گیربکس های سیاره ای که به نام گیربکس خورشیدی نیز معروف هستند، نام خود را به دلیل نحوه حرکت دنده های مختلف خود با یکدیگر گرفته اند. زیرا حرکت آنها مانند حرکت سیاره ها و خورشید و منظومه شمسی است. یک چرخ دنده بزرگ در گیربکس قرار داشته و چرخ دنده های کوچک تر را حرکت می دهد. همچنین چرخ دنده هایی که وجود دارند که به آنها چرخ دنده ماهواره ای یا حلقه ای نیز می گویند.
به هنگام شروع فعالیت و چرخ چرخ دنده ها، موقعیت چرخ دنده های ماهواره ای مانند ماهواره ها در فضا به صورت ثابت و حول چرخ دنده های دیگر می باشد.
از گیربکس های سیاره ای، برای اتوماسیون های صنعتی استفاده می گردد. به همین دلیل است که به دنده خورشیدی، شفت ورودی، دنده سیاره ای و حامل، شفت خروجی و به دنده ماهواره ای، محفظه گفته می شود. در گیربکس Planetary، شفت ورودی و شفت خروجی در یک راستا با یکدیگر قرار دارند. به عبارت دیگر، از این گیربکس ها برای انتقال بزرگترین گشتاور در فشرده ترین حالت ممکن، استفاده می شود.
در حال حاضر اینکه چه کشی گیربکس خورشیدی را اختراع کرده است، مشخص نیست. اما از نظر عملکردی، لئوناردو داوینچی در سال 1490 این گیربکس ها را توصیف کرده و تا به امروز از آنها در صنایع بسیاری استفاده می شود.
در ادامه برخی از مصارف گیربکس های خورشیدی در صنایع ار نام می بریم:
در ربات ها و دستگاه ها برای افزایش گشتاور
در دستگاه چاپ برای کاهش سرعت غلطک ها
برای موقعیت یابی دقیق
در دستگاه های بسته بندی برای محصولات قابل تکرار
و ...
پاسخ ها