رابطه لانگ دیستنس همان طور که از نامش پیداست، به ایجاد رابطه عاطفی از راه دور گفته می‌شود. در این نوع رابطه، زوجین به انتخاب خودشان دور از هم زندگی می‌کنند. در این مطلب، درباره این نوع رابطه و اینکه آیا درست هست یا نه صحبت خواهیم کرد.
رابطه لانگ دیستنس می‌تواند به شکل‌های مختلفی باشد. به همین دلیل، بررسی آنها کمی دشوار است. در اصل، روابط لانگ دیستنس باید به انتخاب خود زوجین صورت گیرد. با این حال، بسیاری از روابط هستند که به‌دلیل اجبار ایجاد شده‌اند، ولی جزو این روابط در نظر گرفته می‌شوند.
بسیاری از زوج‌ها ممکن است به‌خاطر چنین دلایلی جدا از هم زندگی کنند:
این روابط ممکن است موقت و کوتاه باشند یا اینکه سال‌ها ادامه یابد. با این حال، این زوج‌ها به‌اجبار و به‌دلیل وضعیتی که دارند، موقتا از هم دورند. ما در این مقاله فقط درباره نوع اصلی رابطه لانگ دیستنس که در آن زوج‌ها به‌اختیار خودشان و داوطلبانه از هم جدا زندگی می‌کنند صحبت می‌کنیم.
متأسفانه آمارهایی که درباره این نوع رابطه وجود دارد تا حدودی ناقص است. در نظرسنجی‌هایی که تاکنون انجام شده است از زوج‌ها نپرسیده‌اند چرا باهم زندگی نمی‌کنند. از سوی دیگر، مشخص نشده است که چه‌مدت از هم جدا بوده‌اند. سوم نیز اینکه برخی افراد حتی یک سفر کاری را که در آن فقط یک پیام یا ایمیل به همسرشان فرستاده بودند جزو روابط لانگ دیستنس حساب کرده بودند. به همین دلایل، نمی‌توان روی آماری که تاکنون ارائه شده است اتکا کرد.
اگر از آمار دقیق بگذریم، حقیقتی مسلم وجود دارد و آن این است که به‌لطف پیشرفت‌های فناوری و اقتصادی، رابطه لانگ دیستنس امروزی حتی با روابط از راه دور ۱۵ سال پیش متفاوت است. این پیشرفت‌ها رابطه را طوری شکل می‌دهد که طرفین تا حد زیادی حس می‌کنند در یک اتاق و کنار هم هستند.
نکته: رابطه لانگ دیستنس معمولا با ارتباط از راه دور یا مجازی اشتباه گرفته می‌شود. همان‌طور که گفتیم نوع اصلی این رابطه بین همسرانی است که به‌اختیار خودشان انتخاب کرده‌اند که از هم جدا زندگی کنند، صرف‌نظر از اینکه مجازی با هم آشنا شده‌اند یا واقعی. برای نمونه می‌توان پزشکان یا معلمانی را مثال زد که برای خدمت‌رسانی یا ادامه‌تحصیل دور از هم زندگی می‌کنند.
درست است که فناوری‌های ارتباطیِ فراوان و آنی می‌توانند به زوج‌هایی که تصمیم دارند رابطه لانگ دیستنس داشته باشند کمک کند تا این فاصله جغرافیایی را کنترل کنند، اما نیروهایی قوی‌تر از جمله بازار کار و جغرافیا و هنجارهای جنسیتی هم هستند که برخی از زوجین را در موقعیتی قرار می‌دهند که مجبور می‌شوند روابط لانگ دیستنس را انتخاب کنند.
دو عامل مهم که در این انتخاب نقش مهمی دارند، درآمد و تحصیلات هستند.
این عوامل، در ترکیب با افزایش فوق‌العاده تعداد زنان جویای کار، نشان می‌دهد که چطور بیشترین فشار به نوع خاصی از زوجین که هر دو شاغل و تحصیل‌کرده‌اند وارد می‌شود. در گذشته، معمولا یکی از زوجین که اغلب مرد خانه بود، شغل و درآمد داشت. به همین دلیل است که روابط لانگ دیستنس امروزی بیشتر در بین زوج‌هایی رواج دارد که هر دو کار می‌کنند و محل کار آنها در دو منطقه جغرافیایی جداگانه واقع شده است.
تجزیه‌وتحلیلی آماری در سال ۲۰۰۰ نشان داد که هرچه فرد تحصیل‌کرده‌تر باشد، احتمال انتخاب روابط لانگ دیستنس بیشتر می‌شود. دلیلش این است که احتمال یافتن شغل یا راه‌اندازی کسب‌وکار در بازارهای خاص یا مناطق جغرافیایی ویژه‌ای که این مشاغل در آنجا متمرکز شده‌اند برای این افراد بیشتر می‌شود.
البته نباید تأثیر جنسیت را دست‌کم گرفت. احتمال اینکه مردان با تحصیلات بالاتر از روابط لانگ دیستنس استقبال کنند، کمتر است؛ اما زنان دارای مدارج تحصیلی بالاتر بیشتر به این نوع رابطه تمایل نشان می‌دهند.
استنلی ۲۵ساله مدیر شبکه یک رستوران زنجیره‌ای است. او به‌دلیل مسائل شغلی، جدا از همسرش آنجلا زندگی می‌کند. استنلی در کارولینای جنوبی اقامت دارد و تقریبا تمام روز با آنجلا که در ویرجینیا زندگی و کار می‌کند در ارتباط است. فاصله این دو ایالت به‌اندازه ۶ ساعت رانندگی است و بنابراین، آنها داوطلبانه تصمیم گرفته‌اند در دو محیطِ جداگانه کار و زندگی کنند.
استنلی از هر فرصت کوتاهی که برای استراحت پیدا می‌کند استفاده می‌کند و با آنجلا به‌صورت تصویری گپ می‌زنند. حتی در خودرو باهم تماس می‌گیرند و در پایان روز، با استفاده از وب‌سایت‌هایی که امکان تماشای تلویزیون را به‌شکل مشترک به آنها می‌دهد سریال می‌بینند. استنلی می‌گوید: «تقریبا مثل اینه که کنار هم توی یه اتاقیم.»
شاید روشی که استنلی و آنجلا از آن برای حفظ رابطه‌شان استفاده می‌کنند برای کسانی که با اینترنت و تلفن‌های هوشمند سروکار دارند چیز مهمی نباشد. با این حال، می‌توان گفت با توجه به نمونه‌های ناموفق فراوانی که در این نوع روابط دیده‌ایم، حیرت‌آور است که دو نفر جدا از هم زندگی کنند و بدون نگرانی، بتوانند رابطه‌شان را تا این اندازه خوب حفظ کنند.
به‌سختی می‌توان گفت که در نسل‌های گذشته، رابطه لانگ دیستنس عادی بوده است یا نه. برخی پژوهشگران بر این باورند که این قبیل روابط قبلا هم وجود داشته‌اند.
در گذشته که هنوز تماس‌تصویری و حتی تلفن اختراع نشده بود، نامه‌نگاری امری رایج بود. افرادی که عاشق هم بودند صحبت‌هایشان را به‌شکل کتبی با نامه برای هم می‌فرستادند. نامه به‌عنوان یکی از روش‌هایی شناخته شده است که می‌تواند احساسات و صمیمیت را به‌خوبی انتقال دهد. وقتی کلمات کسی را که دوستش دارید می‌خوانید، راحت‌تر می‌توانید او را در ذهنتان تصور کنید.
در اواسط قرن نوزدهم میلادی که تلفن ثابت اختراع شد، خیلی‌ها نمی‌توانستند از آن استفاده کنند. هر دقیقه تماس با افراد از راه دور بسیار گران تمام می‌شد. درآمد بسیاری از افراد آن‌قدرها نبود که بتوانند برای تماس با عزیزانشان هزینه تلفن از راه دور را بپردازند.
پیشرفت بزرگ بعدی اینترنت و تلفن همراه بود. ایمیل، پیامک و تماس‌تصویری به‌سرعت در بین مردم محبوب شدند؛ زیرا بیشتر افراد به آن دسترسی داشتند و بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر از تلفن بود. برای مثال، نرم‌افزار محبوب اسکایپ که بسیاری از افراد از آن برای برقراری رابطه عاطفی از راه دور استفاده می‌کنند. استفاده از این نرم‌افزارها و برقراری تماس تصویری به‌طور کلی صمیمیت بیشتری در روابط لانگ دیستنس ایجاد می‌کند؛ زیرا زوجین به‌خوبی می‌توانند بسیاری از جزئیات زندگی یکدیگر را ببینند.
با این حال، هنوز هم تعاملات آنالوگ جذابیت خاصی دارند. استنلی می‌گوید با اینکه از طریق فناوری باهم ارتباط داریم، گاهی به‌سبکِ قدیم برای هم نامه می‌فرستیم و این به عشق از راه دور ما صمیمیت بیشتری می‌بخشد.
این‌طور نیست که فناوری بتواند ارتباطی پایدار را تضمین کند. برای مثال زوجی که بعد از ازدواج مدتی از هم فاصله داشتند و هر ۲ سال یک بار همدیگر را می‌دیدند، هر روز به هم پیام می‌دادند و هر هفته تماس‌تصویری برقرار می‌کردند. با این حال خیلی‌وقت‌ها این روش جواب نمی‌داد. گاهی تلفن آنتن نمی‌داد، گاهی برق قطع می‌شد و مشکلاتی از این دست که باعث می‌شد یک هفته تمام باهم ارتباط نداشته باشند.
بسیاری از زوج‌های نظامی هم با موانع ارتباطی روبه‌رو هستند. احتمالا شما هم در اطرافتان نظامی‌هایی را می‌شناسید که یا به‌خاطر مأموریت یا به‌خاطر موقعیتی که در آن قرار دارند، ماه‌ها از شریک عاطفی‌شان بی‌خبرند یا اینکه ارتباطشان به تماس تلفنی آن‌هم هر ۲ یا ۳ هفته یک بار محدود است.
به آمار طلاق که نگاه کنید، متوجه خواهید شد حتی حضور فیزیکی و بودن در کنار یکدیگر هم تضمین‌کننده پایداری عشق و علاقه نیست. اگر زندگی مشترک دو نفر به بن‌بست رسیده باشد، فرقی نمی‌کند که کنار هم زندگی کنند یا از هم جدا باشند.
یک تناقض مهم در اینجا وجود دارد. افرادی که رابطه لانگ دیستنس دارند عشقشان پایدارتر است و متعهدترند؛ اما وقتی بعد از پایانِ مدت‌زمان رابطه لانگ دیستنس باهم زیر یک سقف می‌روند، احتمال جدایی‌شان از افرادی که همیشه در کنار هم زندگی کرده‌اند بیشتر می‌شود.
دلایلی وجود دارد که چرا افراد در رابطه عاطفی از راه دور عشق بیشتری به یکدیگر می‌دهند:
اما بسیاری از این زوج‌ها وقتی زیر یک سقف می‌روند یا شناخت بیشتری از یکدیگر پیدا می‌کنند، همه‌چیز خراب می‌شود:
هرچند امروزه با پیشرفت فناوری افراد می‌توانند شناخت بهتری از زندگی یکدیگر به دست آورند، بازهم ممکن است به‌دلیل ازدست‌دادن استقلالشان مشکلاتی برایشان ایجاد شود.
مواردی هست که فناوری قادر به پوشش آنها نیست. تماس فیزیکی، رابطه زناشویی و لذت‌بردن از حضور دیگری که محبت را بیشتر می‌کند، با پیشرفته‌ترین فناوری‌ها هم امکان‌پذیر نیست.
اگر به هر دلیلی رابطه لانگ دیستنس را انتخاب کرده‌اید، بهتر است نشانه‌های هشداردهنده‌ای را که می‌گویند این رابطه خوب پیش نمی‌رود بشناسید:
در هر رابطه سالم، ارتباط کافی بین زوجین برقرار است. اگر شریک زندگی شما مدام بهانه می‌آورد که «مأموریت هستم»، «بذار این سریال تموم شه»، «شیفت اضافه برداشتم» یا هر بهانه مشابه دیگری، مشخص است که تمایلی ندارد با شما ارتباط برقرار کند و این رابطه سالم نیست.
خواه ۲ ماه از ازدواجتان گذشته باشد خواه ۲ سال، مسلما یک‌سری ویژگی‌های شخصیتی در همسرتان وجود دارد که آنها را می‌شناسید و نحوه برخورد و رفتار او با خودتان را می‌دانید؛ بنابراین، اگر این خصوصیات یا رفتارها تغییر کرده‌اند، گوش‌به‌زنگ باشید. اگر حس می‌کنید او دارد از شما دور می‌شود، به حسی که دارید اعتماد کنید. معمولا این حس درست است.
اگر عادت داشته‌اید که برای مثال هر روز و هر ساعت با او صحبت کنید، اگر حالا زمان صحبت‌کردنتان به‌سرعت متوقف شده یا کاهش یافته است، احتمالا مشکلی وجود دارد.
اگر با او تماس می‌گیرید و پاسخ نمی‌دهد و خودش هم بعد از دیدن تماستان تماس نمی‌گیرد، رابطه‌تان سالم نیست. البته ممکن است گاهی در موقعیتی قرار داشته باشد که واقعا نتواند پاسخ دهد و بعدا هم یادش برود. تا اینجای کار مشکلی نیست؛ اما اگر همیشگی شود یک جای کار می‌لنگد.
وقتی دو نفر رابطه لانگ دیستنس دارند، یعنی نمی‌توانند آن‌طور که دوست دارند از نزدیک با یکدیگر وقت بگذرانند. آنها همه تلاش‌شان این است که در اولین فرصت برای دیدن هم برنامه بریزند. اگر این برنامه‌ریزی متوقف شده است، یعنی ممکن است همه‌چیز به پایان برسد.
اگر شریک زندگی شما برای آخر هفته با شما قرار ملاقات نمی‌گذارد یا مثلا اگر مأموریتی در شهری که شما هستید برایش پیش آمده و حتی یک ساعت حاضر نیست برای دیدن شما بیاید یا اگر همیشه بهانه‌ای وجود دارد که نمی‌توانید همدیگر را ملاقات کنید، این رابطه رو به زوال است.
حتی اگر در دو قاره مختلف زندگی می‌کنید، شریک زندگی‌تان نباید از دادن آدرسش به شما ابایی داشته باشد. اگر این طور باشد، رابطه شما با مشکل مواجه است.
خیلی‌ها گمان می‌کنند این موضوع در روابط لانگ دیستنس بی‌معنی است. این‌طور نیست. حتی در روابط لانگ دیستنس هم باید اعضای خانواده یا دوستان همسرتان را کاملا بشناسید.
در بیشتر روابط زناشویی، ارتباط روزانه اهمیت زیادی دارد. روابط لانگ دیستنس نیز از این قاعده مستثنا نیستند. همان طور که اگر شوهرتان یک شب به خانه نیاید علت را جویا می‌شوید، در رابطه لانگ دیستنس هم باید ارتباطی روزانه باهم داشته باشید. اگر ارتباط روزانه‌تان به یک روز در هفته یا یکی‌دو روز در میان کاهش یافته است، این رابطه بی‌معنی است.
همان طور که در روابط عادی، زوج‌ها با وجود داشتن یک‌سری آزادی‌هایی که برای یکدیگر در نظر گرفته‌اند بازهم جایگاهی ویژه در برنامه‌های هم دارند، در روابط لانگ دیستنس هم باید همین‌طور باشد. اگر برای شریک زندگی‌تان صرفا در حد یکی از افراد موجود در فهرستشان هستید که گاهی با شما وقت می‌گذراند، احتمالا این رابطه رو به پایان است.
شما شریک زندگی‌تان را می‌شناسید و می‌دانید چطور از طریق تلفن یا تماس‌تصویری با شما ارتباط عاشقانه برقرار می‌کند. هرگونه تغییر غیرعادی در آن ممکن است نشانه هشدار باشد.
اگر سطح علاقه یا تمایلش به ارتباط با شما بیشتر یا کمتر از حد معمول شده است، مشخصا تغییر کرده است. معمولا زمانی که فردی می‌خواهد رابطه را پایان دهد، از مدت‌ها قبل چنین رویکردی را اتخاذ می‌کند.
در زندگی مشترک و حتی روابط لانگ دیستنس ، همیشه خبر خوب برای یکی از زوجین برای دیگری هم باید خوب باشد؛ بنابراین اگر کار به جایی رسیده است که شریک زندگی شما دیگر موفقیت شما را جشن نمی‌گیرد یا به تبریک خشک‌وخالی بدون هیچ هیجانی بسنده می‌کند، این رابطه آن‌طور که فکر می‌کنید سالم نیست.
روابط لانگ دیستنس در عین حال که می‌توانند عالی و به‌نفع زوجین باشند، می‌توانند مخرب هم باشند. به‌نظر شما، چه عواملی ممکن است این نوع رابطه را با مشکل مواجه کند؟
کتاب الکترونیکی
| قیمت نسخه انگلیسی در سایت آمازون | ۱۱ دلار |
|---|---|
| قالب فایل | |
| تعداد صفحه | ۲۴۷ |
| سال انتشار | ۱۳۹۸ |
| ناشر | TarcherPerigee |
| تعداد فایل | ۱ فایل PDF |
کتاب الکترونیکی دلبستگی
اگر می‌خواهید دلیل بسیاری از رفتارهای شریک عاطفی، یا حتی خودتان را در رابطه متوجه شوید، حتما این کتاب را بخوانید.
25،000 تومان 19،500 تومان
مشاهده کتاب الکترونیکی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها