روش گریه تا خواب یکی از روش‌هایی است که برای خواباندن بچه به کار می‌رود. در این روش کودک را در حالی که هنوز بیدار است، داخل تخت یا جای خوابش قرار می‌دهند تا خودش بخوابد. در این مقاله مناسب‌بودن یا نبودن این روش خواباندن کودک را بررسی می‌کنیم و نکات لازم را می‌گوییم. با ما همراه باشید.
گریه تا خواب (CIO) یکی از روش‌های تمرین خواب است. بسیاری از کودکان عادت کرده‌اند مانند زمان نوزادی‌شان با تکان‌دادن، درآغوش‌گرفته‌شدن یا شیرخوردن بخوابند و مستقل خوابیدن را نیاموخته‌اند. این عادات ناسالم باعث مشکلات خواب کودکان می‌شوند و کار والدین را هم بسیار سخت می‌کنند. برخی کارشناسان برای حل این مشکلات خواباندن به روش گریه تا خواب را پیشنهاد می‌کنند. همان طور که از نام این روش پیداست، شامل گریه‌کردن کودک می‌شود، چون روتین کودک ناگهانی و به‌شدت تغییر می‌کند.
روش گریه تا خواب مناسب کودکان بزرگ‌تر از ۶ ماه است. کودکان کوچک‌تر از ۶ ماه نمی‌توانند به‌تنهایی بخوابند و برای خوابیدن نیاز به مراقبت والدین دارند. اگر می‌خواهید از روش تدریجی یا کامل گریه تا خواب استفاده کنید، تا ۶ماهگی فرزندتان صبر کنید. همچنین باید با متخصص نوزادان مشورت کنید تا تشخیص دهد که آیا کودک برای از شیر گرفتن در شب آماده است یا باید بیشتر صبر کنید.
در این روش باید کودک را در حالی که هنوز بیدار است، در تخت یا جای خوابش بگذارید و تا زمان مشخصی او را تنها بگذارید تا به خواب برود. کارشناسان به والدین توصیه می‌کنند که گریه‌های کودک را نادیده بگیرند و اقدامی برای آرام‌کردن او نکنند مگر اینکه نگران بیماری یا صدمه‌دیدن کودک باشند.
همان طور که از نام این روش مشخص است، روند تمرین مستقل‌خوابیدن کودک به‌تدریج پیش خواهد رفت. در این روش باید کودک را در حالی که هنوز بیدار است، در جای خوابش بگذارید و اتاق را ترک کنید، اما در فواصل زمانی منظم به او سر بزنید. انواع این روش نام‌های دیگری هم دارند:
بله. هدف کوتاه‌مدت این روش این است که کودک بدون وابستگی به والدین بخوابد و هدف بلندمدت آن کاهش بیداری‌های شبانه و مقاومت قبل از خواب است.
در سال ۲۰۰۶، آکادمی پزشکی خواب آمریکا درباره درمان‌های رفتاری برای کودکان مبتلا به مشکلات خواب پژوهش‌هایی انجام داد. طبق این پژوهش‌ها، مداخلات رفتاری از جمله خواباندن کودک به روش گریه تا خواب توانایی کودک برای به‌خواب‌رفتن و خوب‌خوابیدن را بهبود چشمگیری می‌دهند.
مقدار گریه کودک به عوامل مختلفی از جمله خلق‌وخوی کودک و مقدار خواب‌آلودگی او بستگی دارد. برخی از کودکان کمتر از ۱۰ دقیقه گریه می‌کنند و به‌سرعت با این روش جدید خوابیدن سازگار می‌شوند. برخی از کودکان هم ممکن است دیرتر سازگار شوند و شب‌های اول ساعت‌ها گریه کنند. تغییردادن روتین‌ها برای بزرگ‌سالان هم سخت است چه برسد به کودکان. چند شب اول معمولا سخت‌ترین شب‌ها هستند و سپس به‌تدریج پذیرش تغییرات برای کودک راحت‌تر می‌شود.
اطمینان از برآورده‌شدن نیازهای کودکتان قبل از هر نوع تمرین خواب، احتمال موفقیت شما را افزایش خواهد داد. برخی از مهم‌ترین نیازهای کودک قبل از خواب عبارت‌اند از:
از آنجایی که خستگی بیش‌ازحد رابطه مستقیمی با افزایش گریه‌ها و بی‌قراری‌های کودک دارد، از برنامه‌ای متناسب با سن فرزندتان پیروی کنید.
خواباندن کودک به روش گریه تا خواب تکنیکی مؤثر است. بر اساس تحقیقات، مداخلات رفتاری (شامل تکنیک کامل و تدریجی گریه تا خواب) منجر به کاهش چشمگیر مقاومت قبل از خواب و بیداری‌های شبانه می‌شود.
تمرین مستقل‌خوابیدن کودک باعث بهبود سلامت روان والدین می‌شود و رفاه کلی خانواده و خود او را بهبود می‌بخشد. مستقل‌خوابیدن کودک تأثیرات مثبت زیادی بر مادر دارد، چون افسردگی و ضعف سلامتی مادر تا حد زیادی ناشی از مشکلات خواب نوزاد است.
معمولا نادیده‌گرفتن گریه‌های کودک برای والدین بسیار سخت است و مداخله زودهنگام والدین پس از اولین گریه‌های کودک مانع اثرگذاری روش گریه تا خواب می‌شود. برخی والدین ترجیح می‌دهند به‌تدریج مستقل‌خوابیدن را به کودک آموزش دهند و تغییرات ناگهانی روتین کودک را نمی‌پسندند.
یکی دیگر از معایب این روش به‌هم‌خوردن موقت نظم خواب کودک است. گاهی اوقات خواباندن به روش گریه تا خواب منجر به افزایش بیداری در شب و مشکلات خلقی کودک در روز بعد می‌شود.
شواهدی مبنی بر مضربودن این روش برای کودک وجود ندارد. برعکس طبق پژوهشی که در سال ۲۰۲۰ انجام شد، کودکانی که خوابیدنشان با روش تدریجی گریه تا خواب مستقل شده بود، قابل‌پیش‌بینی‌تر شده بودند و برای خوابیدن کمتر بهانه‌گیری می‌کردند.
همچنین محققان در سال ۲۰۰۶ برای یافتن اثرات ثانویه نامطلوب این تکنیک، ۱۳ پژوهش مربوط به تمرین خواب را بررسی کردند و در هیچ‌کدام اثرات نامطلوبی مشاهده نکردند.
محققان طی بررسی ۵ساله مضرات و فواید مداخله رفتاری در خواب کودکان، به این نتیجه رسیدند که این تکنیک‌ها هیچ اثر مثبت یا منفی طولانی‌مدت مشخصی ندارند و والدین می‌توانند با اطمینان از این تکنیک‌ها برای کاهش مشکلات خواب نوزاد و افسردگی مادر استفاده کنند.
بله. برخی از مؤثرترین روش‌های جایگزین عبارت‌اند از:
روش گریه تا خواب به تکنیک تمرین خوابی اشاره دارد که در آن کودک به‌تنهایی رها می‌شود تا خودش به خواب رود و والدین هیچ مداخله‌ای ندارند. در حالی که روش فربر روندی تدریجی است که شامل بازدیدهای منظم والدین از کودک می‌شود.
قطعا خیر. هیچ روشی صددرصد برای همه افراد مؤثر نیست. در حالی که ممکن است این روش برای خانواده‌ای مناسب باشد، احتمال دارد برای خانواده‌ای دیگر مؤثر نباشد. تأثیرگذاری این روش به عوامل زیادی از جمله آستانه تحمل والدین در برابر گریه‌های کودک بستگی دارد.
در پژوهش‌هایی که درباره بررسی آسیب روانی ناشی از این روش‌ها انجام شده‌اند، هیچ شواهدی مبنی بر آسیب روانی به کودک پیدا نشده است. برعکس، محققان دریافته‌اند که تمرین خواب ممکن است خلق‌وخوی کودکان و والدین آنها را بهبود بخشد.
کودکان هنگام خواب به دلایل مختلفی گریه می‌کنند، به همین دلیل است که به والدین توصیه می‌شود قبل از خواباندن کودک، از برآورده‌شدن تمام نیازهای کودکشان مطمئن شوند. بااین‌حال اگر در حال تمرین خواب هستید، لازم است بدانید که گریه‌کردن کودکان با تغییر روتین معمولشان اتفاقی رایج است، حتی اگر تمام نیازهای آنها برآورده شده باشد.
بله، البته قبل از انجام این تکنیک مطمئن شوید که کودک واقعا خوابش می‌آید. اگر کودک در آن لحظه هوشیار باشد، تلاش شما برای خواباندن او هیچ فایده‌ای ندارد.
امتحان‌کردن این روش خواباندن کودک تصمیمی کاملا شخصی است. از آنجایی که خواب باکیفیت برای سلامت جسمی و روانی بسیار مهم است، در صورتی که فرزندتان خوب نمی‌خوابد یا در طول شب بارها بیدار می‌شود، لازم است مداخله کنید و تغییراتی ایجاد کنید.
تابه‌حال این تکنیک را امتحان کرده‌اید؟ به‌نظر شما این روش برای خواباندن کودک مناسب است؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمندتان را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها