کروماتوگرافی گازی چگونه کار می کند

در کروماتوگرافی، یک گاز روی ماده نمونه حرکت می کند. گاز متحرک به عنوان فاز متحرک شناخته می شود و معمولاً یک گاز بی اثر مانند نیتروژن یا هلیوم است. همانطور که فاز متحرک از روی ماده عبور می کند، به اجزای سازنده خود جدا می شود. از آنجایی که دقت کلیدی است، بسیار مهم است که گاز متحرک با ماده مورد تجزیه و تحلیل واکنش نشان ندهد. به همین دلیل گازهای بی اثر برای کروماتوگرافی گازی توصیه می شود.

کروماتوگرافی گازی در داخل یک دستگاه خاص که به عنوان دستگاه گاز کروماتوگرافی شناخته می شود انجام می شود. ماده مورد مطالعه با یک سرنگ به کروماتوگراف تزریق می شود، سپس ماده تا مرحله بخار گرم می شود. سپس گاز حامل - به عنوان مثال نیتروژن - به کروماتوگراف اضافه می شود تا نمونه را به سمت ستون مرکزی هل دهد. همانطور که ماده مورد تجزیه و تحلیل از ستون عبور می کند، توسط حامل جذب می شود و سپس به اجزای متمایز خود جدا می شود. اجزا از ستون بیرون می آیند و از یک آشکارساز عبور می کنند، جایی که شناسایی می شوند و روی نمودار یادداشت می شوند.

هنگامی که فرآیند کامل شد، هر قسمت از مخلوط مشخص می شود. به عنوان مثال، در این مرحله، یک دانشمند پزشکی قانونی داده های خام مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل شواهد موجود در صحنه جرم را در اختیار خواهد داشت. در حالی که برنامه های تلویزیونی ممکن است این روند را فوری به تصویر بکشند، اغلب وقت گیر است.

در صنعت ماری جوانا پزشکی، دانشمندان از کروماتوگرافی گازی برای آزمایش باقی مانده آفت کش ها در شاهدانه استفاده می کنند. در حالی که صنعت ماری جوانا پزشکی هنوز جوان است و سطح آفت کش ها به شدت تنظیم نشده است، رهبران صنعت انتظار دارند با رشد صنعت ماری جوانا این وضعیت تغییر کند. بنابراین، استفاده از کروماتوگرافی گازی برای بررسی آفت کش ها نیز رشد خواهد کرد.

هرگاه از گازها در فرآیند کروماتوگرافی استفاده شود، احتمال نشت گاز وجود دارد، چه از خطوط تامین، مخازن ذخیره سازی و یا از خود کروماتوگرافی. گاز نیتروژن اکسیژن را جابجا می کند. اگر نیتروژن نشت کند، سطح هوا دچار کمبود اکسیژن می شود و کارمندان ممکن است دچار مشکلات سلامتی شوند.

از آنجایی که گاز نیتروژن رنگ یا بو ندارد، هیچ راهی برای کارکنان آزمایشگاه وجود ندارد که نشت گاز را اعلام کنند. بهترین راه برای محافظت از آزمایشگاه استفاده از مانیتور اکسیژن است.

چگونه یک مانیتور کمبود اکسیژن از کارمندان محافظت می کند 

خطرات تنفس هوای کمبود اکسیژن شامل سرگیجه، خستگی، بیهوشی و مرگ از طریق خفگی است. تنها چیزی که لازم است چند تنفس هوا است تا اثرات نامطلوب سلامتی را تجربه کنید.

از آنجایی که هیچ راهی برای تشخیص نشتی وجود ندارد، لازم است همیشه از حسگر اکسیژن برای ردیابی سطح اکسیژن استفاده شود. مانیتور یا حسگر اکسیژن، اکسیژن را اندازه گیری می کند و تنها زمانی واکنش نشان می دهد که سطوح به زیر یک آستانه از پیش تعریف شده برسد. به عنوان مثال، سنسورهای اکسیژن PureAire دارای هشدار برای سطوح اکسیژن 18 درصد و 19.5 درصد هستند.

مانیتور کمبود اکسیژن شامل یک چراغ چشمک زن و زنگ بلند است، به طوری که کارکنان و رهگذران اطلاعیه فوری از نشت دریافت می کنند. هنگامی که زنگ هشدار به صدا در می آید، کارمندان می توانند محل را تخلیه کنند و با پرسنل اورژانس تماس بگیرند.

با توجه به خطرات جدی ناشی از نشت گاز نیتروژن، استفاده از مانیتورهای کمبود اکسیژن در هر جایی که گازهای بی اثر ذخیره یا استفاده می شود، مهم است.

PureAire در زمینه نمایشگرهای اکسیژن پیشرو در صنعت است. مانیتورهای O ₂  از PureAire برای استفاده طولانی مدت و بدون نیاز به تعمیر و نگهداری طراحی شده اند. آنها دارای یک سنسور زیرکونیوم هستند که بدون کالیبراسیون به مدت 10 سال دوام می آورد. مانیتورهای PureAire می توانند تغییرات دما، تغییرات بارومتریک و حتی دمای انجماد را کنترل کنند.