احتمالاً تو هم مثل خیلی از پدر و مادرهای دیگه، وقتی به بچه‌دار شدن فکر می‌کنی یا نوزادت تازه به دنیا اومده، این سؤال بزرگ توی ذهنت میاد: «از کی می‌تونم بچه‌مو مهد بذارم؟». این سؤال خیلی طبیعیه، مخصوصاً اگه شاغل باشی یا به هر دلیلی نیاز به کمک برای نگهداری از کوچولوت داشته باشی. تصمیم‌گیری در این مورد واقعاً یکی از اون انتخاب‌های اولیه و مهمیه که روی زندگی خودت و آینده‌ی فرزندت تأثیر می‌ذاره. توی این نوشته می‌خوایم با هم جنبه‌های مختلف این موضوع رو بررسی کنیم. پس تا آخر با ما همراه باش.
در مورد سن مناسب مهدکودک هم دو تا دیدگاه اصلی وجود داره که شنیدنشون خالی از لطف نیست: یکی نگاه روانشناس‌هاست که بیشتر روی روح و روان بچه تمرکز دارن، و یکی هم نگاه پزشک‌های اطفال که نگران سلامت جسمی‌شون هستن.
روانشناسا برای سن مهد کودک چی میگن؟
روانشناس‌های کودک خیلی روی سال اول زندگی نوزاد تأکید دارن. اون‌ها میگن توی این دوران، مهم‌ترین اتفاقی که برای بچه میفته شکل‌گیری یه حس عمیق و محکم به اسم «دلبستگی» بین اون و مراقب اصلیشه، که معمولاً مادر یا پدره. فکر کن نوزادت تازه داره دنیا رو می‌شناسه؛ تنها پناهگاه امنش، آغوش آشنا و صدای مهربون توئه. وقتی این حس دلبستگی خوب شکل بگیره، بچه احساس امنیت می‌کنه و با خیال راحت‌تر می‌تونه دنیای اطرافش رو کشف کنه.
حالا بعضی روانشناس‌ها نگرانن که اگه نوزاد خیلی زود و برای ساعت‌های طولانی از مراقب اصلیش جدا بشه، ممکنه این حس امنیت یه کم خدشه‌دار بشه یا اون پیوند محکم، به راحتی شکل نگیره. البته این معنیش این نیست که همه بچه‌هایی که زود مهد میرن مشکل پیدا می‌کنن، نه اصلاً! ولی این دیدگاه میگه اگه شرایطش رو داری، شاید بهتر باشه تا جای ممکن، مخصوصاً توی ماه‌های اول، خودت کنار فرزندت باشی.
پزشک‌های اطفال یه نگرانی دیگه دارن: سلامت جسمی نوزاد. حتماً می‌دونی که سیستم ایمنی بدن یه نوزاد تازه به دنیا اومده هنوز کامل نیست و خیلی راحت‌تر از ما بزرگ‌ترها ممکنه مریض بشه. حتماً دیدی بچه‌های کوچیک تو مهد چقدر زود به زود مریض میشن، این دقیقاً به خاطر همین سیستم ایمنی تکامل پیدا نکرده و تماس نزدیک با بچه‌های دیگه است.
پزشک‌ها معمولاً توصیه می‌کنن اگه امکانش هست، صبر کنی تا بچه کمی بزرگ‌تر بشه، مثلاً بعد از شش ماهگی یا حتی یک سالگی که هم سیستم ایمنیش یه کم قوی‌تر شده و هم بیشتر واکسن‌های مهمش رو زده باشه.
خب، حالا که یه کم با نگاه کارشناس‌ها آشنا شدی، وقتشه بیایم سراغ خودت و شرایط زندگی‌ات. چون هیچ نسخه‌ی یکسانی برای همه وجود نداره و بهترین تصمیم برای تو، تصمیمی هست که با وضعیت خانواده‌ات، ویژگی‌های کوچولوت و البته کیفیت جایی که قراره اون رو بسپری، جور دربیاد.
شاید مجبور باشی خیلی زود برگردی سر کارت و هیچ راه دیگه‌ای هم نداشته باشی. شاید هم بتونی چند ماهی بیشتر مرخصی بگیری یا حتی دورکاری کنی.
باید ببینی کدوم گزینه با نیازها و اولویت‌های شما بیشتر می‌خونه. و البته بحث مالی هم هست. هزینه مهدکودک‌ها، مخصوصاً برای نوزادان که مراقبت بیشتری لازم دارن، کم نیست.
بچه‌ها با هم خیلی فرق دارن . بعضی‌هاشون از اول آروم و سازگارن و راحت با محیط جدید کنار میان. بعضی‌های دیگه حساس‌ترن و هر تغییر کوچیکی ممکنه حسابی به‌همشون بریزه.
این‌ها سرنخ‌های خوبیه برای اینکه بفهمی چقدر برای این تغییر بزرگ آماده‌ست.
اگه تصمیم گرفتی بچه‌ات رو مهد بذاری، باید مطمئن بشی که جاش واقعاً خوبه. یه مهدکودک خوب برای نوزادان باید یه محیط گرم و صمیمی داشته باشه که بچه توش احساس امنیت کنه.
یه مهدکودک خوب باید مثل یه شریک قابل اعتماد برای تو باشه، نه فقط یه جایی که بچه رو چند ساعت اونجا می‌ذاری.
هر تصمیمی که می‌گیریم، یه روی خوب داره و یه روی دیگه که شاید کمی چالش‌برانگیز باشه. فرستادن نوزاد به مهدکودک هم از این قاعده جدا نیست. مهمه که قبل از تصمیم‌گیری نهایی، هر دو طرف سکه رو ببینی تا با چشم باز انتخاب کنی.
اول از خوبی‌های احتمالی شروع کنیم.
همین‌که صداها و چهره‌های جدید ببینن و کم‌کم یاد بگیرن که دنیا فقط شامل مامان و بابا نیست، می‌تونه قدم اولیه‌ی خوبی برای اجتماعی شدنشون باشه.
مهدکودک‌ها معمولاً ساعت مشخصی برای غذا خوردن، خوابیدن و بازی دارن. این نظم می‌تونه به نوزاد کمک کنه تا زودتر یه روتین پیدا کنه.
این بازی‌ها حواس مختلف بچه رو تحریک می‌کنه و به رشدش کمک می‌کنه.
اما بریم سراغ روی دیگه سکه یعنی معایب زود مهد فرستادن کودک
سیستم ایمنی نوزاد ضعیفه و محیط مهدکودک هم معمولاً پر از ویروس‌ها و میکروب‌های مختلفه. پس باید خودت رو برای سرماخوردگی‌ها و بیماری‌های پشت سر هم آماده کنی، مخصوصاً توی سال اول.
هم نوزاد ممکنه روزها یا حتی هفته‌های اول موقع جدا شدن از تو بی‌قراری کنه و گریه کنه، و هم خودت ممکنه حسابی دل‌نگران و مضطرب باشی.
هر چقدر هم که مربی‌ها خوب و دلسوز باشن، باز هم نمی‌تونن مثل تو تمام‌وقت و صددرصد حواسشون فقط به بچه‌ی شما باشه. توی یه گروه چند نفره، ناگزیر توجه تقسیم میشه و این برای بعضی نوزادها که نیاز به توجه بیشتری دارن، می‌تونه سخت باشه.
ممکنه برنامه‌ی خواب یا غذا خوردن مهد با چیزی که شما توی خونه عادت کردید فرق داشته باشه و هماهنگ شدن با این تفاوت‌ها هم برای بچه و هم برای شما نیاز به زمان و صبر داره.
هیچ‌کدوم از این انتخاب‌ها ذاتاً «درست» یا «غلط» نیستن. مهم اینه که انتخابی که می‌کنی، آگاهانه باشه و خودت باهاش احساس راحتی کنی. به حس درونی خودت اعتماد کن؛ اون غریزه‌ی پدر و مادری که بهت میگه بچه‌ات الان توی چه حالیه و به چی نیاز داره، خیلی وقت‌ها درست‌ترین راهنماست
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها