چرا پرسپولیس به تنظیمات کارخانه برگشت؟

کمتر پیش می‌آید که یک مربی همچون حمید مطهری به صراحت از اندیشه‌های تاکتیکی و از آن مهمتر استراتژی‌های تیم خود در ساخت بازی بگوید.

به گزارش ورزش، انتقاد از نداشتن پلی‌میکر این روزها هم دامن یحیی گل‌محمدی و هم فرهاد مجیدی را گرفته، و به گمان بسیاری از هواداران استقلال و پرسپولیس ضعف‌های اخیر در ایجاد موقعیت بیشتر به نبود یک بازیساز کلاسیک در ترکیب دو تیم ارتباط دارد. انتقاداتی که باعث شد تا حمید مطهری در مقام جواب به این انتقادات برآید و در نهایت به استراتژی اصلی تیمش در بازیسازی اشاره کند.

البته آنچه مطهری به زبان آورد موضوعی سری و نامکشوف نبود که برای آن نیاز به توضیحات یکی از اعضای کادر فنی پرسپولیس برای رمزگشایی داشته باشد. در دو فصلی که یحیی گل محمدی و دستیارانش پرسپولیس را در دست گرفته‌اند، علاقه این مربی به ساخت بازی از کناره‌ها عیان شده بود. حتی قبل‌تر از او، برانکو نیز با تغییر سیستم پرسپولیس، از توانایی بازیکنی همچون بشار رسن برای بازیسازی از کناره‌ها بهره برده بود. اما نکته مهم در اظهارات مطهری، فنی صحبت کردن یک مربی در مقابل دوربین های تلویزیونی و تشریح کردن استراتژی اصلی تیمش در ساخت حملات بود.

مشخص است که کادر فنی پرسپولیس از خطرات محوریت کناره‌ها در ساختن حملات و بازیسازی آگاه است و قاعدتا همه تخم‌مرغ‌هایش را در یک سبد قرار نمی‌دهد و این موضوع به خصوص در تلاشِ تا کنون به ثمر نرسیده‌ی، استفاده از توان بازیسازی رضا اسدی از عقب خود را نشان داد. آنچه می‌شد از نمایش پرسپولیس در دو بازی مقابل فولاد و نساجی در دو هفته اول استنباط کرد، نقش ویژه‌ی اسدی در دادن پاس‌های عمقی کوتاه و بلند بود که نشان می‌داد کادر فنی پرسپولیس قصد دارد، تفاوت‌هایی در سبک بازی تیمش نسبت به فصل قبل ایجاد کند. با این حال عدم هماهنگی اسدی در قالب تاکتیکی پرسپولیس و ضعف او در اجرای وظایف دفاعی باعث شد تا پرسپولیس فعلا به تنظیمات فصل پیش بازگردد. با این حال حتی در غیاب اسدی نیز، اضافه شدن عالیشاه به میانه میدان و یا فاصله گرفتن گهگاهی ترابی و امیری از کناره‌ها نشان می‌داد که کادر فنی پرسپولیس، به دنبال ایجاد تنوع در ساخت بازی است.

پرسپولیس در بازی با صنعت‌نفت، علیرغم پوشش دادن عرض منطقه دفاعی حریف با بازیکنان زیاد، اما به دنبال عرض دادن زیاد به بازی و متمایل شدن بیش از حد به کناره‌ها نبود. درست برخلاف استقلال که تا توانست در جدال با گل‌گهر به بازی عرض داد و در عوض نتوانست با نفرات پرتعداد عرض زمین را پوشش دهد و به همین دلیل فاصله بازیکنان این تیم از هم زیاد به نظر می‌رسید. همین هم شد که انگار ضعف استقلال در خلق موقعیت به نبود یک بازیساز کلاسیک برمی‌گردد در حالی که ایراد اصلی را می‌توان در نوع آرایش بازیکنان این تیم به وقت حمله و در یک سوم دفاعی حریف ربط داد. در مقابل پرسپولیس با فشرده کردن زمین بازی از نظر طولی و با بالا بازی کردن خط دفاعی و مدافعان کناری، از تعدد بازیکنان خود در عرض دفاعی حریف بهره برد و در مقابل نبود بازیساز کلاسیک هم در این بازی به چشم نیامد. بدین ترتیب ضعف قرمزها در بازی‌های قبل در خلق موقعیت که تصور می‌رفت به دلیل نبود بازیساز کلاسیک در میانه میدان است با آرایش بازیکنان در فاز حمله جبران شد.

حجت شفیعی