اینستاشو
شاید شما هم به دنبال خدمات اینستاگرام مارکتینگ باشید، اینستاشو مرجع خدمات با کیفیت (بدون ریزش و ایجاد مشکل در حساب کاربری شما) اینستاگرام است.توسط ۲ نفر دنبال می شود
از کسی بپرسید "عکس چیست؟" اگر بپرسید آنها چه خواهند گفت؟ اکثر مردم احتمالاً همین پاسخ را خواهند داشت. همه ما عکاسی را به عنوان یک هنر، علم و تمرین درک می کنیم - جایی که یک تصویر ثبت می شود و به یک عکس تبدیل می شود (یا به معنای واقعی کلمه یک "نقاشی نور" اگر می خواهید تمام اطلاعات فنی را در ترجمه یونانی دریافت کنید). یک لحظه در زمان به عنوان یک فایل دیجیتال (حتی در فیلم برای همه شما قدیمی ها) ثبت می شود.
اما حقیقت این است که عکاسی برای نزدیک به دو قرن در حال تغییر و تحول بوده است، از آغاز خام و فرآیندهای شیمیایی پیچیده‌ای که فقط توسط حرفه‌ای‌ها انجام می‌شود، تا دنیای دیجیتالی آنی و بسیار در دسترس‌تری که امروز در آن زندگی می‌کنیم. آخرین تکامل رسانه‌ای به نام «عکاسی موبایل» شاید اساسی‌ترین تغییری باشد که تاکنون دیده شده است - زیرا نه تنها در نحوه (و چه چیزی) عکس‌ها، بلکه در تعداد افرادی که آنها را می‌گیرند و نحوه اشتراک‌گذاری آنها، مصرف شد و در نهایت مشاهده شد.
این موج فعلی، که در آینده نزدیک در خط مقدم عکاسی قرار خواهد گرفت، عمدتاً به دلیل دستگاه های تلفن همراه در حال انفجار است: دوربین های "متصل" که می توانید در جیب خود جای دهید و همیشه همراه خود داشته باشید. دستگاه هایی مانند آیفون اپل واقعا راه را هموار کردند: اگرچه اولین مدل در سال 2007 تنها یک دوربین 2 مگاپیکسلی داشت، یک سال بعد اپ استور تعداد زیادی از برنامه های دوربین اضافی را معرفی کرد و ناگهان عکس گرفتن با تلفن همراه را بسیار بیشتر کرد. سرگرم کننده و جذاب دسترسی، راحتی، قابلیت های اشتراک گذاری و تکثیر سریع گوشی های هوشمند، دنیای عکاسی را برای همیشه تغییر خواهد داد.
از آن زمان، ده ها گوشی دیگر (دارای اندروید گوگل یا سایر سیستم عامل ها) به آیفون در بازار پیوستند. و دوربین های این دستگاه های تلفن همراه با هر مدل جدید بهتر و پیشرفته تر می شوند. آیفون 5 جدید و سامسونگ گلکسی اس III جدیدترین در صف طولانی دستگاه های مجهز به عکس هستند که قادر به تولید تصاویر خیره کننده هستند. حتی نسل پنجم آیپاد تاچ که اخیرا معرفی شده است، دارای دوربین عالی 5 مگاپیکسلی است.
در حالی که چندین سال طول کشید تا «عکاسی موبایل» در جامعه عکاسی مقبولیت عمومی پیدا کند (هنوز همه منتقدان را به خود جلب نکرده است)، شکی نیست که در اینجا یک رسانه دائمی است.
اما اگر این روزها از یک فرد معمولی در خیابان بپرسید "عکاسی با موبایل چیست؟" بسته به اینکه از چه کسی بپرسید، با سردرگمی کامل یا هر تعداد تعاریف مختلف مواجه خواهید شد. بسیاری بر این باورند که عکاسی با موبایل فقط به یک دستگاه مانند آیفون یا فقط یک اپلیکیشن مانند اینستاگرام محدود می شود. برخی این را با تعداد زیادی عکس از غذا و حیوانات خانگی در کانال های مختلف رسانه های اجتماعی با فیلترهای بیش از حد اشباع شده و مرزهای بد بو برابر می دانند و نمی توانند آن را چیزی فراتر از آن ببینند. و به هر حال وقتی «موبایل» را در مقابل عکاسی قرار می دهیم دقیقاً به چه معناست؟
سایمون اسپارکس، استاد سابق و رئیس دپارتمان فلسفه در دانشگاه اوگلتورپ و متخصص در فلسفه هنر و عکاسی، معتقد است که این اصطلاح ممکن است خیلی گسترده باشد.
"دستگاه عکس موبایل از چه چیزی تشکیل شده است؟" اسپارکس به آخرین مصاحبه ما فکر کرد. «بیشتر دوربین ها بسیار سریع هستند، اینطور نیست؟ اوه فهمیدم گوشی هم هست؟ خوب آی پادها چطور؟ آنها خوب هستند؟ ها ولی من فکر کردم باید گوشی هم باشه؟ عدد؟ پس دستگاه تلفن همراه چیست؟ معلوم شد که مبهم است، و با پیشرفت فناوری بیشتر و بیشتر نامشخص می شود (فقط به این فکر کنید که دوربین آیفون شما 10 سال آینده چگونه خواهد بود؛ امروز در دسترس است). در واقع، شاید بهترین ایده نباشد که بخواهیم چیزی (عکاسی موبایل، هنر، نقاشی -- هر چیزی، واقعاً) را با چیزی که برای ساخت آن استفاده شده است، تعریف کنیم."
در چند سالی که از این انقلاب جدید می گذرد، ما گام های باورنکردنی برداشته ایم و شاهد ظهور هنرمندان درخشان جدید بوده ایم. و با این حال رسانه همچنان در حال گذر از دردسرهای فزاینده ای است که می کوشد پایه های خود را بیابد و تعریف روشنی از معنا و هدف نهایی خود را شکل دهد. همانطور که روندها (و شیوه ها) می آیند و می روند، ممکن است مدتی طول بکشد تا ما واقعا بدانیم و درک کنیم که این چشم انداز واقعاً به کجا می رود.
مدت‌ها قبل از ظهور آیفون، عکاسی – به‌عنوان یک هنر – مدت‌ها ابزاری بود که برای هنرمندانی در نظر گرفته شده بود که واقعاً می‌توانستند آن را بپردازند (یا حداقل آن‌هایی که به هنر خود وفادار بودند و چیزهای دیگری را در زندگی قربانی می‌کردند). صرفه جویی در پول برای چرخ دنده). بین هزینه تجهیزات (دوربین‌ها، لنزها و سایر لوازم جانبی)، ساخت فیلم، ابزار چاپ و مواد قاب‌بندی، هرگز هنر به‌ویژه «ارزان» نبوده است. و به این ترتیب، گروه اختصاصی تری از کاربران را جذب کرده است که می خواهند از هزینه های بالای خود حداکثر استفاده را ببرند.
این همچنین هنری بود که به صبر زیادی نیاز داشت - چه منتظر ماند تا فیلم از آزمایشگاه بازگردد، چه زمانی برای انتقال دسته‌ای از تصاویر از یک DSLR به رایانه (و سپس پردازش و اشتراک‌گذاری آنها - ابزارهای قدیمی ، و غیره.). به این واقعیت اضافه کنید که عکاسی مستلزم تمایل به یادگیری پیچیدگی‌های بیشتر دوربین‌ها است – هر کدام به یک راهنمای چند صفحه‌ای برای توضیح نحوه فوکوس، ژست گرفتن، و گرفتن یک عکس یا حتی نحوه باز کردن آن نیاز دارند. . سپس کابل ها، کارت های حافظه، لنزها، باتری ها و چیزهای دیگری وجود دارد که باید در مورد آنها نگران باشید.
امروزه، بیش از نیمی از جمعیتی که از تلفن همراه استفاده می‌کنند، تلفن هوشمند دارند، به این معنی که بیشترین درصد از مردم در تاریخ بشر اکنون به دوربین‌های بسیار پیشرفته (اما به طرز فریبنده‌ای ساده) دسترسی دارند و هر زمان که بخواهند عکس می‌گیرند. با سهولت فوق العاده، بدون آموزش یا تخصص زیاد در انجام این کار. بالاخره عکاسی برای توده ها دمکراتیک شد!
اما «عکاس» بودن چیزی فراتر از دسترسی به دوربین، نشان دادن آن و فشار دادن دکمه ماشه است. بحث بر سر اینکه چه کسی یک عکاس خوب است یا چه چیزی یک عکس خوب را می سازد، هرگز داغ نبوده است. و سهولت و در دسترس بودن این نوع جدید از عکاسی سوالات زیادی را در مورد معنای کلی "هنر" در این عصر مدرن ایجاد کرده است، زیرا هر کسی با یک دستگاه می تواند هر زمان که بخواهد عکس بگیرد.
در حالی که این ژانر برای مدت کوتاهی ظهور کرد (مخصوصاً با دوربین های کم مگاپیکسلی که در تلفن های هوشمند اولیه یافت می شد)، کیفیت کلی عکاسی با تلفن همراه آنقدر ضعیف بود که بسیاری از مردم آن را جدی نمی گرفتند - اما تعداد کمی از آنها محدودیت ها را دیدند. به عنوان یک چالش خلاقانه برای عکاسی هنری. برخی از پذیرندگان اولیه، مانند بازیگر جوئل گری (معروف به نقش استاد تشریفات در Kabaret) که در سال 2009 یک کتاب تصویری با گوشی 1.3 مگاپیکسلی نوکیا منتشر کرد، ثابت کرده اند که اینطور نیست. t در مورد ابزار نیست، در مورد چشم است.
تنها در چند سال کوتاه، پیشرفت‌های دوربین، جدیدترین گوشی‌های هوشمند را با برخی از بهترین دوربین‌ها برابری کرده است. در همین حال، نیاز به تصاویر با وضوح بالاتر در حال کاهش است و چاپ چاپی در حال کاهش است. ما به سرعت به نقطه ای می رسیم که به زودی انواع دوربین و کیفیت کلی تصویر دیگر مرتبط نیستند و تنها نتیجه نهایی مهم خواهد بود.
چیزی که واقعاً تعریف نشده باقی می ماند جنبه اجتماعی عکاسی با موبایل است. اپلیکیشن‌هایی مانند اینستاگرام، یک پلتفرم شبکه اجتماعی با بیش از 100 میلیون کاربر و همچنان در حال رشد است، چشم‌انداز، معنا و تأثیر عکاسی بر فرهنگ را به‌طور اساسی تغییر داده‌اند. به قدری که «هنر» و «جنبه اجتماعی» عکاسی با موبایل چنان مبهم شده است که بسیاری از مردم تشخیص این دو را غیرممکن می‌دانند. همانطور که پلتفرم هایی مانند YouTube درک ما از سرگرمی را تغییر می دهند، بخش اشتراک گذاری عکاسی متصل اساساً نحوه مشاهده تصاویر را تغییر می دهد.
برای بیش از 20 سال، عکاس حرفه ای جوردی وی پو، آیفون را به زرادخانه دوربین گسترده خود اضافه کرده است و نمایشگاه موفقی از عکس های "گرفته شده با یک دستگاه تلفن همراه" را برپا کرده است. آخرین تغییرات در عکاسی در حالی که ما برای کنفرانس اخیر در یکی از دانشگاه های اسپانیا آماده می شویم.
پو می گوید: «از لحاظ تاریخی، سه حوزه اصلی عکاسی وجود داشت: حرفه ای، هنری و محلی. او می گوید وقتی صحبت از عکاسی داخلی می شود، داستان بسیار متفاوت است.
پو می گوید: «این جایی است که تغییرات سریع اتفاق می افتد. خانواده ها به طور سنتی فقط یک دوربین داشتند و اغلب این پدر مسئول بود. حالا این تغییر کرده است. معمولاً بیش از یک دوربین وجود دارد، معمولاً همه اعضای خانواده یک دوربین در هر جیب دارند. و سهولت استفاده و اشتراک گذاری آن به این معنی است که اکثر افرادی که همیشه یک دوربین در جیب خود داشتند از آن استفاده می کردند.
اما همانطور که پو اشاره می کند، "لحظه های کداک" هر روز یا همه جا اتفاق نمی افتد. این بدان معناست که مردم شروع به استفاده از دوربین های خود برای موقعیت های کاملاً متفاوتی می کنند که در زمان های قبلی غیر معمول بود. همین استفاده هاست که باعث ایجاد تحول بزرگی در عکاسی می شود.
پو در مورد انواع جدید عکس های گرفته شده می گوید: «برخی [تصاویر] پیش پا افتاده هستند، این واقعا جالب است. "بقیه از آن به عنوان یادداشت عکس استفاده می کنند. و مهمتر از همه اینکه چگونه از عکاسی به عنوان یک ابزار اجتماعی استفاده می شود. عکاسی اکنون برای بخشی از یک گروه یا جامعه استفاده می شود. شما باید تصاویر را "با هم" با دوستان خود به اشتراک بگذارید. عکس یک ارتباط است. ابزار، نه یک ابزار حافظه. به عنوان یک رسانه استفاده می شود (تلفن ها اساسا یک وسیله ارتباطی هستند!)"
مؤلفه ارتباط و اشتراک گذاری دنیای عکاسی با موبایل عوامل زیادی را به همراه داشته است که قبلاً هرگز از آنها استفاده نشده بود، مانند لایک، فالوور و محبوبیت کلی. این به طرز چشمگیری نیت پشت نوع عکس‌هایی را که مردم می‌گیرند تغییر داده است، زیرا بسیاری در پی رویای محبوب شدن در اینستاگرام هستند. اما بیشتر تعاملات در اینستاگرام شامل لایک کردن یک عکس (که باعث خوشحالی قلب می شود) یا یک "عالی!" پایین برای ترک. نوع کامنت -- و از آنجایی که تقریباً همه این پتانسیل را دارند که در برنامه محبوب شوند و فالوورهای بیشتری به دست آورند (و در نتیجه شانس بیشتری برای لایک کردن)، یکی از عوارض جانبی آن تحریف آنچه "هنر" تلقی می شود، بوده است. از نظر خود عکس ها
اسپارکس می گوید: «دوست داشتن چیزی آن را هنری نمی کند. "البته، مگر اینکه هنر را چیزی تعریف کنید که لذت زیبایی شناختی به شما می دهد، در این صورت کلمه "هنر" را انتخاب کرده اید و آن را کاملاً بی معنی کرده اید: من پیتزا را دوست دارم و به من لذت زیبایی می دهد، اما هنوز هنر نیست."
پس این برای هنر در زمینه‌ای که بسیار نزدیک به جنبه اجتماعی آن مانند عکاسی موبایل است، چه معنایی دارد؟ دوربین‌های دستگاه‌های تلفن همراه فرهنگی را ایجاد کرده‌اند که در آن به معنای واقعی کلمه همه چیز ضبط شده و با جهان به اشتراک گذاشته می‌شود. در روزگار عکاسی فیلم که هر شات مهم بود تا فیلم گرانبها هدر نرود، هرگز اینطور نبود.
حتی با ظهور عکاسی دیجیتال، مردم قبلاً برای اهداف بیشتری عکاسی می کردند - اگر به دلایل هنری، علمی، فنی، عملی یا تجاری نباشد، دوربین ها اغلب فقط برای ثبت رویدادهای شخصی مهم مانند تعطیلات یا تولدها استفاده می شدند. حزب: "لحظه کداک" همانطور که جوردی پو گفت. اما امروزه؟ همه چیز بازی منصفانه است. تنها در چند سال گذشته بیش از هر تاریخ عکاسی قبل از آن عکس گرفته شده است - آماری خیره کننده بدون توجه به جایی که به آن نگاه کنید. و بسیاری از این تصاویر در دسته بندی جدیدی قرار می گیرند.
پو می گوید: «این نوع جدید از عکاسی را می توان به عنوان عکاسی شخصی توصیف کرد. چیزی که هنوز مشخص نیست این است که چگونه این سه گونه دیگر را تحت تاثیر قرار خواهد داد. قطعا به نوعی این اتفاق خواهد افتاد، اما هنوز مشخص نیست.»
اکنون تقریباً هر کسی می‌تواند به راحتی عکس بگیرد، در چند ثانیه از هر یک از برنامه‌های عکس موجود، فیلتر اعمال کند و نتیجه‌ای داشته باشد که طبق استانداردهای مدرن قابل قبول است. نمایشگاه‌های عکاسی، که قبلاً رویدادهایی بودند که فقط برای بهترین‌ها سازماندهی می‌شدند، نیز به روی توده‌ها باز شد. معیارهای گنجاندن در چنین نمایش های عکس بیشتر به عوامل دیگری غیر از شایستگی هنری تبدیل شده است، خواه برنده شدن در مسابقه ای که توسط یک برنامه محبوب سازماندهی شده است، داشتن تعداد زیادی فالوور یا فقط شناخت افراد مناسب. حس «هرکسی می‌تواند ستاره باشد» در عکاسی موبایلی، گرمای رسانه را بیش از پیش افزایش داده است، و همچنین به بسیاری از مردم این باور را می‌دهد که افراد «زندگی واقعی» که در برنامه‌های تلویزیونی واقعیت بازی می‌کنند می‌توانند لحظه‌ای باشند. سلبریتی ها، مهم نیست که چه کسانی هستند.
اما این بدان معنا نیست که ظهور عکاسی با موبایل فقط باعث ایجاد عکاسان متوسطی شده است که در رسانه کار می کنند. دور از آن. بسیاری از صداهای هنری منحصر به فرد و با استعداد به عنوان محصول جانبی این پدیده ظاهر شده اند و بسیاری از آنها قبل از استفاده از دستگاه تلفن همراه تجربه عکاسی کمی دارند یا اصلاً تجربه عکاسی ندارند. در واقع، بسیاری از این عکاسان موبایل جدید توانسته‌اند به روش‌هایی که برخی از عکاسان باتجربه و سنتی هنوز آن را درک نکرده‌اند، بر رسانه مسلط شوند.
در پایان همانطور که پو اشاره می کند، با افزایش عکاسی با موبایل هیچ چیز از نظر عکاسی حرفه ای و هنری تغییر نکرده است. عکاسی خانگی گسترش یافته و نوع جدیدی از عکاسی «شخصی» را شامل می‌شود و مطمئناً اکنون تصاویر بیشتری نسبت به قبل تولید می‌شود. اما همین. اگرچه همه چیز در طول زمان تغییر می کند و تکامل می یابد، اما به همان شکل باقی می ماند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها