آپنه خواب

احتمالاً به یک مرکز اختلال خواب ارجاع داده می شوید. در آنجا، یک متخصص خواب می تواند به شما کمک کند نیاز خود را برای ارزیابی بیشتر تعیین کنید.

ارزیابی اغلب شامل نظارت یک شبه بر تنفس و سایر عملکردهای بدن در طول آزمایش خواب در یک مرکز خواب است. تست خواب خانگی نیز ممکن است یک گزینه باشد. آزمایشات برای تشخیص آپنه خواب عبارتند از:

• پلی سومنوگرافی شبانه. در طول این آزمایش، شما به تجهیزاتی متصل هستید که فعالیت قلب، ریه و مغز، الگوهای تنفس، حرکات دست و پا و سطح اکسیژن خون را هنگام خواب کنترل می‌کند.
• تست خواب خانگی ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است آزمایش‌های ساده‌شده‌ای را برای تشخیص آپنه خواب در خانه به شما ارائه دهد. این تست ها معمولا ضربان قلب، سطح اکسیژن خون، جریان هوا و الگوهای تنفسی شما را اندازه گیری می کنند. در صورت مشکوک شدن به آپنه خواب مرکزی، ارائه دهنده شما به احتمال زیاد پلی سومنوگرافی را در یک مرکز تست خواب به جای تست خواب خانگی توصیه می کند.
• اگر نتایج معمولی نباشد، ممکن است ارائه‌دهنده شما بتواند بدون انجام آزمایشات بیشتر، یک درمان تجویز کند. دستگاه های مانیتورینگ قابل حمل گاهی اوقات آپنه خواب را از دست می دهند. بنابراین، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است همچنان پلی سومنوگرافی را توصیه کند، حتی اگر اولین نتایج شما در محدوده استاندارد باشد.

اگر آپنه انسدادی خواب دارید، ممکن است پزشک شما را به متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد تا انسداد بینی یا گلو را رد کند. ارزیابی توسط یک متخصص قلب، معروف به یک متخصص قلب، یا یک دکتر متخصص در سیستم عصبی، به نام متخصص مغز و اعصاب، ممکن است برای بررسی علل آپنه مرکزی خواب ضروری باشد.

درمان

فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP)

تصویر را بزرگ کنید

برای موارد خفیف‌تر آپنه خواب، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است فقط تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن یا ترک سیگار را توصیه کند. ممکن است لازم باشد موقعیتی که در آن می خوابید را تغییر دهید. اگر آلرژی بینی دارید، پزشک ممکن است درمان آلرژی شما را توصیه کند.

اگر این اقدامات علائم شما را بهبود نمی بخشد یا اگر آپنه شما متوسط ​​تا شدید است، تعدادی درمان دیگر در دسترس هستند.

دستگاه های خاصی می توانند به باز کردن راه هوایی مسدود شده کمک کنند. در موارد دیگر ممکن است جراحی لازم باشد.

درمان های OSA

• فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP). اگر آپنه خواب انسدادی متوسط ​​تا شدید دارید، ممکن است از استفاده از دستگاهی که فشار هوا را از طریق ماسک در هنگام خواب ارسال می کند، سود ببرید. با CPAP (SEE-pap)، فشار هوا تا حدودی بیشتر از فشار هوای اطراف است و به اندازه ای است که راه های هوایی فوقانی شما را باز نگه می دارد و از آپنه و خروپف جلوگیری می کند.
• اگرچه CPAP رایج ترین و قابل اعتمادترین روش برای درمان آپنه خواب است، برخی افراد آن را دست و پا گیر یا ناراحت کننده می دانند. برخی از افراد از ماشین CPAP منصرف می شوند . اما با تمرین، بیشتر افراد یاد می‌گیرند که کشش تسمه‌های روی ماسک را تنظیم کنند تا تناسب راحت و مطمئنی به دست آورند.
• شاید لازم باشد بیش از یک نوع ماسک را امتحان کنید تا ماسکی راحت پیدا کنید. اگر مشکلی دارید استفاده از دستگاه CPAP را متوقف نکنید . با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا ببینید چه تغییراتی می تواند برای افزایش راحتی شما ایجاد شود.
• علاوه بر این، اگر همچنان خروپف می کنید یا علی رغم درمان دوباره شروع به خروپف می کنید، با ارائه دهنده خود تماس بگیرید. اگر وزن شما تغییر کند، ممکن است تنظیمات فشار دستگاه CPAP نیاز به تنظیم داشته باشد.
• سایر دستگاه های فشار راه هوایی اگر استفاده از دستگاه CPAP همچنان برای شما مشکل ساز است، ممکن است بتوانید از نوع دیگری از دستگاه فشار راه هوایی استفاده کنید که به طور خودکار فشار را هنگام خواب تنظیم می کند ( CPAP خودکار ). واحدهایی که فشار مثبت راه هوایی دوسطحی (BPAP) را تامین می کنند نیز در دسترس هستند. اینها فشار بیشتری را هنگام دم و کمتر در هنگام بازدم ایجاد می کنند.
• وسایل خوراکی. گزینه دیگر پوشیدن یک وسیله دهانی است که برای باز نگه داشتن گلوی شما طراحی شده است. CPAP نسبت به دستگاه های دهانی مؤثرتر است، اما استفاده از دستگاه های دهانی ممکن است آسان تر باشد. برخی برای باز کردن گلو با جلو بردن فک شما طراحی شده اند که گاهی اوقات می تواند خروپف و آپنه انسدادی خفیف خواب را تسکین دهد.
• تعدادی دستگاه از دندانپزشک شما در دسترس است. ممکن است لازم باشد قبل از پیدا کردن دستگاهی که برای شما مناسب است، دستگاه های مختلفی را امتحان کنید.
• هنگامی که تناسب مناسب را پیدا کردید، باید به طور مکرر در طول سال اول و سپس به طور منظم پس از آن با دندانپزشک خود پیگیری کنید تا مطمئن شوید که تناسب هنوز خوب است و علائم خود را دوباره ارزیابی کنید.

احتمالاً آگهی‌های تلویزیونی درباره درمان‌های مختلف آپنه خواب را می‌خوانید، می‌شنوید یا می‌بینید. قبل از اینکه هر درمانی را امتحان کنید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد آن صحبت کنید.

جراحی برای OSA

جراحی ممکن است یک گزینه برای افراد مبتلا به OSA باشد ، اما معمولاً فقط پس از شکست سایر درمان‌ها. به طور کلی، حداقل یک آزمایش سه ماهه از سایر گزینه های درمانی قبل از در نظر گرفتن جراحی پیشنهاد می شود. با این حال، برای تعداد کمی از افراد با مشکلات خاص ساختار فک، جراحی اولین گزینه خوب است.

گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برداشتن بافت. در طی این روش (uvulopalatopharyngoplasty)، جراح بافت پشت دهان و بالای گلو را برمی دارد. لوزه ها و آدنوئیدهای شما نیز معمولاً برداشته می شوند.
• این نوع جراحی ممکن است در جلوگیری از لرزش ساختارهای گلو و ایجاد خروپف موفقیت آمیز باشد. این روش کمتر از CPAP موثر است و به عنوان یک درمان قابل اعتماد برای آپنه انسدادی خواب در نظر گرفته نمی شود.
• برداشتن بافت‌های پشت گلو با انرژی فرکانس رادیویی (ابلیشن فرکانس رادیویی) ممکن است گزینه‌ای برای کسانی باشد که نمی‌توانند CPAP یا دستگاه‌های خوراکی را تحمل کنند.
• انقباض بافت. گزینه دیگر کوچک کردن بافت پشت دهان و پشت گلو با استفاده از فرسایش فرکانس رادیویی است. این روش ممکن است برای آپنه خواب خفیف تا متوسط ​​استفاده شود. یک مطالعه نشان داد که این کار اثراتی مشابه برداشت بافت دارد، اما با خطرات جراحی کمتر.
• تغییر موقعیت فک در این روش، فک از باقی مانده استخوان های صورت به سمت جلو حرکت می کند. این امر فضای پشت زبان و کام نرم را بزرگ می کند و احتمال انسداد را کمتر می کند. این روش به عنوان پیشرفت فک بالا شناخته می شود.
• ایمپلنت ها میله های نرم که معمولاً از پلی استر یا پلاستیک ساخته می شوند، پس از بی حس شدن با یک بی حس کننده موضعی، با جراحی در کام نرم کاشته می شوند. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه ایمپلنت ها چقدر خوب کار می کنند مورد نیاز است.
• تحریک اعصاب. این نیاز به جراحی برای وارد کردن یک محرک برای عصب کنترل کننده حرکت زبان (عصب هیپوگلاس) دارد. افزایش تحریک به نگه داشتن زبان در موقعیتی کمک می کند که راه هوایی را باز نگه دارد. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
• ایجاد یک گذرگاه هوایی جدید، به نام تراکئوستومی. اگر درمان های دیگر شکست خورده و دچار آپنه خواب شدید و تهدید کننده زندگی هستید، ممکن است به این شکل از جراحی نیاز داشته باشید. در این روش، جراح شما یک سوراخ در گردن شما ایجاد می کند و یک لوله فلزی یا پلاستیکی را وارد می کند که از طریق آن تنفس می کنید.
• در طول روز دهانه را پوشیده نگه می دارید. اما در شب شما آن را باز می کنید تا هوا از ریه های شما عبور کند و از آن عبور کند و از مجرای مسدود شده هوا در گلو عبور کند.

سایر انواع جراحی ممکن است به کاهش خروپف و کمک به درمان آپنه خواب با پاک کردن یا بزرگ کردن مجاری هوا کمک کند:

• جراحی برای برداشتن لوزه های بزرگ یا آدنوئید.
• جراحی کاهش وزن که به عنوان جراحی چاقی نیز شناخته می شود.

درمان های CSA

• درمان مشکلات پزشکی مرتبط علل احتمالی آپنه خواب مرکزی شامل اختلالات قلبی یا عصبی عضلانی است و درمان آن شرایط ممکن است کمک کننده باشد. سایر روش‌های درمانی که ممکن است برای CSA مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از: اکسیژن مکمل، CPAP ، BPAP و تهویه سروو تطبیقی ​​(ASV).
• دارو تغییر می کند. ممکن است دارویی برای شما تجویز شود که به مدیریت تنفس شما کمک کند، مانند استازولامید. اگر داروها CSA شما را بدتر می کنند ، مانند مواد افیونی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است داروهای شما را تغییر دهد.
• اکسیژن مکمل اگر آپنه مرکزی خواب دارید، استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است کمک کند. انواع مختلفی از اکسیژن با دستگاه هایی برای رساندن اکسیژن به ریه های شما در دسترس است.
• سروو تهویه تطبیقی ​​(ASV). این دستگاه جریان هوا که اخیراً تأیید شده است، الگوی تنفس معمولی شما را یاد می‌گیرد و اطلاعات را در رایانه داخلی ذخیره می‌کند. بعد از اینکه به خواب می روید، دستگاه از فشار برای تنظیم الگوی تنفس شما و جلوگیری از مکث در تنفس شما استفاده می کند.
• ASV ممکن است یک گزینه برای برخی از افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی اورژانسی باشد. با این حال، ممکن است برای افرادی که آپنه خواب مرکزی غالب و نارسایی قلبی پیشرفته دارند، انتخاب خوبی نباشد. و ASV برای کسانی که نارسایی قلبی شدید دارند توصیه نمی شود.