واکاوی یک بیانیه غیرمنتظره؛ علیرضا بیرانوند و اکران پروژه دندان پوسیده- اپیزود دوم!؛ علیرضا بیرانوند بعد از درخواست برای دریافت مطابات خود با شرایط غیرمنتظره‌ای مواجه شده است.
به گزارش ورزش، عملکرد سنگربانان پرسپولیس در فصل اول حضور برانکو روی نیمکت به‌قدری اسفناک بود که فصل تمام نشده تصویری از علیرضا طاهری در کنار علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان جوان و خوش‌قامت نفت تهران در اردیبهشت سال 95 منتشر شد.
علی بیرو که چند ماه قبل با مخالفت علیرضا منصوریان در انتقال به پرسپولیس ناکام مانده بود، حالا برای رسیدن به لباس تیم ملی و البته نقش آفرینی در یک رُل مهم‌تر در فوتبال ایران به پیشنهاد قرمزپوشان پاسخ مثبت داد. علی‌رغم شایعات در مورد علاقه این دروازه‌بان خوش آتیه به استقلال، مهدی رحمتی آن فصل آنقدر در اردوی رقیب درخشان ظاهر شده بود که جایی برای بیران در ترکیب ثابت آبی‌پوشان وجود نداشت.
از اردیبهشت 95 تا مرداد 99، علیرضا بیرانوند در کنار دیگر ستاره‌های پرسپولیس بی‌تردید بهترین دوره تاریخ این باشگاه را رقم زده و به تمامی عناوین ممکن دست یافت. چهار قهرمانی متوالی با نقش آفرینی درخشان این سنگربان و رسیدن به فینال آسیا برای اولین بار در تاریخ و ... انواع و اقسام افتخارات ممکن.
در نهایت نیز او در بحبوحه تعطیلی لیگ و شیوع ویروس کرونا، به پیشنهاد آنتورپ بلژیک پاسخ مثبت داده و برای جستجوی آرزوهای خود راهی اروپا شد. علی‌رغم کوچ پیش از شروع مرحله جدید لیگ قهرمانان آسیا، جدایی علیرضا بیرانوند با واکنش مثبت اغلب هواداران پرسپولیس مواجه شد و کمتر کسی به جدایی او در آن مقطع خرده گرفت.
حالا و بعد از نزدیک به دو سال، دوباره نام علیرضا بیرانوند در کنار اسم باشگاه پرسپولیس مطرح شده است. علی‌رغم شایعاتی مبنی بر احتمال توافق با این سنگربان در نیم فصل، حالا پنجره اغلب بسته پرسپولیس با شکایت این دروازه‌بان ملی‌پوش بسته شده و این تیم فعلا شرایط جذب بازیکن جدید را ندارد.
اما دیشب مدیران باشگاه پرسپولیس بیانیه‌ای غیرمنتظره خطاب به سنگربان سابق این تیم منتشر کردند که تعجب اغلب هواداران فوتبال را برانگیخت. در ابتدای بیانیه عنوان شده که کیست که نداند پرسپولیس دشوارترین روزهای خود را سپری می‌کند؟ اما سوال مخاطب این‌جاست که شرایط فعلی پرسپولیس چه تفاوتی با ادوار گذشته دارد؛ بدهی‌های انباشته شده که بخشی از شناسنامه دو تیم پرهوادار تهران در چند دهه اخیر بوده و شکایت پشت شکایت حداقل برای این دو باشگاه که اتفاق جدیدی نیست.
اما چند خط بعدتر شاید با لحنی کمی تحقیرآمیز، عنوان شده که علیرضا بیرانوند حضور در اروپا و این درآمد یورویی را از صدقه سر پرسپولیس دارد. بله؛ درست است، علیرضا بیرانوند اگر دروازه‌بان پرسپولیس در آن مقطع طلایی نبود شاید راه دشوارتری برای رسیدن به دروازه تیم ملی و مطرح شدن به این اندازه داشت. اما این رابطه دو طرفه نیست؟ آیا درآمدزایی پرسپولیس از درخشش در آسیا مرهون درخشش علی بیرو و امثال او نبوده؟ افتخارات فصول اخیر و تبدیل شدن به یکی از قدرت‌های فوتبال قاره بدون او، علیپور، نوراللهی، عالیشاه، سید جلال و ... ممکن بود؟
در ادامه عنوان شده بیرانوند به جای آن‌که قدردان پرسپولیس باشد برای این تیم شاخ و شانه کشید. درخواست دستمزد در هر ارگانی یعنی شاخ و شانه کشیدن؟ پس بیرانوند در چه شرایطی اگر خواهان دریافت پول خود می‌شد چنین لحنی در مورد او به‌کار نمی بردید؟ البته نباید فراموش کرد تصمیم مدیران قبلی در پذیرش درخواست بیرانوند مبنی بر متمم جدید قرارداد و در واقع افزایش دستمرد این دروازه‌بان اشتباه بوده، اما به هر حال این توافق روی کاغذ صورت گرفته و وظیفه طرفین اجرای مفاد برگه‌ای است که امضا شده.
یک واقعیت تلخ در باشگاه‌داری در فوتبال ایران وجود دارد. دو تیم استقلال و پرسپولیس در شرایط عادی اصولا آنقدر بدهی و شکایت دارند که ابتدا باید آنها را رفع و رجوع کنند تا پنجره بسته نشود. در ادامه نوبت پرداخت مطالبات روز و بازیکن و کادر فنی فعلی باشگاه فرا می‌رسد و بعد از آن بدهی هواپیمایی و هتل و ... خلاصه آنقدر بدهی وجود دارد که تا به حال کسی در خاطر نداشته شرایط آنقدر نرمال باشد که مدیر یکی از این دو باشگاه در یک روز آفتابی و عادی مثلا با بازیکنان سابق تماس گرفته و از آنها برای پرداخت طلب‌شان شماره حساب بخواهد. این اتفاق حتی در رویا هم احتمالا شدنی نیست.
پس چه راه حلی جز شکایت و دریافت حکم علیه این دو باشگاه باقی می‌ماند؟ در این شرایط اقتصادی، علیرضا بیرانوند و امثال او تا چه زمان منتظر تماس باشگاه برای دریافت حق و حقوق خود باقی می‌ماندند؟ جالب این‌جاست هر مدیری که صدارت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را به‌عهده می‌گیرد، در هفته‌های ابتدایی با لحنی متعجب و چشمانی عموما گرد کرده ادعا می‌کند که اصلا خبر نداشتند اوضاع در این حد آشفته بوده و این‌قدر بدهی مالی وجود دارد.
این‌قدر ساده نیستیم که ندانیم خود مدیران همان بدو ورود می‌دانند؛ اصلا تنها وظیفه آنها هنگام ورود، پول‌سازی و پرداخت مطالبات و بدهی‌های سر به فلک کشیده است و در واقع جز این کار، اصلا وظیفه و مسئولیت خاص دیگری هنگام قبول پست مدیریت این دو تیم وجود ندارد.
تاریخ مصرف روش قدیمی "قرار دادن بازیکن جلوی هوادار و دست بالا شدن هنگام چانه‌زنی" که دیگر حقیقتا تمام شده و این روش به‌قدری کهنه و ساده‌انگارانه است که شاید بر خلاف تصور مدیران جدید پرسپولیس، در همین کمتر از 24 ساعت کمتر کسی علیرضا بیرانوند را بابت پیگیری مطالباتش مورد سرزنش قرار داده است.
علیرضا بیرانوند جزء معدود بازیکنانی بود که قرارداد طولانی مدت می‌بست. او بعد از جام جهانی و هنگام بسته بودن پنجره تیم برانکو نیز فرصت جدایی داشت و نرفت. از ترنسفر معدود بازیکنانی در ایران به باشگاه هم پول می‌رسد و در مورد بیرو این اتفاق رخ داد. او حتی شهریور سال 99 نیز روی آنتن برنامه فوتبال برتر با رسول پناه درگیر شد و تا بهمن 1400 صبر کرد.
البته این قبیل برخورد در فوتبال ایران اتفاق تازه‌ای نیست. 12 سال پیش و بعد از شکست استقلال برابر سپاهان در آزادی، سایت این باشگاه در اقدامی عجیب نامه‌ای در قالب دلنوشته یک هوادار منتشر کرده و به انتقاد شدید به رضا عنایتی، خطرناک‌ترین مهاجم استقلال در سه دهه اخیر پرداخت. در آن متن از عنایتی به‌عنوان مهاجمی در 34 سالگی که نه نای راه رفتن دارد نه نای پریدن و نه نای درگیر شدن با مدافعان حریف و نه نای ارسال یک توپ، نام برده شده و در نهایت به او لقب "دندان پوسیده" اهدا شد. این سبک برخورد چیزی جز ناسپاسی بعد از اتمام همکاری را در ذهن متبادر نمی‌کند.
خدمات پرسپولیس و علیرضا بیرانوند متقابل دو طرفه بوده؛ اگر این دروازه‌بان در پرسپولیس رشد کرده و به اروپا و تیم ملی و مهار پنالتی رونالدو رسیده، باشگاه نیز با درخشش او و امثالهم بهترین دوران خود را رقم زده است. راه و روش برخورد با بازیکنان این نیست؛ البته که اگر خردورزی در رفتار، حتی در بین چند دکترین ابتدایی اولویت داشته باشد.
آریا فاطمی مقدم
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها