به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی اخبار ، پاروویروس بیماری بسیار واگیردار است که معمولا در سگ‌های اهلی و گوشت خواران وحشی اتفاق می‌افتد، البته محدوده میزبانی پاروویروس ناشناخته است، این ویروس مدت ۶ هفته پس از بهبودی نیز در مدفوع دفع می‌شود.
از همین خانواده ویروس، یک ویروس بیماری مشابهی با علائمی مشابه، در گربه سانان ایجاد می‌کند که باعث کاهش شدید تعداد گلبول‌های سفید خون، نقص ایمنی، استفراغ، اسهال خونی و کم آبی شدید می‌شود. ویروس عامل این بیماری در گربه سانان بسیار شبیه به ویروس بیماری‌زا مینک است، همچنین شباهت بسیاری به نوعی از پاروویروس‌ها عامل بیماری در سگ سانان دارد.
ویروس بیماری زا در گربه سانان برای گونه‌های نزدیک از جمله مینک و راکون می‌تواند بیماری زایی داشته باشد، اما برای سگ سانان خطرناک نیست، در حالی که برخی از پاروویروس‌های بیماری زای سگ سانان می‌توانند برای گربه سانان هم بیماری زا باشند.
در موارد حاد تب، بی حالی، بی اشتهایی و کم آب شدن بدن از دیگر علائم این ویروس است و انسان به این ویروس مبتلا نمی‌شود، اما باید حتما سگ را در مقابل پاروویروس واکسینه کنید.
خوشبختانه می‌توان بیشتر بچه گربه‌هایی را که به نوع حاد بیماری مبتلا هستند، با درمان به‌موقع و همه‌جانبه زنده نگه داشت. گربه‌ای که بتواند ۶-۵ روز در برابر بیماری مقاومت کند معمولاً از شر بیماری خلاص شده، اما بهبودی کامل آن (مثل وزن‌گیری و رسیدن به شرایط ایده‌آل) حدود چند هفته به طول خواهد انجامید. این گربه‌ها تا آخر عمر در برابر این ویروس مصون خواهند ماند.
میزان مرگ و میر در گربه‌های مبتلا به سوء تغذیه، بیماری‌های همزمان (مثل انگل‌های گوارشی) و گربه‌های سوءتغذیه‌ای مثل گربه‌های ولگرد بیشتر است. به علت اینکه بیماری ویروسی است، درمان اختصاصی برای آن وجود ندارد. گربه‌های مبتلا به نوع حاد پاروویروس باید تحت درمان حمایتی همه‌جانبه قرار گیرند تا دوره بیماری آن‌ها سپری شود. اساسی‌ترین اقدام درمانی جایگزینی و حفظ مایعات از دست رفته بدن توسط مایع درمانی (سرم زدن) به صورت داخل رگی است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها