پاستا یکی از غذاهای پرطرفدار است که به دلیل انعطاف‌پذیری بالای آن، می‌تواند پایه‌ای برای ایجاد یک منوی متنوع و جذاب باشد. با وجود انواع مختلف پاستا، انتخاب سسی که بهترین طعم و هماهنگی را با نوع نودل انتخابی شما داشته باشد، گاهی دشوار است. در اینجا، ما ۱۲ نوع از محبوب‌ترین سس‌های پاستا را معرفی می‌کنیم و توضیح می‌دهیم که کدام نوع پاستا برای هر یک از این سس‌ها مناسب است، تا بتوانید منویی لذیذ و خوش‌طعم را طراحی کنید.
چه به دنبال سس‌های سنتی گوجه‌فرنگی باشید و چه سس‌های خامه‌ای لذیذ، ما مجموعه‌ای از انواع مختلف سس‌های پاستا را برای انواع پاستا آماده کرده‌ایم. این سس‌ها به شما کمک می‌کنند غذاهایی خوش‌طعم و جذاب تهیه کنید.
سس مارینارا یکی از پرطرفدارترین سس‌های پاستاست که پایه آن گوجه‌فرنگی و سبزیجات است. این سس ساده در ابتدا توسط ماهیگیران ایتالیایی تهیه می‌شد و به عنوان چاشنی برای ماهی‌های تازه صید شده پس از یک روز کاری طولانی استفاده می‌کردند. نسخه مدرن سس مارینارا بیشتر ریشه در آشپزی ایتالیایی-آمریکایی دارد تا سس «سبک دریایی» که در گذشته استفاده می‌شد. به دلیل مواد اولیه ساده‌ای که دارد، این سس اغلب به عنوان پایه‌ای برای تهیه سس‌های پیچیده‌تر به کار می‌رود. از آنجا که بافتی کمی تکه‌تکه و بر پایه گوجه‌فرنگی دارد، گاهی با سس پیتزا اشتباه گرفته می‌شود.
۱. روغن زیتون را در یک قابلمه گرم کنید.
۲. پیاز و سیر خرد شده را تا زمانی که عطرشان بلند شود تفت دهید.
۳. گوجه فرنگی‌ها، سبزیجات ایتالیایی، نمک و فلفل را اضافه کنید و اجازه دهید نیمه‌پوشیده به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه بجوشد.
۴. از روی حرارت برداشته و روی پاستای مورد نظر سرو کنید.
سس آلفردو یک سس سفید غنی و خامه‌ای است که اغلب با نودل فتوچینی سرو می‌شود. این سس در سال ۱۹۱۴ توسط رستوران‌دار آلفردو دی للیو در رم خلق شد. سس اصلی ترکیبی از کره و پنیر ذوب شده بود، اما اکنون شامل خامه و گاهی آرد می‌شود تا به طور یکنواختی نودل‌ها را بپوشاند. سس آلفردو برای افراد بهداشتی مناسب نیست، اما افزودنی خوشمزه‌ای به هر منوی پاستا می‌باشد.
۱. کره را در یک قابلمه روی حرارت متوسط-کم ذوب کنید.
۲. خامه را هم بزنید و اجازه دهید به مدت ۵ دقیقه بجوشد.
۳. سیر، ادویه‌جات ایتالیایی و پنیر را اضافه کرده و قبل از سرو هم بزنید.
سس بولونز که به صورت «بولونِیز» تلفظ می‌شود، نوعی سس راگو مبتنی بر گوشت است. با وجود ظاهر قرمز، این سس در واقع مبتنی بر گوشت است و نه گوجه فرنگی، و گوجه فرنگی تنها جزء کوچکی در دستور پخت آن می‌باشد. نام این سس از شهر اصلی‌اش بولونیا می‌آید، جایی که راگو آلا بولونِیزه در قرن هجدهم به یک غذای اصلی تبدیل شد. با برخی تغییرات، اکنون در ایالات متحده به عنوان یک سس اسپاگتی محبوب‌تر از ایتالیا در میان علاقه‌مندان به گوشت محسوب می‌شود.
راگو در مقابل بولونز: تفاوت بین راگو و بولونز در این است که راگو یک سس مبتنی بر گوشت است در حالی که بولونز نوعی راگو محسوب می‌شود. سس پاستای راگو سنتی با انواع پروتئین‌های چرخ‌کرده مانند گوساله، گوشت گاو، خوک و بره تهیه می‌شود که در شراب قرمز پخته می‌شوند. بولونز نیز شامل انواع گوشت‌های چرخ‌کرده مانند مرغ، گوساله و حتی گوشت اسب است، اما در شراب سفید پخته می‌شوند.
۱. روغن و کره را در یک قابلمه گرم کنید، سپس پیاز را اضافه کرده و تا زمانی که شفاف شود بپزید.
۲. کرفس و هویج را به قابلمه اضافه کرده و به مدت ۲ دقیقه دیگر بپزید.
۳. گوشت چرخ‌کرده و ادویه‌جات را اضافه کرده و تا زمانی که دیگر صورتی نباشد بپزید.
۴. شراب را بریزید و اجازه دهید تا تبخیر شود.
۵. شیر را هم بزنید و اجازه دهید بجوشد.
۶. در نهایت، گوجه فرنگی‌ها را اضافه کرده و اجازه دهید سس به مدت ۳-۵ ساعت بجوشد.
۷. با پاستا و پنیر پارمزان سرو کنید.
سس ودکا دارای رنگ قرمز-صورتی متمایزی است که توسط واکنش الکل ودکا با اسیدیته گوجه فرنگی ایجاد می‌شود. این سس هم خامه‌ای و هم ترش است و جایگزین مناسبی برای سس آلفردو و مارینارا می‌باشد.
سس پاستای ودکا در دهه ۱۹۸۰ خلق شد، اما مشخص نیست که مخترع اصلی آن دانشجوی دانشگاه کلمبیا، جیمز دوتی، یا سرآشپز نیویورکی، لوییجی فرانزه است. این سس از یک قطره ودکا برای کاراملیز کردن گوجه فرنگی‌ها استفاده می‌کند که سطح غنی از پیچیدگی به غذا می‌افزاید که علاقه‌مندان به غذا آن را دوست خواهند داشت.
۱. پیاز و سیر را روی حرارت متوسط تفت دهید.
۲. رب گوجه فرنگی و گوجه فرنگی پوست‌گرفته را اضافه کنید و به مدت ۵-۱۰ دقیقه هم بزنید تا به رنگ قرمز عمیق برسد.
۳. ودکا را اضافه کرده و به مدت ۲۰ دقیقه بپزید.
۴. مواد را در یک مخلوط‌کن تا زمانی که صاف شود مخلوط کنید.
۵. مواد را به قابلمه برگردانده و خامه سنگین و پنیر را اضافه کنید و به مدت ۲-۳ دقیقه قبل از سرو گرم کنید.
سس پومودورو یک سس گوجه فرنگی بسیار سنتی است و یکی از اولین سس‌های پاستا به حساب می‌آید. «پومودورو» کلمه ایتالیایی برای گوجه فرنگی یا «سیب طلایی» است که ماده اصلی این سس پاستا می‌باشد. سس پومودورو رسماً در سال ۱۸۳۷ ثبت شد زمانی که سرآشپز ایپولیتو کاوالکانتی آن را به کتاب دستور پخت خود اضافه کرد و به یک پدیده ملی تبدیل شد. این سس گوجه فرنگی سبک برای هر شام اسپاگتی مناسب است.
پومودورو در مقابل مارینارا: با وجود داشتن مواد بسیار مشابه، تفاوت بین سس مارینارا و پومودورو در بافت و قوام آنهاست. سس پومودورو غلیظ‌تر اما نرم‌تر از سس مارینارا است که معمولاً به دلیل تکه‌های گوجه فرنگی در دستور پخت، آب بیشتری دارد.
۱. گوجه فرنگی‌ها، سیر، روغن زیتون بکر، ریحان تازه و نمک را برای تهیه سس پومودورو نیاز دارید. این سس اسپاگتی ساده و مستقیم است.
۲. ابتدا سیر را در روغن زیتون تفت دهید.
۳. گوجه فرنگی‌های پوست‌گرفته کامل را به قابلمه اضافه کرده و بگذارید تا نرم شوند.
۴. از یک مخلوط‌کن دستی برای پوره کردن گوجه فرنگی‌ها تا زمانی که صاف شوند استفاده کنید.
۵. ریحان را اضافه کرده و سرو کنید.
سس پستو یک سس سبز روشن مبتنی بر ریحان است که نیاز به پختن ندارد. این سس سبک از جنوا، ایتالیا منشأ گرفته و اغلب روی پاستا، ساندویچ‌ها و سالادها استفاده می‌شود. پس از تهیه، سس پستو را می‌توان در یخچال نگهداری کرد و به میزان نیاز سرو نمود. طعم آن پس از چند روز شدت می‌یابد و سس خوشمزه‌تر و گیاهی‌تری برای غذاهای شما ایجاد می‌کند.
۱. پسته‌ها را ابتدا له کنید، با استفاده از هاون و سنگ‌زن یا مخلوط‌کن.
۲. سیر را اضافه کرده و تا زمانی که خمیر نرم شود مخلوط کنید.
۳. برگ‌های ریحان تر را اضافه کرده و هم بزنید.
۴. پنیر پارمیزان-رجیانو و روغن را کم‌کم اضافه کرده و هم بزنید.
۵. روی پاستای پخته شده سرو کنید یا روی نان بمالید.
سس کربونارا یک سس پاستای غنی و خامه‌ای است که اغلب با بیکن و نخودفرنگی سرو می‌شود. ویژگی کلیدی که سس کربونارا را از سایر سس‌ها متمایز می‌کند، افزودن تخم‌مرغ است. تخم‌مرغ اجازه می‌دهد سس به طور یکنواخت روی قطعات پاستا بچسبد و آنها را بپوشاند.
بحث زیادی در مورد روش صحیح تهیه سس کربونارا وجود دارد: آیا از یک تخم‌مرغ کامل یا فقط زرده استفاده شود، چه زمانی اضافه شود و آیا باید از بیکن یا پانچتا استفاده کرد. این سس در طول جنگ جهانی دوم محبوبیت یافت، زیرا می‌توانست با مواد خوراکی که نیازی به نگهداری در یخچال نداشتند، تهیه شود.
کربونارا در مقابل آلفردو: تفاوت بین آلفردو و کربونارا در این است که کربونارا حاوی تخم‌مرغ است در حالی که سس آلفردو نیست. کربونارا معمولاً از نظر قوام نازکتر از سس آلفردو است و از تخم‌مرغ برای پوشاندن نودل‌ها استفاده می‌کند تا به جای تکیه بر خامه. هر دو سس مبتنی بر خامه هستند و مقادیر زیادی پنیر رنده‌شده دارند تا آنها را غنی و دکادنت کنند.
برای این نسخه از سس کربونارا، به زرده تخم‌مرغ، پانچتا، نخودفرنگی، پنیر پارمزان، خامه و کره نیاز دارید.
۱. پاستای خود را بپزید و کنار بگذارید.
۲. پانچتا را در کره تفت دهید تا ترد شود.
۳. در یک کاسه جداگانه، زرده تخم‌مرغ، پنیر و کمی خامه یا شیر را مخلوط کنید.
۴. روی حرارت متوسط، نخودفرنگی و مقداری آب پاستا را به پانچتا اضافه کنید.
۵. پاستا را به قابلمه پانچتا اضافه کرده و مخلوط کنید.
۶. دما را کم کنید و مخلوط تخم‌مرغ را اضافه کنید، هم بزنید تا پاستا به طور کامل پوشانده شود.
سس بشامل، که به صورت «بِیشامِل» تلفظ می‌شود، یک سس مبتنی بر خامه است و یکی از پنج سس مادر می‌باشد. این سس در فهرست سس‌های بنیادی سرآشپز آگوست اسکوفیه قرار دارد و پایه تقریباً تمام سس‌های پنیر می‌باشد. بشامل ریشه‌های ایتالیایی دارد اما پس از معرفی به دربار لویی چهاردهم در فرانسه محبوبیت یافت. این سس سفید نسبتاً ساده، ساخته شده از شیر و رُکس، خامه‌ای و مخملی است و برای پاستا و ساندویچ‌ها مناسب است.
بشامل در مقابل آلفردو: اگرچه این شبیه به نظر می‌رسند، اما تفاوت بین سس بشامل و آلفردو در مواد تشکیل‌دهنده آنهاست. در حالی که سس بشامل با شیر و آرد تهیه می‌شود، سس آلفردو عمدتاً با خامه سنگین و پنیر تهیه می‌شود. هر دو دارای بافت خامه‌ای هستند که به طور کامل نودل‌های پاستا را پوشانده‌اند، اما بشامل معمولاً غلیظ‌تر از سس آلفردو است.
۱. کره را روی حرارت متوسط ذوب کنید.
۲. آرد را اضافه کرده و هم بزنید تا صاف شود.
۳. اجازه دهید سس به مدت تقریبی ۷ دقیقه در حال هم زدن بپزد.
۴. هنگامی که به رنگ شن روشن درمی‌آید، حرارت را به متوسط-بلند تغییر دهید و شیر را هم بزنید تا غلیظ شود.
۵. اجازه دهید سس روی حرارت متوسط-کم به مدت ۱۰-۲۰ دقیقه بجوشد.
۶. با نمک و جوز هندی قبل از سرو مزه‌دار کنید.
سس آرابیاتا، که به صورت «آرابیاتا» نوشته می‌شود و به صورت «آ-را-بی-آ-تُه» تلفظ می‌شود، یک سس پاستای تند مبتنی بر گوجه فرنگی است. این سس از منطقه لازیو در رم منشأ گرفته و به طور سنتی با گوجه فرنگی‌های فصل و فلفل‌های قرمز چیلی تهیه می‌شود. سس آرابیاتا کمی تندی به غذاهای مخصوص شما می‌افزاید و لازم است مطمئن شوید که دستور پخت خود را به طور منظم تست کنید تا خیلی تند نشود.
پومودورو در مقابل آرابیاتا: تفاوت بین پومودورو و آرابیاتا در این است که آرابیاتا حاوی فلفل‌های قرمز چیلی و تند است در حالی که سس پومودورو طعم ملایم‌تری دارد. هر دو سس مبتنی بر گوجه فرنگی هستند و شامل سیر و ادویه‌جات ایتالیایی می‌شوند.
۱. روغن یا کره را در یک قابلمه بزرگ گرم کنید و فلفل را به مدت حدود دو دقیقه تست کنید.
۲. سیر و پیاز را به قابلمه اضافه کرده و تا زمانی که پیاز شفاف شود تفت دهید.
۳. در یک کاسه جداگانه، گوجه فرنگی‌ها را تا زمانی که تنها چند تکه کوچک باقی بمانند، له کنید.
۴. گوجه فرنگی‌ها را به قابلمه اضافه کرده و اجازه دهید روی شعله کم به مدت حدود یک ساعت بجوشد، هر ۱۰ دقیقه هم بزنید تا سس غلیظ شود.
۵. ریحان را هم بزنید و سرو کنید.
سس آما تریچیانا، که به صورت «آما-تری-چیانا» تلفظ می‌شود، یک سس مبتنی بر گوجه فرنگی خوش‌طعم است. منشأ تاریخی این سس به قرن هجدهم برمی‌گردد، زمانی که چوپانان آما تریچیانا هنگام سفر، سسی از پنیر پکورینو و گوانچاله (گونه خوک) تهیه می‌کردند. این سس پر از تاریخ اکنون یکی از محبوب‌ترین سس‌ها در آشپزی رومی است.
برای اینکه سس به عنوان سس آما تریچیانا شناخته شود، باید از گوانچاله، پنیر پکورینو رومانو، و گوجه فرنگی سان مارزانو استفاده کنید. همچنین به شراب سفید، فلفل، روغن، پیاز و فلفل چیلی نیاز خواهید داشت. برخی تغییرات ممکن است به جای شراب سفید از شراب قرمز استفاده کنند.
۱. روغن را روی حرارت متوسط گرم کنید.
۲. گوانچاله را در روغن اضافه کرده و تا زمانی که چربی شفاف شود، تفت دهید.
۳. پیاز را در چربی گوانچاله تفت دهید.
۴. گوجه فرنگی سان مارزانو را پوره کنید.
۵. پوره گوجه فرنگی را اضافه کرده و روی حرارت کم به مدت ۱۰-۱۵ دقیقه بپزید.
۶. پنیر پکورینو رومانو را اضافه کرده و با فلفل و فلفل چیلی مزه‌دار کنید قبل از سرو.
سس کاچیو ا پپه، که به صورت «کاچی‌او ا پپه» تلفظ می‌شود، یک غذای ساده و تند است و مانند سس آما تریچیانا، این دستور پخت نیز به چوپانان ایتالیایی نسبت داده می‌شود که به دنبال تهیه غذاهای ساده با مواد موجود بودند. آنها از «کاچیو»، کلمه ایتالیایی برای پنیر شیری گوسفند، و «پپه»، کلمه ایتالیایی برای فلفل سیاه استفاده می‌کردند. پنیر شیری گوسفند در دستور پخت‌های مدرن کمتر استفاده می‌شود، اما این سس خامه‌ای و کمی تند هنوز گزینه‌ای گرم‌کننده و مناسب برای شب‌های سرد است.
شما به پنیر (گران پادانو، پارمزان یا پکورینو رومانو) و فلفل سیاه نیاز دارید تا سس کاچیو و پپه را تهیه کنید. در برخی دستورات از کره یا روغن و خامه را برای رقیق کردن قوام سس استفاده می‌کنند. سس کاچیو ا پپه با استفاده از حرارت پاستای پخته شده پنیر را ذوب می‌کند.
۱. آب را به جوش آورده و نودل‌های پاستای خود را تا حد «دنته» بپزید. مقداری از آب پاستا را نگه دارید و بقیه را آبکش کنید.
۲. روی حرارت متوسط، مقداری کره و آب پاستا نگهداری شده را اضافه کرده تا کره ذوب شود.
۳. مقدار زیادی پنیر رنده‌شده و فلفل سیاه به پاستا اضافه کرده و هم بزنید تا خامه‌ای شود.
سس خامه تروفل یکی از سس‌های لوکس است که می‌توان از آن برای سرو پاستا استفاده کرد. این سس خامه‌ای دارای طعم خاکی متمایزی است که توسط تروفل‌ها در دستور پخت ایجاد می‌شود. تروفل‌ها یکی از گران‌ترین انواع قارچ‌ها هستند. برای مقرون به صرفه‌تر کردن غذا، می‌توان از تروفل‌های آماده استفاده کرد که طعم منحصر به فرد را بدون افزایش هزینه به غذا اضافه می‌کنند.
از آنجایی که تروفل‌های خام گران هستند، بیشتر دستورات سس خامه تروفل از خوراک آماده تروفل یا پوست تروفل برای به دست آوردن طعم خاکی و گرم آن استفاده می‌کنند. علاوه بر این می‌توانید از روغن تروفل برای برجسته کردن طعم خاکی آن استفاده کنید. برای این دستور به کره، پنیر پارمزان و روغن زیتون نیاز دارید.
۱. پاستای خود را ابتدا بپزید و مقداری از آب پاستا را قبل از آبکش کردن نگه دارید.
۲. کره را در یک قابلمه تا زمانی که ذوب شود گرم کنید.
۳. خوراک آماده تروفل و آب پاستا نگهداری شده را اضافه کرده و هم بزنید تا ترکیب شود.
۴. پاستای پخته شده را به قابلمه برگردانده و هم بزنید تا پوشانده شود.
۵. پنیر پارمزان رنده‌شده را قبل از سرو اضافه کنید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها