نظری: بزرگ کردن برد ایتالیا فرافکنی است

دروازه‌بان‌هایمان از نظر روانی باید تقویت شوند؛ نظری: بزرگ کردن برد ایتالیا فرافکنی است؛ بهترین دروازه بان جهان در سال 2010 معتقد است که دروازه بانان تیم ملی فوتسال در مقطع فعلی به تقویت روحی و روانی نیاز دارند.

به گزارش ورزش، تیم ملی فوتسال ایران سه ماه بعد از جام جهانی 2021 که نتوانست انتظارات را برآورده کند، بدون تغییر در کادر فنی که یکی از بحث های روز این رشته است راهی ایتالیا شد تا دو دیدار دوستانه با تیم ملی این کشور برگزار کند. شاگردان ناظم الشریعه در بازی اول این تیم را شکست دادند اما در دیدار دوم مغلوب حریف خود شدند. مصطفی نظری، دروازه بان سابق تیم ملی که همه او را با درخشش در جام جهانی 2008 و لقب صخره سنگی فیفا می شناسند در گفت و گو با خبرنگار ما از شرایط فعلی تیم ملی و اتفاقات و حواشی اخیر صحبت کرد:

انتظار داشتیم تیم ملی به فینال صعود کند

بعد از جام جهانی با توجه به عملکردی که داشتیم، انتقادات زیادی شد که فکر می کنم خیلی هایش هم به حق بود. انتظار می رفت که با توجه به قرعه و نفراتی که داشتیم حداقل به فینال برسیم. هر چقدر از مسابقات می گذشت می دیدیم که بچه ها استحقاق این کار را دارند. متاسفانه چنین اتفاقی رخ نداد و بعد از مسابقات هم هیچ کسی هیچ چیزی را گردن نگرفت.

هیچ جوانگرایی در تیم ملی انجام نشد

بازی با ایتالیا از قبل هماهنگ شده بود و جوان ها عملکرد خوبی داشتند. این چیزی است که ما سال های سال می گوییم. باید به جوان ها میدان داده شود که بیایند و جای بزرگان تیم ملی که در این چند سال زحمت کشیدند را پر کنند. متاسفانه در این چند سال هیچ جوانگرایی در تیم ملی انجام نشد و به نظرم در بازی با ایتالیا هم مجبور به جوانگرایی شدند و اگر فلسفه قبل را می رفتند همان نفرات را می بردند. در کل بازی بدی نبود و البته ایتالیا هم آن ایتالیای سابق نیست و خیلی افت کرده است و حتی چند دوره است که به جام جهانی نمی آید.

ایتالیا سال هاست که دیگر ابرقدرت نیست

او در واکنش به اینکه گفته می شود ایتالیا را بعد از ۲۹ سال در زمین خودش شکست دادیم و این تیم، نائب قهرمان دنیا هست گفت: اینکه بگوییم نایب قهرمان جهان را بردیم چیز درستی نیست. ایتالیا در سال 2004 نایب قهرمان جهان شد. بعد از آن در 2008 و 2011 یک پوست اندازی حسابی داشتند و حتی در چند دوره جام جهانی غایب بودند. اسم ایتالیا به اندازه کافی بزرگ است ولی چند سالی است که به خاطر نگرشی که دارند و کنار گذاشتن بازیکنان برزیلی در حال تاوان دادن هستند. ما یک تیم جوان را بردیم و یک تیم جوان از ایتالیا را بردیم که حتی در جام جهانی هم حضور نداشت. ما قدرت بزرگی در دنیا هستیم و خیلی زیبنده نیست که بخواهیم پیروزی مقابل یک تیم را که 7-8 سالی است از جمع بزرگان خارج شده را این همه بزرگ کنیم. یکی دو روز پیش اسپانیا قهرمان جهان را 6-0 برد ولی چنین صحبت هایی را انجام ندادند چون می دانند که خودشان قدرت برتر دنیا هستند. ایران به قدری بزرگ است که تیم های بزرگتر را به راحتی ببرد. این صحبت ها یک مقدار فرافکنی هستند و برای دیده نشدن خیلی از چیزهای دیگر مطرح می شوند.

اشتباهات سریالی دروازه بان ها بیشتر روانی است

تکرار اشتباه صمیمی توسط محمدی در دیدار دوستانه با ایتالیا که توپ را خارج از محوطه گرفت و اخراج شد، سوالی بعدی ما از صمیمی بود که او در این مورد گفت: من در بازی های جام جهانی هم گفتم که این اشتباه را خود من به نحوی دیگر انجام دادم ولی فکر می کنم که بیشتر مربوط به مسائل روانی است. چون دروازه بان نمی تواند محوطه خودش را گم کند این چیزی است که در حیطه وظایفش است. وقتی چنین اتفاقاتی رخ می دهد مشخص است که از نظر روانی در شرایط خوبی نیستند و اعتماد به نفس آنها پایین آمده است. وگرنه این اشتباهات پشت سر هم باید مورد بررسی قرار بگیرد. من اگر باشم از نظر روانی روی دروازه بان ها کار می کنم که استرس شان کم شود تا راحت تر تصمیم بگیرند. این یک تصمیم اشتباه است که متاسفانه در تیم ملی اپیدمی شده و اصلا جالب نیست.

باید پای اشتباهات جوانان ایستاد

دروازه بان همیشه نقطه اتکای تیم است و عوض کردنش سخت تر است. اینکه بلافاصله یک دروازه بان را عوض کنی یا بعد از یکی دو سال او را تغییر بدهی هم معقول نیست. البته فرصت ندادن به دروازه بان جوان در بازی دوستانه یک بحث جداست. ما در حال ورود به یک ضعف بزرگ می شویم که چرا بعد از مصطفی نظری هیچکس بهترین دروازه بان جهان نشد. دلیلش این است که از نظر روانی روی دروازه بانها خوب کار نکردند. به نظر من با سبکی که ما داریم، بهترین دروازه بان ها، ایرانی ها هستند. باید مربیان اعتماد بیشتری به آنها کنند و پای اشتباهاتشان بایستند تا در چند سال آینده مشکلی نداشته باشیم. به هر حال یک دروازه بان باید از سن پایین کار خود را شروع کند و میدان دیده شود.

مربی دروازه بان را به چشم ماشین شوتزنی می بینند

این نقص بزرگی است که در فوتسال ایران وجود دارد و مربی دروازه بان ها را به چشم ماشین شوتزنی فقط می بینند. وقتی دروازه بان 70-80 درصد یک تیم است، مربی او هم چنین نقشی دارد. البته دوستانی که کار می کنند چیزی برای ارائه ندارند که دروازه بان خودش تمرین می دهد و مربی فقط مجری است. متاسفانه این یک نقص است که کسانی مربی دروازه بان ها می شوند که پیشینه ملی و حتی لیگ برتری ندارند. این مربی باید لحظه های بزرگ را حس کرده باشد، درست مثل یک سرمربی که باید چنین تجربیاتی داشته باشد و از آنها استفاده کند. من خیلی وقت ها به این فکر می کنم که اگر قرار باشد روزی مربی باشم باید در چه لحظاتی به بازیکنم کمک کنم. مطمئنا یک مربی دروازه بان بزرگ فوت کوزه گری را به شاگردش یاد می دهد و اجازه دخالت را به کسی نمی دهد چون کارش کاملا مستقل است. در این چند سال ولی چنین جایگاهی را شاهد نبودیم. باید مربی دروازه بانها تجربه زیاد و دانش بالایی داشته باشند. وقتی نسل ها عوض می شود، نگرش ها عوض می شود و تاکتیک ها به روز می شوند باید مربیان هم علم کافی داشته باشند.

وقتی باختی رخ می دهد باید پاسخگو باشند

تیم ملی مسیر درازی دارد و این تیم ملی است که برای ما می ماند. آدم هایی که در این قضیه هستند باید به فکر کمک به فوتسال باشند. بعضی متاسفانه به گونه ای رفتار می کنند که انگار آسمان باز شده و آنها فقط افتاده اند. خیلی از مربیان بدون هیچ پیشینه و رزومه ای آمده اند. ما به عنوان فوتسالی ها همیشه حمایت کرده ایم. وقتی باختی رخ می دهد باید پاسخگو باشند و از واقعیت فرار نکنند. من در این چند وقت دیدم آدم هایی می آیند و اظهارنظر می کنند که هیچ ربطی به فوتسال ندارند. روزهایی که ما در تیم ملی و باشگاههایمان سختی می کشیدیم مشخص نیست که این دوستان کجا بودند. این ضعف بزرگی است که رخ می دهد و امیدوارم که فدراسیون خیلی زود تصمیم خود را بگیرد. وقت در حال سپری شدن است و امیدوارم که هرچه سریع تر تکلیف نیمکت تیم ملی مشخص شود. تغییر و تحول می تواند به تغییر نگرش و تاکتیک کمک کند. ما آدم های خیلی بزرگی داریم که می توانند به فوتسال ایران کمک کنند.