (Singulair) مرحله بعدی افزایش است. بعد از 4 سالگی تمرکز از کنترل علائم به مدیریت بیماری تغییر می کند. اگر آسم فرزند شما حداقل 3 ماه تحت کنترل باشد ممکن است پزشک معالجه وی را کاهش دهد.
منبع: www.webmd.com
پاسخ ها