به گزارش گروه استان های اخبار از قم ، در تقویم بیست و چهارم مهرماه(پانزدهم اكتبر) روز جهانی عصای سفید نامگذاری شده است،روزی برای گرامیداشت افرادی که چه به گونه مادرزاد و چه با بروز رخدادهای ناگوار نابینا شدهاند.
عصای سفید میتواند ضامن جان و سلامت یک نابینا باشد. اگر عصای سفید را نبینیم این ماییم که نابیناییم .
کاربرد عصا به عنوان وسیله کمکی در آمد و شد نابینایان، از قرنها پیش متداول بوده است؛ ولی استفاده از عصای سفید به شکل امروزی و به عنوان نمادی برای شناخت نابینایان، به بعد از جنگ جهانی اول برمیگردد.
در سال ۱۹۲۱ میلادی عکاسی از شهر بریستول انگلستان به نام جیمز بیگز که در اثر سانحهای بینایی اش را از دست داده بود برای در امان ماندن از گزند وسایل نقلیه هنگام عبور از خیابان ابتکار استفاده از عصای سفید را از آنِ خود کرد تا به راحتی برای همگان قابل دید باشد.
خط بریل، خطی است که در قرن نوزدهم میلادی، برای سهولت کار افراد نابینا و کم بینا در امر تحصیل و تعلیم و تربیت توسط لویی بریل فرانسوی ابداع گردید.
پدر لویی بریل کفاش بود و لویی درکارگاه پدرش کار میکرد. روزی درفش کفاشی به چشمش برخورد کرد و در اثر این حادثه، لویی از نعمت بینایی محروم گردید. پس از آن، او درباره افرادی که از نعمت بینایی برخوردار نبودند، بسیار اندیشید و سرانجام به فکر افتاد تا خطی را به وجود آورد که افراد نابینا به وسلیه آن به راحتی به امر خواندن و نوشتن بپردازند. او پس از مدت ها، موفق به ابداع خطی گردید که به نام او، بریل، نامیده شد.
نابینا نیاز به ترحم ما ندارد و نه تعارفی،مثل خطاب آنان با کلمه «روشندل» ،آن ها حتی خوششان نمیآید به آنها روشندل گفته شود ما به عنوان شهروند باید حقوق اجتماعی نابینایان را به رسمیت بشناسیم و رعایت کنیم و که کمترین آن،توجه به عصای سفید است.
نوع رفتار با نابینایان در جامعه، میتواند در سرنوشت آنها و حالات روحی و روانی شان تأثیرات متفاوتی بگذارد.
برای رفتار و تعامل با نابینایان، باید از یک سری نکات غافل نبود؛ از جمله آنها این که واقع بین باشیم و به آنها بفهمانیم که با دیگران هیچ گونه تفاوتی ندارند؛ آنها را با نام صدا بزنیم و وقتی به آنها نزدیک میشویم، به نحوی آنها را از حضور خود آگاه کنیم و اگر احتمال میدهیم ما را نشناسد، بهتر است خود را دقیق به آنها معرفی کنیم؛ از کمکهایی که به استقلال و خودکفایی آنها لطمه میزند، جدا بپرهیزیم.
نابینایی فقدان کامل درک نور است. بیشتر مردم اعتقاد دارند که ما با چشمانمان میبینیم با این حال، حقیقت این است که این مغز ماست که آنچه فکر میکنیم میبینیم را درک میکند.
افراد مشهور نابینا در بسیاری از حوزهها جهان را تغییر و حتی شکل دادهاند، در بخشهایی، چون موسیقی، سیاست، علم، هنر و ورزش. آنها موفق شدند چرا که اجازه ندادند تا درک نکردن نور، نور درونی آنها را خاموش کند هلن کلر و کلود مونته از جمله افراد معلولی در جهان هستند که استعداد و شجاعت خود را اثبات کردند..
هلن کلر نویسنده، فعال اجتماعی و مدرس آمریکایی نخستین فرد کر ولالی بود که در دانشگاه تحصیل کرد. او یک مدافع خستگیناپذیر حقوق افراد معلول بود.
کلود مونته بنیانگذار نقاشی امپرسیونیست فرانسوی بود. تا سال ۱۹۰۷ همچنان مشهور بود اما کمکم مشکلات جدیاش آغاز شد و بیناییاش را از دست داد. حتی در شرایطی که وضعیت بینایی کلود روز به روز بدتر میشد، او هیچگاه از نقاشی کردن دست نکشید. کلود مونت در پایان زندگیاش و در حالی که کاملا نابینا شده بود، یکی از مشهورترین آثار خود با عنوان «نیلوفرهای آبی» را نقاشی کرد.
در ایران خودمان رودکی شاعر نامور از جمله افرادی است که در عمل به اثبات رسانده که نابینایی، مساوی شکست و خزان زندگی نیست.
او نابینایی است که در عرصه شعر، سخن و هنر درخشید و عنوان پدر شعر فارسی را به خود اختصاص داد.
در استان خودمان هم هستند کسانی که معلولیت را به فرصت تبدیل کرده اند.
به سراغ دو تن از روشندلان شهرمان رفتیم که با وجود معلولیت با همت و پشتکار قله های موفقیت را فتح کرده اند.
ریحانه قنبری در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های
اخبار
از قم
،گفت: نابینا متولد شدم،و هیچ گاه از این بابت گله و شکایت از خدا نکردم،به خواست خدا احترام گذاشتم و هیچ در زندگی ناامید نشدم و برای هدفم جنگیدم.
تشویقهای خانوادهام در سن کودکی باعث شد به درس خواندن علاقه شدیدی پیدا کنم و همین باعث ورود من به دانشگاه شد.
او ادامه داد:در رشته مترجمی زبان انگلیسی شروع به تحصیل کردم و کارشناسی ارشد ادبیات زبان انگلیسی ام را گرفتم برای کنکور دکترا هم شرکت کردم، اما متاسفانه با انتشار ویروس کرونا از شرکت در آزمون منصرف شدم.
او در خصوص سختی های دوران تحصیل می گوید: در دوران مدرسه و دانشگاه با مشکلاتی مواجه بودم که درس خواندن را کمی سخت میکرد بعضی از درسها برای ما به صورت صوتی بود که باید آنها را خودمان به خط بریل مکتوب می کردیم و گاها در مسیر تحصیل ، نبود امکانات سبب نشد از هدف و مسیرم دلسرد شوم.
قنبری افزود: با تلاش و توکل بر خدا برای معلمی زبان تلاش میکردم خانواده و اساتید مشوق و کمک حال من بودند و با کمک خدا آموزشگاه زبان انگلیسی افتتاح کردم و برخی از هنرجو هایم امروز استاد زبان آموزشگاه شدهاند.
او در آخر افزود: به خانوادهها پیشنهاد میدهم که اگر فرزند معلولی دارند با دلسوزی زیاد راه پیشرفت شان را نبندند اجازه دهند خودشان تجربه کنند برخی از کارها را خوشان انجام دهند و با تشویق روحی مسیر موفقیت فرزندشان تضمین کنند.
قدرت الله شفیعی از جانبازان دوران دفاع مقدس در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های اخبار از قم ،گفت: در سن ۱۷ سالگی عازم جبهه شدم و بر اثر اصابت ترکش در لحظه بینایی ام را از دست دادم و به افتخار جانبازی نائل شدم .
او ادامه داد: بعد از ازدواج و با کمک همسرم ادامه تحصیل دادم و از رشته علوم تجربی به علوم انسانی تغییر رشته انجام شد ،در دانشگاه پردیس فارابی در رشته حقوق دکتری گرفتم و اولین وکیل نابینا در استان قم شدم.
او افزود: علاقه به ورزش گلبال که مخصوص نابینایان است و از طرفی تشویق های مربی تیر و کمانی که ایشان هم جانباز بودند سبب جدیت در ادامه حرفه ورزش گلبال در من شد و با تلاش و کمک خدا توانستم در رشته تیر و کمان رشته دارت موفقیت کسب کنم و در حال حاضر مسئول تیر و کمان جانبازان و معلولان استان قم هستم.
او می گوید: به نظر من انسان همچون رود جاری است و اگر متوقف شود مثل آب میگندد، اما اگر در تلاش و فعالیت باشد زلال و پاکیزه است.
پاسخ ها