حرص و جوش کیا برای یک هدف؛ پاریس (عکس)

سرمربی تیم ملی امید در یک شرایط سخت و هیجان انگیز، جشن پیروزی را با شاگردانش برپا کرد.

به گزارش ورزش، عدم توفیق در راهیابی به المپیک توکیو باعث شد تا رویای حضور فوتبال ایران در بازی های المپیک به سمت نیم قرنی شدن پیش برود. برای پایان دادن به این حسرت بزرگ، فدراسیون فوتبال دست به یک انتخاب جالب زده و مهدی مهدوی کیا را به عنوان سرمربی تیم ملی امید انتخاب کرد؛ ملی پوش اسبق فوتبال ایران که سال ها در آکادمی کیا روی استعدادهای فوتبال کشور کار کرده بود با قبول این مسئولیت خیلی ها را دلگرم کرد تا شاید این بار همه چیز متفاوت تر از گذشته رقم بخورد.

تیم ملی فوتبال ایران با هدایت مهدی مهدوی کیا در مدت زمان کمی که داشت خود را برای بازی های دور اول مقدماتی المپیک 2024 که انتخابی قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا نیز بود آماده کرد. مشکلاتی چون نداشتن بازی دوستانه و عدم برگزاری بازی ها در فیفا دی که دردسرهایی برای حضور برخی از بازیکنان در اردوهای تیم ملی امید ایجاد کرده بود در کنار حضور تاجیکستان در گروه ایران (تیمی که شاکله آن را بازیکنان تیم ملی بزرگسال تاجیکستان و تیم باشگاهی استقلال دوشنبه تشکیل می دادند) نگرانی هایی را به وجود آورده بود.

شاگردان مهدوی کیا دو بازی نخست خود را با پیروزی پشت سر گذاشتند تا نبردی هیجان انگیز با تاجیکستان میزبان بر سر صدرنشینی داشته باشند. ملی پوشان امید کشورمان در نیمه اول با برتری سه بر دو زمین بازی را ترک کردند. نیمه دوم جز اخراج یک بازیکن ایران در دقایق پایانی اتفاق مهم دیگری نداشت و تیم ملی ایران موفق شد با مقاومت جانانه در برابر حملات حریفی که از تشویق هوادارانش نیز بهره مند بود، پیروز مسابقه شده و به عنوان صدرنشین گروه راهی دور نهایی مقدماتی المپیک شود.

شور و هیجان مهدی مهدوی کیا در کنار زمین در طول بازی با تاجیکستان بسیار بالا بود؛ این مربی جوان که با قبول مسئولیت تیم ملی امید پای در یک مسیر بسیار سخت و پر تلاطم گذاشته به یک شروع خوب برای اثبات توانایی های خود و شاگردانش نیاز داشت و پایان مسابقات با سه برد و کسب رتبه نخست گروه همین شروع مورد نظر بود که مهدی و شاگردانش آن را رقم زدند تا اهالی فوتبال را به تیم امیدی که می تواند بعد از دهه ها طلسم شکن باشد، امیدوار کنند.

مهدوی کیا که در دوران بازی خود یک بازیکن سرعتی و در اختیار تیم بود در طول بازی امشب با توجه به فشاری که هواداران تیم حریف از روی سکوها روی شاگردانش وارد می کردند حسابی هوای آنها را داشت و در کنار زمین بر اساس شرایط کار آنها را هدایت کرد تا در نهایت با به صدا در آمدن سوت پایان، در نقش مربی تیم پیروز، فریاد شادی را در کنار شاگردانش سر دهد.