جملاتی قرآنی درباره قیامت

جملات قرآنی درباره قیامت

آیه های قرآنی درباره قیامت

در قرآن، حدود 70 نام درباره قیامت آمده است که معروف ترین آنها عبارتند از: الساعة، یوم القیامة، الیوم الاخر، یوم الحساب، یوم الدین، یوم الجمع، یوم الفصل، یوم الخروج، یوم الموعود، یوم الخلود، یوم الحسرة، یوم التغابن، یوم البعث. در این صفحه تعدادی از آیه ها و جملاتی قرآنی درباره قیامت را آورده ایم.

به قیامت، «قیامت کبری» نیز گفته می شود، در برابر قیامت صغری یا همان برزخ که بلافاصله پس از مرگ انسان آغاز می شودد و تا زمان قیامت کبری ادامه دارد. در قرآن، حدود 70 نام درباره قیامت آمده است که معروف ترین آنها عبارتند از: الساعة، یوم القیامة، الیوم الاخر، یوم الحساب، یوم الدین، یوم الجمع، یوم الفصل، یوم الخروج، یوم الموعود، یوم الخلود، یوم الحسرة، یوم التغابن، یوم البعث.

«یسْئَلُونَک عَنِ السَّاعَةِ أَیانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یجَلِّیها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتیکمْ إِلاَّ بَغْتَةً یسْئَلُونَک کأَنَّک حَفِی عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لا یعْلَمُونَ» (سوره ی اعراف آیه ی 187) درباره قیامت از تو میپرسند که در چه وقت واقع می‌شود؟ بگو: «واقعهای بس عظیم در آسمان‌ها و زمین است و فقط پروردگار میداند و جز او کسی وقتش را نمی داند و به طور ناگهان می آید،» چنان از تو می پرسند که گویی از وقوع آن خبر داری، بگو: «علم آن نزد خداست، ولی بیشتر مردم نمی دانند.».

«یوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیرَ الْأَرْضِ وَ السَّموَاتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْوَ حِدِ الْقَهَّارِ» (سوره ی ابراهیم آیه ی 48) در آن روز که این زمین به زمین دیگر و آسمانها [به آسمان های دیگر] تبدیل می شوند و آنها در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر می گردند.

«وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فیهِ أُخْری فَإِذا هُمْ قِیامٌ ینْظُرُون» (سوره ی الزمر آیه ی 68) در صور که دمیده شود، آسمانیان و زمینیان بیهوش می شوند مگر آنها که خدا بخواهد و چون بار دیگر در آن دمیده شود ناگهان به پا خیزند و درنگرند.

«وَ الَّذینَ ءامَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذرّیتُهُمْ بإِیمن أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرّیتُهُمْ»(آیه ی 21 سوره ی طور)  و آنها که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را [در بهشت] به آنها ملحق می کنیم.

«وَ نَضَعُ الْمَوازينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَة»؛ (آیه ی 47 سوره انبیاء) ما ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا می کنیم.

جمله های قرآنی درباره ی قیامت

«يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمين»؛ (آیه ی 6 سوره مطففین) قیامت روزی است که در دادگاه عدل او و در محضر خداوند همه حاضر و بر پا می شوند.

«يَوْمَ يَقُومُ الْحِساب»‏؛ (آیه ی 41 سوره ابراهیم) آن روز، روز برپایی حساب است

در آیه ی 212 سوره ی بقره خداوند می فرماید: «وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ»؛ در حالى كه پرهيزگاران در قيامت، بالاتر از آنان هستند؛ (چرا كه ارزش هاى حقيقى در آنجا آشكار می گردد، و صورت عينى به خود می گيرد) و خداوند، هر كس را بخواهد بدون حساب روزى می دهد. 

آنانی که اهل تقوا هستند، «فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَة»؛ انگار بالای سرشان روز قیامت هست و این تعبیر اشاره به این دارد که چقدر قیامت را باور دارند و می بینند، در ادامه می فرماید خداوند کسانی را که بخواهد، بدون حساب رزق می دهد.

«كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ»؛ (آیه 185 سوره آل عمران) هر كسى مرگ را مى‏چشد و شما پاداش خود را بطور كامل در روز قيامت خواهيد گرفت؛ آنها كه از آتش (دوزخ) دور شده و به بهشت وارد شوند نجات يافته و رستگار شده اند و زندگى دنيا، چيزى جز سرمايه فريب نيست. 

«اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلى‏ يَوْمِ الْقِيامَةِ لا رَيْبَ فيهِ وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَديثا»؛ (آیه ی 87 سوره نساء) خداوند، معبودى جز او نيست و به يقين، همه شما را در روز رستاخيز كه شكى در آن نيست جمع مى كند و كيست كه از خداوند، راستگوتر باشد .

«وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُون»؛ (آیه ی 12 سوره روم) آن روز كه قيامت برپا می شود، مجرمان در نوميدى و غم و اندوه فرو می روند.

«يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمين»؛ (آیه ی 6 سوره ی مطففین) روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان می ايستند.

قیامت در قرآن

سوره ی قیامت : تمام سوره ی قیامت درباره ی قیامت گفته است؛ که در زیر به آیات آن به همراه ترجمه اشاره کرده ایم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَهِ ﴿۱﴾

سوگند به روز قیامت (۱)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ ﴿۲﴾

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (۲)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾

آیا انسان مى ‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (۳)

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾

آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (۴)

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾

انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (۵)

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ ﴿۶﴾

از این‏رو مى ‏پرسد قیامت کى خواهد بود (۶)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾

بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (۷)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾

و ماه بى ‏نور گردد (۸)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (۹)

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾

آن روز انسان مى‏ گوید راه فرار کجاست (۱۰)

کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾

هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (۱۱)

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (۱۲)

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾

و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (۱۳)

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَهٌ ﴿۱۴﴾

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (۱۴)

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿۱۵﴾

هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (۱۵)

لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (۱۶)

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾

چرا که جمع ‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست (۱۷)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾

پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (۱۸)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿۱۹﴾

سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (۱۹)

کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَهَ ﴿۲۰﴾

چنین نیست که شما مى ‏پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بى‏قید و شرط را (۲۰)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَهَ ﴿۲۱﴾

و آخرت را رها مى ‏کنید (۲۱)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَهٌ ﴿۲۲﴾

آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (۲۲)

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَهٌ ﴿۲۳﴾

و به پروردگارش مى ‏نگرد (۲۳)

وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَهٌ ﴿۲۴﴾

و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (۲۴)

تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَهٌ ﴿۲۵﴾

زیرا مى‏ داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى ‏شکند (۲۵)

کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿۲۶﴾

چنین نیست که انسان مى ‏پندارد او ایمان نمى ‏آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (۲۶)

وَ قِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾

و گفته شود آیا کسى هست که‏ این بیمار را از مرگ نجات دهد (۲۷)

وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾

و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (۲۸)

وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾

و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (۲۹)

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾

آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (۳۰)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿۳۱﴾

در آن روز گفته مى ‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (۳۱)

وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۳۲﴾

بلکه تکذیب کرد و روى‏ گردان شد (۳۲)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿۳۳﴾

سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى‏ داشت (۳۳)

أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿۳۴﴾

با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (۳۴)

ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿۳۵﴾

سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (۳۵)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿۳۶﴾

آیا انسان گمان مى ‏کند بى‏ هدف رها مى ‏شود (۳۶)

أَلَمْ یَکُ نُطْفَهً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿۳۷﴾

آیا او نطفه‏ اى از منى که در رحم ریخته مى ‏شود نبود (۳۷)

ثُمَّ کَانَ عَلَقَهً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿۳۸﴾

سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (۳۸)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳۹﴾

و از او دو زوج مرد و زن آفرید (۳۹)

أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿۴۰﴾

آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (۴۰) 

گردآوری : بخش مذهبی