احتمالا با شنیدن کلمه درونگرا فردی را در ذهنتان تصور می‌کنید که به‌شدت خجالتی است و همیشه سعی می‌کند با سایرین ارتباطی نداشته باشد. حتی ممکن است خود را درونگرا بدانید، چون ترجیح می‌دهید به‌جای بیرون‌رفتن، در خانه بمانید و کتاب بخوانید. چنین برداشت‌هایی فقط نتیجه نگرشی ساده به درونگرایی هستند. چند روان‌شناس در سال ۲۰۱۱ طی تحقیقی درونگرایی را به ۴ تیپ مختلف تقسیم کردند. در این مقاله، این تیپ‌ها را بررسی خواهیم کرد. همراهمان بمانید.
کارل یونگ، روان‌کاو مشهور، در اوایل دهه ۱۹۰۰ مفاهیم درونگرایی و برون‌گرایی را مطرح کرد. به‌گفته او، یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای شناسایی درون‌گرایان توجه به شیوه‌ای است که برای بازیابی انرژی اجتماعی خود (انرژی لازم برای تعامل با دیگران و حضور در جمع) به کار می‌گیرند. درون‌گرایان ترجیح می‌دهند در محیط‌هایی با کمترین عوامل تحریک‌آمیز و هیجان‌آفرین قرار بگیرند و برای کسب انرژی مجدد به درون خود توجه می‌کنند. در حالی که برون‌گرایان از تعامل با سایرین مجددا انرژی می‌گیرند. درون‌گرایان همچنین تمایل کمتری به حضور در جمع دارند و اغلب از شرکت در فعالیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند. پس از یونگ، بسیاری از محققان تلاش کرده‌اند تعریف بهتری از درونگرایی ارائه دهند.
درون‌گرایان اجتماعی بیشتر از اکثر افراد برای تنهایی ارزش قائل می‌شوند. آنها دوست دارند تنها باشند، اما مخالف گاهی دورهمی با دوستان نزدیک و اعضای خانواده خود نیستند. این افراد کمتر به مهمانی‌ها و جمع‌های شلوغ علاقه دارند.
بسیاری از افراد درون‌گرایان اجتماعی را با فردی که اضطراب اجتماعی دارد، یکسان می‌دانند. اما این دو مفهوم با هم فرق دارند. درون‌گرای اجتماعی به‌دلیل اضطراب خود از حضور در جمع پرهیز نمی‌کند، بلکه این کار ترجیح اوست. این افراد بیشتر از همه در تنهایی کامل خود یا زمان حضور در گروه‌های کوچکی از افراد در مکان‌های ساکت احساس آرامش و شادی می‌کنند. آنها تمام تلاش خود را می‌کنند تا مطمئن شوند به‌اندازه کافی وقت برای خودشان دارند. فرد درون‌گرای اجتماعی این نوع سبک زندگی را به این دلیل انتخاب می‌کند که واقعا از تنهایی خود لذت می‌برد و اگر بیش‌ازحد در جمع باشد، از نظر عاطفی احساس خستگی می‌کند.
این گروه از درون‌گرایان برای آشناشدن با سایرین قرار شخصی می‌گذارند یا از سایت‌های دوست‌یابی آنلاین استفاده می‌کنند. چون درون‌گرایان افرادی بسیار تحلیلگرند، زمانی که با سایرین قرار می‌گذارند، باید از شهود خود پیروی کند. آنها باید تمرکز خود را روی رفتن به جاهایی بگذارند که از آنها لذت می‌برند و از انجام گفت‌وگوهای کوتاه و صرفا از سر ادب پرهیز کنند.
درون‌گرای متفکر ذاتا فردی اندیشمند است. این تیپ درونگرا اغلب موقع مطالعه، تحقیق، یادگیری، بررسی و جست‌وجو احساس آرامش می‌کند. درون‌گرای متفکر اغلب قبل از پاسخ‌دادن به سؤال مکث می‌کند تا به آن فکر کند. «بگذار فکرهایم را کنم» جواب بسیار رایجی است که درون‌گرای متفکر به شما می‌دهد. این افراد اغلب در افکارشان غرق می‌شوند و ممکن است در واقع حواسشان از گفت‌وگوها پرت باشد، چون به دنیای ذهنی خود پناه می‌برند. افراد مختلف اغلب درون‌گرایان متفکر را با برون‌گرایان اشتباه می‌گیرند، چون آنها شنوندگان بسیار خوبی‌اند. در واقع بسیاری به اشتباه فکر می‌کنند علت سکوت این تیپ تمایل به بیشتر شنیدن حرف‌های سایرین است. اما آنها در واقع برای اندیشیدن تأمل می‌کنند.
درون‌گرایان متفکر در روابط نزدیک خود بهتر است طبیعت درون‌گرایشان را بیان کنند. مثلا می‌توانند بگویند برای پاسخ‌دادن به سؤال به وقت بیشتری نیاز دارند یا برای کسب مجدد انرژی باید مدتی را در تنهایی خود بگذرانند. اگر آنها این خصوصیاتشان را اظهار نکنند، سایر افراد (به‌ویژه برون‌گرایان) ممکن است سکوتشان را طور دیگری معنا کنند یا زمانی که فرد درونگرا می‌خواهد تنها باشد، این قضیه را به خود بگیرند.
درون‌گرای مضطرب اغلب فردی آرام و ساکت است و ممکن است مضطرب و بی‌قرار به نظر برسد. این درونگرا از افراد و جمع‌هایی که ممکن است اضطراب او را بیشتر کنند، فاصله می‌گیرد. درون‌گرای مضطراب ممکن است فردی کاملا غیرصمیمی و حتی بی‌ادب به نظر برسد. بااین‌حال تمایل این افراد به توجه به دنیای درون خود در واقع نوعی مکانیسم محافظتی و دفاعی است.
درون‌گرایان مضطراب احتمالا به‌دلیل اضطراب یا ترس خود بیشتر در خانه می‌مانند. آنها معمولا از وقایع فاجعه‌آمیز حتی قبلا از آنکه رخ بدهند، می‌ترسند که درنهایت باعث خواهد شد نخواهند از منطقه امن خود بیرون آیند. این افراد بر اساس تجربه‌هایی که از تعامل‌های قبلی خود داشته‌اند، آینده‌شان را تصور می‌کنند و همین باعث می‌شود احساس اعتمادبه‌نفس کمی داشته باشند. رفتار درمانی شناختی می‌تواند این الگوهای فکری منفی را از بین ببرد.
درون‌گرایان مضطرب عملکرد خوبی در آشنایی با سایرین و قرارگذاشتن و دیگر فعالیت‌های اجتماعی ندارند. بااین‌حال قرارگذاشتن با دیگران برای درون‌گرای مضطرب غیرممکن نیست؛ چنین فردی بیشتر تمایل دارد دوستان نزدیکش او را به سایرین معرفی کنند یا حتی با یکی از دوستان نزدیک خود وارد رابطه شود. روان‌شناسان پیشنهاد می‌کنند که درون‌گرایان مضطراب موقع قرارگذاشتن باید به چیزهایی توجه کنند که به آنها احساس راحتی می‌دهند. این افراد باید قرارهایی را انتخاب کنند که در آن فقط به خودشان و طرف مقابلشان توجه کنند، قرار را به فعالیتی لذت‌بخش تبدیل کنند و بیش‌ازحد به خود برای خارج‌شدن از منطقه امنشان فشار نیاورند.
درون‌گرای محافظه‌کار یا خویشتن‌دار بیشتر تودار است و تا زمانی که کسی را نشناخته است، گارد خود را بالا نگه می‌دارد. اما این افراد به‌جای آنکه ملاحظه‌گر و منطقی به نظر برسند، از دید سایرین خجالتی و غیرصمیمی‌اند. درون‌گرایان محافظه‌کار ذاتا دوست دارند درباره چیزهای مختلف عمیقا فکر کنند و حتی هیجانی از خود نشان ندهند. این تیپ درونگرا اغلب احساسی نیست، حساب‌شده عمل می‌کند و ممکن است انرژی بسیار متعادلی داشته باشد. این افراد اغلب وفادار، قابل‌اطمینان و جدی‌اند. درون‌گرایان محافظه‌کار واقعا ترسی از تعامل اجتماعی ندارند، بلکه برعکس از آن استقبال می‌کنند. این افراد اکثر اوقات از آشنایی با افراد جدید لذت می‌برند، اما معمولا برای انتخاب فردی که سفره دل خود را برای او باز کنند، بسیار سخت می‌گیرند.
درون‌گرای محافظه‌کار در روابط خود محتاطانه عمل می‌کند تا طرف مقابلش را کاملا بشناسد. این افراد تا زمانی که در رابطه احساس راحتی نکنند، خودشان را کاملا ابراز نمی‌کنند و به‌دلیل آهستگی ذاتی‌شان، این امر ممکن است بیشتر از حد معمول طول بکشد. ثبات، اندیشیدن عمیق به چیزهای مختلف و خودنگری باعث رشد درون‌گرای محافظه‌کار می‌شوند. گرچه افراد دارای چنین ویژگی‌هایی ممکن است کسل‌کننده به نظر برسند، درون‌گرای محافظه‌کار می‌تواند فردی فوق‌العاده دوست‌داشتنی و مهربان باشد.
شاید برایتان سؤال باشد که اضطراب اجتماعی دارید یا فردی درون‌گرایید. درون‌گرایان ترجیح می‌دهند در محیطی حضور داشته باشند که عوامل تحریک‌آمیز در آنجا کم است و زمانی که تنها یا با فردی هستند که خود انتخاب می‌کنند، انرژی‌شان را مجددا به دست می‌آورند. در مقابل، اضطراب اجتماعی ترس ما از موقعیت‌های اجتماعی است. چون عقیده داریم که به‌اندازه کافی شایسته نیستیم و تمام افراد عملکردمان را با جزئیات کامل بررسی می‌کنند. بنابراین از حضور در چنین شرایطی پرهیز می‌کنیم که باعث می‌شود بیشتر احساس کمبود مهارت‌های اجتماعی کنیم.
به‌گفته مؤسسه ملی بهداشت روان آمریکا، درونگرایی مرتبط با انرژی اجتماعی است در حالی که اضطراب اجتماعی نوعی مشکل سلامت روان مرتبط با ترس از تعامل‌های اجتماعی است.
شاید در این فکر باشید که تیپ درونگرایی شما چیست. بهتر است به توضیحاتی که دادیم فکر کنید و ببینید بیشتر خصوصیات کدام تیپ را دارید. مثلا اگر فکر می‌کنید که همیشه باید از گفت‌وگوهای گروهی فاصله بگیرید یا به واکنش بعدی خود فکر کنید، ممکن است درون‌گرای متفکر باشید. اما اگر در آرام‌ترین شرایط همچنان احساس اضطراب می‌کنید و بی‌قرارید، احتمالا درون‌گرای مضطربید.
تمام درون‌گرایان شبیه یکدیگر نیستند. بدون تردید این افراد شباهت‌هایی دارند مانند احساس خستگی زمان حضور در مهمانی‌ها و رویدادهای اجتماعی، اما آنها در ۴ تیپ مختلف قرار می‌گیرند که برای انجام کارهای گوناگون یا تمایل به حضور در جمع انگیزه‌های متفاوتی دارند و رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهند. با شناخت تیپ خود می‌توانید به خودآگاهی بیشتری برسید. همچنین فراموش نکنید که درون‌گرایان به روش‌های متعدد می‌توانند زندگی اجتماعی خوبی داشته باشند، در محیط کار موفق باشند و با سایرین قرار بگذارند و آشنا شوند. درک این موضوع که چطور با دنیای بیرون ارتباط برقرار می‌کنید و انرژی خود را مجددا به دست می‌آورید، در این مسیر به شما کمک خواهد کرد.
شما درون‌گرایید یا برونگرا؟ طبق توضیحات این مقاله، در کدام دسته از تیپ‌های درونگرا قرار می‌گیرید؟ نظر خود را با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید. همچنین اگر این مطلب برایتان مفید بود، می‌توانید آن را برای دوستان خود نیز ارسال کنید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها