با استفاده از روان‌درمانگران، اینجاست که می‌توانید با اصلاح جنبه‌های خاصی از زندگی‌تان که شما را آسیب‌پذیر می‌کند، استفاده‌های عاطفی را حل کنید. این افراد در واقع یا یک مشاور ثبت شده یا روانشناس هستند که در روان درمانی تخصص دارند. افراد مبتلا به افسردگی ، اضطراب ، اختلالات خوردن یا سایر بیماری های مشابه می توانند توسط روان درمانگر حمایت شوند.
در مورد این حرفه روش های مختلفی وجود دارد. به عنوان مثال، می تواند شامل تجزیه و تحلیل رویاها و کاوش در تاریخچه شما برای فرو رفتن در درگیری های ناخودآگاه و رساندن آنها به سطح خودآگاه باشد تا بتوانید با آنها مقابله کنید. این مسیر به دلیل همپوشانی ویژگی‌ها با سایر روش‌های درمانی بسیار قابل تعویض است، اما موارد اصلی که می‌توانید با یک روان‌درمانگر انتظار داشته باشید عبارتند از:
بعدی روانشناسان مشاوره هستند . در انگلستان، روانشناسان مشاور باید یک دکترا (در مجموع 8 سال آموزش از مقطع کارشناسی تا فوق لیسانس) را بگذرانند و در انجمن روانشناسی بریتانیا ( BPS ) و شورای حرفه های بهداشت و مراقبت ( HCPC ) ثبت نام کنند. این متخصصان بسیار شبیه به خدمات مشاوره عمومی هستند، هم به مسائل عاطفی می پردازند و هم به مراجعین در حل آنها کمک می کنند. روانشناسی مشاوره بر نگرانی های اجتماعی، عاطفی، مدرسه، کار و سلامت جسمی افراد در تمام مراحل زندگی تمرکز دارد. آنها استرس ها، کشمکش ها را هدف قرار می دهند و با مشتریان برای غنی سازی رفاه، کاهش احساسات ناراحت کننده و حل بحران ها کار می کنند. آنها همچنین می توانند علائم روانشناختی شدیدتری را که ممکن است داشته باشید، ارزیابی، تشخیص و درمان کنند. تفاوت اصلی این است که در حالی که مشاوران از روش های مبتنی بر شواهد استفاده می کنند، روانشناسان مشاوره باید به ادبیات و درمان های مبتنی بر تحقیق پایبند باشند.
به خاطر داشته باشید که روانشناسان، در حالی که پزشکان، پزشکان پزشکی نیستند و علیرغم آموزش در زمینه داروسازی روانی، نمی توانند نسخه بنویسند یا هر نوع عمل پزشکی را انجام دهند.
روانشناس بالینی دوباره فردی است که تا سطح دکترا آموزش دیده است. آنها در مطالعه ذهن و رفتار متخصص هستند و در ارزیابی و درمان اختلالات روانی و عاطفی عالی هستند. در بریتانیا، بر خلاف روانشناسان مشاوره، آنها عمدتاً در داخل NHS و خدمات زندان کار می کنند. در حالی که روانشناسان مشاوره ممکن است در محیط های دیگری مانند مدارس و موسسات خیریه نیز کار کنند. از لحاظ تاریخی به دلیل آموزش برای ارائه تست‌های تشخیصی، ارزیابی‌ها، مشاهدات و مصاحبه‌ها برای دستیابی به تشخیص اختلال، تمرکز تشخیصی بیشتری در این رشته وجود داشت. این افراد بیشتر بر روی نظریه، علم و دانش بالینی تمرکز می کنند تا روانشناسی مراجعان خود را درک کنند تا به آنها کمک کند تا کیفیت زندگی بهتری کسب کنند.
روانپزشکان بر خلاف حرفه های قبلی ذکر شده، پزشکانی هستند که در شورای پزشکی عمومی (GMC) ثبت شده اند. این متخصصان در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری های روانی تخصص دارند. کسانی که وارد این حرفه می شوند با چهار سال تحصیل در دانشکده پزشکی شروع می کنند، در یک دوره کارآموزی یک ساله شرکت می کنند و حداقل سه سال آموزش تخصصی را به عنوان رزیدنت روانپزشکی می گذرانند. این افراد آموزش دیده اند تا مسائل مربوط به سلامت روان را از سایر شرایط پزشکی و زمینه ای که می توانند باعث علائم روانپزشکی شوند، متمایز کنند. آنها همچنین تأثیرات بیماری روانی را بر سایر شرایط فعلی فیزیکی که ممکن است داشته باشد، بررسی می کنند. آنها کمتر به درمان روانشناختی و بیشتر در مدیریت مورد، تشخیص و مراقبت دارویی می پردازند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها