زندگینامه حضرت خدیجه (س)

آشنایی با زندگی نامه حضرت خدیجه (س)

خلاصه ای از زندگی حضرت خدیجه (س) 

خَدیجه دختر خُوَیلَد نخستین همسر حضرت محمد (ص)، مادر فاطمه و اولین زن ایمان آورنده به اسلام است. خدیجه در سال ۶۸ قبل از هجرت در مکه متولد شد. از القاب او در زمان جاهلیت «الطاهره» و «سیده قریش» بود. طبق عقاید شیعه و برخی دیگر از مسلمانان و تاریخ نویسان اسلامی، خدیجه عزیزترین همسر حضرت محمد (ص) بود.

چکیده ای از بیوگرافی حضرت خدیجه :

نام : خدیجه بنت خویلد بن اسد

القاب : طاهره، مبارکه، صدیقه، ام المومنین، سیده نساء القریش یا سیده قریش یا سید نساء‌العالمین، مرضیه، زکیه، اُمُّ الیتامی و اُمُّ الصعالیک.

تاریخ متولد : سال ۵۵۵ میلادی، سه یا چهار دهه قبل از آغاز بعثت

محل تولد : حجاز

تاریخ درگذشت : 22 نوامبر سال 619 میلادی، 10 رمضان سال سوم قبل از هجرت (64 سال)

محل وفات : مکه

آرامگاه : جنت المعلی

محل زندگی : مکه و مدینه

نژاد : عرب

عنوان : خدیجه کبری، ام المؤمنین

دوره : صدر اسلام

دین : اسلام

همسر(ها) : عتیق بن عائد مخزومی، أبی هالة هند بن النباش بن زرارة التمیمی، محمد بن عبدالله

فرزندان : هند بن ابی هاله، قاسم بن محمد، عبدالله بن محمد، زینب بنت محمد، رقیه بنت محمد، ام کلثوم بنت محمد، فاطمه زهرا

والدین : خویلد بن اسد، فاطمه بنت زائده بن الاصم

زندگینامه حضرت خدیجه (س) :

حضرت خدیجه دختر خُوَیلد بن اسد و فاطمه دختر زائده در سال ۶۸ پیش از هجرت متولد شد. سال تولد او را پانزده سال قبل از عام الفیل گفته اند. پدرش، خویلد بن اسد، تاجر بود. پس از مرگ او، او تجارت خانواده را به عهده گرفت و در قريش به خاطر برخورد عادلانه و تقوای خود نام او را طاهره، انتخاب کردند.

حتی قبل از ظهور اسلام، او به دلیل توزیع ثروت بین نیازمندان، سخاوتمندانه برای نیازمندان، کمک مالی به بستگان خود و تأمین جهیزیه زنان برای ازدواج آنها مشهور بود. برخلاف مردم خود، او هرگز به بت ها اعتقاد نداشت و بت ها را نمی پرستید. او قبل از ازدواج با حضرت محمد (ص) دو بار ازدواج کرده بود. ابتدا به عتیق بن عائد مخزومی و بعداً به أبی هالة هند بن النباش بن زرارة التمیمی؛ هر دو شوهرش در سال های اولیه زندگی او فوت کردند. در زمان ازدواج او با پیامبر (ص)، او 40 ساله بود.

خلاصه ای از زندگی حضرت خدیجه (س)

ازدواج حضرت خدیجه (س) با پیامبر اکرم (ص)

حضرت خدیجه (س) یک تاجر محترم بود که در آن زمان از طریق مراکز تجاری اولیه تجارت می کرد. از آنجا که او خود با کاروان سفر نمی کرد و به یک نماینده برای تجارت از جانب او متکی بود ، در جستجوی فردی، صادق بود که کالای خود را به سوریه می برد. حضرت ابوطالب به او پيغمبر اكرم (ص) را پيشنهاد كرد. امانت داری و صداقت و درستکاری پیامبر (ص) چنین نعمت هایی را به همراه داشت که وی با سود غیر منتظره ای بازگشت. حضرت خدیجه (س) که پیامبر اکرم (ص) در سفر همراهی می کرد، برای او مملو از ستایش بود. او تحت تاثیر قرار گرفت، او پیشنهاد ازدواج را به پیامبر اکرم (ص) ارائه کرد که پذیرفته شد و با رضایت متقابل، آنها ازدواج کردند. در آن زمان حضرت محمد (ص) 25 سال داشت و حضرت خدیجه (س)، 40 سال داشت. علیرغم تفاوت سنی آنها ، اتحادیه فوق العاده موفقی داشتند. حاصل ازدواج این زوج، یک فرزند به نام فاطمه زهرا بود.

حضرت خدیجه (س) اولین فردی بود که به رسالت همسرش، حضرت محمد (ص) ایمان آورد و اسلام را پذیرفت.

حضرت خدیجه (س) با حضرت محمد (ص) مهربان بود و او را همیشه حمایت می کرد. زمانی که پیامبر غمگین و آزرده بودند، حضرت خدیجه مایه ی آرامش و تسکین ایشان می شدند و در شرایطی که هیچ یارو و باوری نداشتن از ایشان حمایت می کردند. حضرت خدیجه (س) به فقرا کمک می کرد و بار آن ها را بر دوش می کشید.

خدمات حضرت خدیجه (س) به اسلام

در سال های نوپای خود، هنگامی که اسلام در زیر طوفان مداوم ظلم قرار داشت، حضرت خدیجه (س) محکم در کنار پیامبران خدا ایستاد و او را در حمایت اخلاقی و مالی یاری کرد.

او تمام ثروت خود را در اختیار شوهرش برای تبلیغ اسلام گذاشت. خدمات او را فقط می توان از زبان خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله توصیف کرد، ایشان گفتند: « او وقتی به من اعتقاد داشت که تمام جهان من را تکذیب کرد و صحت من را تأیید کرد وقتی که همه جهان مرا به دروغ متهم کردند. هنگامی که بقیه مرا رها کرده بودند، او با ثروت خود به من شفقت و وفاداری ارائه داد »

سال اندوه یا عام الحزن

علیرغم سختی ها و جنایاتی که مسلمانان از جانب اشراف قریش با آن روبرو شدند، آنها مثل همیشه سرسخت ماندند و عزم خود را در پیام اسلام تنها افزایش دادند. اوج ظلم و ستم سه سال تحریم اجتماعی و اقتصادی بود که معامله با مسلمانان را ممنوع کرد و زمان ریاضت و محرومیت بیش از حد ثابت شد. در نتیجه، همسر عزیز پیامبر(ص) و عمویش حضرت ابوطالب جان خود را از دست دادند که مدت کوتاهی پس از بازگشت از شیب با رحلت آن ها روبرو شد. البته برخی از منابع، سال رحلت حضرت خدیجه (س) را همان سال درگذشت ابوطالب و اندکی بعد از آن دانسته اند. ابن سعد، رحلت خدیجه (س) را 35 روز پس از وفات ابوطالب می داند. وی و برخی دیگر از مورخان، زمان رحلت حضرت خدیجه را، دهم رمضان سال دهم بعثت ذکر کرده اند. ابوطالب عموی پیامبر نیز در همین سال از دنیا رفت.

از این رو، این سال به دلیل از دست دادن حضرت خدیجه (س)، همسر دلسوز و مومن وفادار اسلام، به عنوان سال اندوه ( عام الحزن ) شناخته شد. و حضرت ابو طالب، نصیحت کننده پیامبر (ص)، مشاور و عموی او بود که به قیمت جانش از او محافظت کرد و در برابر آزار و اذیت ها تا زمان رحلت خود از قدرت زیادی برخوردار بود.

حضرت خدیجه (س) در سن 65 سالگی درگذشت و در قبرستان حجون مکه به خاک سپرده شد. پیامبر (ص) خانواده اش را از دست داده و اسلام مدافع ارزشمند خود را از دست داد.

آرامگاه حضرت خدیجه (س)

احترام بالا از حضرت خدیجه (س)

حضرت خدیجه (س) در بین همسران پیامبر اکرم (ص) موقعیت متمایزی داشت. حضرت محمد (ص) با عشق او را به یاد می آورد و اغلب از قد بلند او یاد می کرد. حضرت محمد یک بار گفتند: "از میان همه زنان بهشتی، بزرگترین آنها حضرت خدیجه بنت خویلد ، حضرت فاطمه الزهراء بنت محمد، حضرت مریم بنت عمران و حضرت آسیه (همسر فرعون) هستند.

حضرت خدیجه (س) ایمان و حمایت بی چون و چرا از پیامبر صلی الله علیه و آله در لحظاتی را که او تنها و درمانده بود نشان داد. او محکم در کنار ایشان ایستاد و ثروت هنگفت خود را فدای تبلیغات همسرش کرد. او در برابر مخالفان اسلام علیه خانواده اش صبر و استقامت زیادی نشان داد.

با وجود همه اینها، او خانه خود را پر از آرامش کرد و به همسرش آرامش داد. جای تعجب نیست که به او قصری در بهشت وعده داده شده بود که در آن هیچ سر و صدا و خستگی وجود نداشته باشد.

گردآوری: بخش مذهبی