همه چیز درباره درمان روانکاوی: تکنیک ها و مزایای آن چیست؟

در دنیای سلامت روان، روش‌های مختلفی برای گفتار درمانی وجود دارد . گفتار درمانی یا روان درمانی از یک درمانگر مجاز برای رسیدگی به مسائل مربوط به سلامت روان، یادگیری مکانیسم های مقابله، ایجاد خودآگاهی، و درمان و بهبودی از اختلالات سلامت روان استفاده می کند. بیشتر روان‌درمانی‌ها به نحوه تعامل پنج حوزه روان ما مربوط می‌شوند: شناخت (افکار)، احساسات، رفتارها، روابط و تجربیات گذشته. 

برای ارتباط با مرکز روانکاوی خوب در تهران به گروه ویان مراجعه کنید

برخی از روش‌های رایج روان‌درمانی عبارتند از : رفتاردرمانی شناختی ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی . روان درمانی یکی از این روش هاست. برخلاف بسیاری از روش‌ها، این روش درمانی عمدتاً بر افکار، احساسات و خاطرات ناخودآگاه ما و چگونگی تأثیرگذاری آن جنبه‌های ناخودآگاه خود بر خود آگاه ما متمرکز است. 

درمان روانکاوی که در دوران مدرن درمان روان پویایی نامیده می شود ، از دیرباز وجود داشته است. اولین بار در اواخر قرن 19 توسط زیگموند فروید توسعه یافت. با این حال، بسیاری از محققان و درمانگران دیگر به این رشته کمک کرده اند. نسخه مدرن درمان روانکاوی که امروزه از آن استفاده می کنیم، مبتنی بر شواهد و ترکیبی از بسیاری از نظریه های منحصر به فرد است که همگی تحت چتر درمان روان پویشی قرار دارند.  

بنابراین، روانکاوی چیست و ممکن است برای شما مفید باشد؟ بیایید دریابیم.

روان درمانی چیست؟

محققان دریافته اند که حدود 95 درصد از فعالیت مغز ما ناخودآگاه است. این بدان معناست که ما فقط از 5 درصد از افکار، احساسات و تصمیمات خود آگاه هستیم. 

بیشتر درمان های درمانی مربوط به 5 درصد است. آنها از ما می خواهند که از افکار و احساسات خود آگاه شویم تا رفتار خود را بهتر درک کنیم. وقتی آنها ناخودآگاه را مورد خطاب قرار می دهند، این کار را به روشی دوربرگردان انجام می دهند که بر انتخاب آگاهانه تأکید دارد. 

درمان روانکاوی ابتدا با سر به 95 درصد از فعالیت های ناخودآگاه مغز می پردازد و به دنبال درک آن است. اصول اصلی درمان روانکاوی عبارتند از: 

1. ما تحت تأثیر افکار، رفتارها، احساسات و خاطرات ناخودآگاه خود هستیم. 
2. ما مکانیسم‌های دفاعی ایجاد می‌کنیم تا خود را از ناراحتی پذیرش افکار، رفتارها، احساسات و خاطرات ناخودآگاه ناراحت‌کننده نجات دهیم. 
3. اختلالات سلامت روان از این تنش بین ناخودآگاه و خودآگاه ناشی می شود. 

بنابراین، هدف درمان روانکاوانه، درک ناخودآگاه از طریق آوردن آن به جلوی خودآگاه مغز است، جایی که می توان به آن پرداخت.

اهداف درمان روانکاوی

اهداف درمان روانکاوی تقریباً مشابه اهداف اکثر درمان های روان درمانی خواهد بود. این موارد عبارتند از: 

• علائم ناراحت کننده را کاهش دهید
• رفتار محدود کننده و خود ویرانگر را تغییر دهید 
• از آسیب های گذشته شفا پیدا کنید 
• الگوهای فکر و احساسات را درک کنید 

علاوه بر اینها، روان درمانی هدفی منحصر به فرد دارد: آگاه کردن ناخودآگاه.

نقاط قوت روانکاوی

درمان روانکاوی مورد مطالعه قرار گرفته است و به اثبات رسیده است که در پرداختن به نگرانی های مربوط به سلامت روان مانند: 

• اضطراب
• افسردگی 
• اختلالات خوردن
• تروما
• مسائل هویتی 
• عزت نفس و ارزش خود
• رفتار خود ویرانگر

درمان روانکاوی یک گزینه عالی برای کسانی است که از قبل از افکار و رفتارهای آگاهانه خود آگاه هستند، فعالانه به دنبال درمان برای خود هستند و کنجکاو هستند که چرا احساس می کنند. 

ممکن است برای افرادی که می خواهند نتایج سریع و فوری را ببینند، گزینه خوبی نباشد. به طور کلی، درمان روانکاوی متمایل به راه‌حل‌های عملی کمتری است (مانند مدیتیشن، روزنامه‌نگاری، افزایش مهارت‌های اجتماعی، تشویق مهارت‌های مقابله) و کاوش بیشتر در مورد علت درد. پس از شناسایی علت، می توان از درمان اختصاصی تری استفاده کرد. با این حال، این فرآیند می‌تواند جلسات زیادی طول بکشد و بهترین گزینه برای مراجعانی است که صبور هستند و می‌خواهند کارهای لازم را انجام دهند تا ناهشیاری خود را هم توسط آنها و هم توسط درمانگرشان تجزیه و تحلیل کنند. 

معمولاً روانکاوی سنتی چقدر طول می کشد؟

بر خلاف سایر روش های درمانی، روانکاوی واقعی یک رویکرد مشاوره طولانی مدت است. ممکن است سال ها طول بکشد تا درخواست شود و تمام شود. برخی از درمانگران تکنیک های مورد استفاده در روانکاوی را برای تطبیق با یک مدل کوتاه مدت اصلاح کرده اند و ممکن است از روانکاوی کوتاه مدت همراه با روش های دیگر استفاده کنند. روانکاوی کوتاه مدت معمولا بین 3 ماه تا 2 سال طول می کشد .

آیا روانکاوی کار می کند؟

بله! اگرچه روانکاوی می تواند ترسناک و یک تعهد باشد، اما ثابت شده است که در درمان بسیاری از اختلالات سلامت روان موثر است .

چه کسی روانکاوی را توسعه داد؟

درمان روانکاوی از کار زیگموند فروید در اواخر قرن نوزدهم سرچشمه می گیرد. اگرچه بسیاری از نظریه‌های او نادرست هستند، روانکاوی از تکنیک‌های او در صد سال گذشته برای انطباق آموزه‌های او با یک روش درمانی قوی‌تر ساخته شده است. روانکاوی امروزی هنوز می تواند ریشه های خود را به زیگموند فروید برگرداند، اما همچنین طول عمر خود را مدیون تعداد بیشماری از درمانگران روانکاوان دیگر در طول تاریخ است.

نظریه های روانکاوی

اگرچه روانکاوی یک حوزه واحد است، اما شامل بسیاری از نظریه های مختلف است. هر متخصص روانکاوی ممکن است یک نظریه را بر نظریه دیگر ترجیح دهد. شش نظریه اصلی عبارتند از:

1. درایو درمانی: این از یکی از بنیادی ترین نظریه های فرود نشات می گیرد. در اصل، نظریه درایو فرض می‌کند که انسان‌ها همیشه بر اساس یک نیاز، چه آگاهانه و چه ناخودآگاه، عمل می‌کنند. بنابراین بخشی از روانکاوی این است که نیاز به رفتارهای ناخواسته را کشف کند. 
2. روانشناسی ایگو: این نظریه ذهن را به سه بخش تقسیم می کند: id، ego و superego. شناسه پایه، غرایز اولیه ما است و ما را زنده نگه می دارد. ایگو حس ما از "خود" است، آن احساسات، افکار و رفتار آگاهانه ما است. سوپرایگو خود برتر ما، ارزش ها، باورها و آموزه های ما است که بر رفتار ما تأثیر می گذارد. 
3. نظریه روابط ابژه: این یکی از اولین انحرافات بزرگ از روانشناسی سنتی فرویدی بود. این نظریه این است که بسیاری از رشد انسان نتیجه مستقیم رابطه و تجربیات یک نوزاد با افراد اطراف است. بر رشد انسان به جای نیازهای درونی، بر تعاملات اجتماعی بیرونی تأکید داشت. 
4. تئوری دلبستگی: پربارترین نظریه روانکاوی، نظریه دلبستگی شاخه ای از نظریه روابط ابژه است که فقط کمی خاص تر است. این نظریه بیان می کند که روابط ما با والدینمان نحوه شکل گیری روابط را در بزرگسالی نشان می دهد و شامل چهار نوع دلبستگی است: دلبستگی ایمن، دلبستگی ناایمن اضطرابی-اجتنابی، دلبستگی ناایمن مضطرب-مقاوم، و دلبستگی ناسازگار/بی جهت.
5. روانکاوی بین فردی: این نظریه از این جهت انقلابی بود که علوم اجتماعی را با روانپزشکی ترکیب می کرد و به دنبال درک خود درونی افراد از طریق تعامل با دیگران بود. و با تغییر روابط بین فردی ، فرد می تواند بر خود تأثیر مثبت بگذارد. 
6. روان‌شناسی خود: روان‌شناسی خود یکی از مدرن‌ترین نظریه‌های روانکاوی است. این شامل اهمیت همدلی در رابطه مشتری-درمانگر است. این نظریه این بود که همه ما خود را ارزیابی می کنیم و نظرات خود را در مورد ارزش و هویت خود شکل می دهیم. این می تواند هم مثبت و هم منفی باشد و اثرات متفاوتی بر سلامتی ما داشته باشد.