بهترین راه برای مبارزه با اضطراب و افسردگی

سال‌هاست که پزشکان به ورزش لقب «ضدافسردگی طبیعی» داده‌اند و اکنون یک مطالعه جدید این تصور را تأیید می‌کند.

مهر: سال‌هاست که پزشکان به ورزش لقب «ضدافسردگی طبیعی» داده‌اند و اکنون یک مطالعه جدید این تصور را تأیید می‌کند.

این یافته در پی بررسی چهار ماهه تأثیر دویدن بر اضطراب و افسردگی در مقایسه با یک داروی ضد افسردگی رایج بدست آمده است. SSRI‌ها (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) با افزایش سطح سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی که نقش کلیدی در تنظیم خلق و خو، افسردگی و اضطراب دارد، کار می‌کنند.

اما در میان ۱۴۰ بیمار مبتلا به افسردگی، آن‌هایی که درگیر دویدن گروهی منظم بودند- یعنی دو یا سه دفعه دویدن ۴۵ دقیقه‌ای در هفته- میزان افسردگی شأن کمی بیشتر از کسانی که داروی SSRI اسیتالوپرام (Lexapro) مصرف می‌کردند، کاهش یافت؛ و کسانی که افسردگی خود را با ورزش درمان کردند، پاداش بیشتری دریافت کردند و و سلامت جسمانی شأن نیز بهبود یافت.

به گفته «برندا پنینکس»، نویسنده این مطالعه از مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام در هلند، «این گروه همچنین وزن شأن کاهش یافت، بهبود در تناسب اندام داشتند و ضربان قلب و فشار خون شأن کاهش یافت. در گروه دارویی این فواید مشاهده نشد.»

به گفته او، یافته‌ها نشان می‌دهند که «ما باید توجه بیشتری به بهبود سبک زندگی در مراقبت‌های بهداشت روانی داشته باشیم». همه بیماران در این مطالعه با افسردگی و یا اضطراب دست و پنجه نرم می‌کردند.

هنگامی که دو گزینه مطرح شد، تقریباً دو سوم تصمیم گرفتند با جلسات دویدن که به طور منظم در یک دوره چهار ماهه برنامه ریزی شده بود، با افسردگی خود مقابله کنند. یک سوم باقیمانده مصرف اسیتالوپرام را انتخاب کردند.

این تیم خاطرنشان کرد که در هر دو گروه بیمارانی وجود داشتند که هیچ فایده‌ای از این شیوه‌ها در کاهش افسردگی یا اضطراب نداشتند. در واقع، تنها بیش از ۴ نفر از هر ۱۰ بیمار (۴۴٪) در هر دو گروه دویدن و دارو، افزایش سلامت روان را تجربه کردند.

اما آن‌هایی که در گروه دویدن بودند هم کمی وزن کم کردند و هم اندازه دور کمرشان کاهش یافت. بهبود در فشار خون و عملکرد کلی قلب نیز مشاهده شد. این مورد در بین کسانی که از اسیتالوپرام استفاده می‌کردند مشاهده نشد.

اما یک جنبه منفی در گروه دویدن مشاهده شد: احتمال اینکه یک بیمار در گروه دویدن، برنامه تمرینی خود را کامل انجام دهد، بسیار کمتر از بیمارانی بود که اسیتالوپرام را انتخاب کردند. بین ۵۲ تا ۵۸ درصد از دوندگان روال دویدن خود را در طول دوره مطالعه حفظ کردند، در حالی که این میزان در گروه دارو ۸۲ تا ۸۵ درصد بود.