وحید نوری: باید تمرکز کنی و صدای پای حریف را بشنوی؛ پسر طلایی و رازهای اجرای فن در جودوی نابینایان؛ پسر طلایی پارالمپیک توکیو در رشته جودوی نابینایان، از راه سختی که طی کرده تا به این مدال تاریخی رسیده، می گوید.
به گزارش خبرنگار ورزش، وحید نوری جودوکای وزن منهای 97 کیلوگرم ایران که عناوین قهرمانی جهانی و مسابقات پاراآسیایی را در کارنامه دارد، با درخشش در پارالمپیک 2020 توکیو موفق به کسب مدال طلا شد. این نخستین طلای جودوی ایران در تاریخ المپیک و پارالمپیک بود تا به خاطر این طلسم‌شکنی نام وحید نوری به عنوان یک ورزشکار تاریخ ساز ثبت شود.
اما با دیدن مسابقات جودوی نابینایان شاید خیلی ها به این فکر فرو رفتند که چطور ورزشکاران بدون دیدن حریف به اجرای فن می پردازند؛ اتفاقی که جودوکای ایرانی خیلی جالب آن را تشریح می کند.
وحید نوری که حالا قهرمان پارالمپیک است، از وضعیت زندگی خودش در 32 سالگی هم گفته و امیدوار است طلای توکیو زندگی او را متحول کند.
بعد از این اتفاق و بازگشت قهرمان طلایی جودوی نابینایان ایران با وحید نوری دقایقی همکلام شدیم.
*شرایط ویژه‌ای در پارالمپیک برایم رقم خورد
سطح مسابقات بسیار بالا بود چرا که تقریبا 12 نفر برتر رنکینگ جهانی حضور داشتند و همه برای رسیدن به مدال المپیک در این مسابقات با تمام قوا ظاهر شدند. قدرت حریفان از یک سو و استرس کسب اولین مدال تاریخ جودوی ایران در المپیک و پارالمپیک از طرف دیگر شرایطی ویژه برای من رقم زده بود و خدا را شکر می کنم که در نهایت بهترین اتفاق ممکن رقم خورد و توانستم مدال خوش رنگ طلا را برای مردم کشورم به ارمغان بیاورم.
*هم انگیزه داشتم، هم استرس
فکر کردن به تاریخ سازی برایم هم انگیزه بالایی داشت و هم استرس. فارغ از بحث اولین مدال جودوی ایران در این مسابقات، همه از من انتظار طلا داشتند. در بازی نیمه نهایی که دیدارم با بازیکن فرانسوی گره خورد و باعث شد یک بازی بسیار سختی شود. در حدی که میتوانم به جرأت بگویم برای من آن بازی مانند یک فینال بود. وقتی فینالیست شدم از مربی گرفته تا همه کسانی که با کاروان ارتباط داشتند فقط توقع قهرمانی از من داشتند.
*بار سنگینی را از دوشم برداشته شد
شب قبل فینال در دیداری که با حاج محمود خسروی وفا رئیس کمیته ملی پارالمپیک داشتم ایشان از نظر روحی روانی خیلی به من کمک کردند و باعث شد از استرس من خیلی کم شود. همان شب آقای خسروی وفا به من گفتند که "دوست داریم اولین مدال تاریخ جودو در پارالمپیک برای کشور به دست بیاید و این موضوع خیلی برایمان مهم است." پس از پیروزی در فینال از این حیث خوشحال بودم که توانستم این بار سنگین را از روی دوش خودم و کمیته ملی پارالمپیک بردارم.
* شرایط المپیک و پارالمپیک پیچیده است
تا پیش از این هر بار با ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی صحبت می کردم به من می‌گفتند که این مسابقات یک دنیای دیگر است اما تا وقتی خودم در این رقابت‌ها حاضر نشدم باور نکرده بودم. ببینید من همین حریف فرانسوی را دو مرتبه به راحتی برده بودم ولی دیدار نیمه نهایی با همین بازیکن به شکلی عجیب سخت شده بود و یا حریف بریتانیایی من در فینال توانسته بود جودوکای اوکراینی که رنکینگ اول دنیا هست را در نیمه نهایی شکست دهد. این نکته که رنکینگ و اسم و رسم ورزشکاران در تعیین افرادی که در نهایت روی سکو می‌روند تاثیر چندانی ندارد نشان دهنده دشوار بودن و پیچیده بودن المپیک و پارالمپیک است و این تنها میدانی است که ورزشکاران با تمام توانشان در آن حاضر می‌شوند.
*باید برای مسابقات آسیایی چین آماده شوم
طبق آخرین صحبتی که با کادر فنی تیم داشتم مشخص شد حدود یکسال دیگر برای مسابقات آسیایی چین فرصت آماده سازی داریم. من یک طلای آسیایی در کارنامه دارم و می‌خواهم این مهم را تکرار کنم هرچند رقبای سرسختی از ازبکستان و قزاقستان خواهم داشت که از بهترین های دنیا هستند و در پارالمپیک نیز حضور داشتند. کار سختی پیش رو دارم و اگر همه چیز خوب پیش برود و بتوانم شرایط فعلی خودم را حفظ کنم به یاری خدا برای پارالمپیک بعدی در پاریس نیز برنامه بزرگی دارم.
*هدفم کسب دومین مدال پارالمپیک است
در مسابقات پارالمپیک و حتی المپیک اصلا سن و سال مهم نیست. به عنوان مثال در رشته جودو ورزشکاری داریم که در 35 سالگی قهرمانی به دست آورده و بنابر این به بحث سن اصلا فکر نمی‌کنم. از طرفی خدا را شکر من به لحاظ فکری در آمادگی خوبی هستم که این موفقیت را در پاریس و المپیکی که سه سال دیگر انجام می‌شود نیز تکرار کنم. تنها شرط تحقق این موضوع تمرین، برگزاری اردو و شرکت در تورنمنت‌های مختلف است تا بتوانم آمادگی خودم را حفظ کنم و امیدوارم این اتفاق بیفتد و دومین مدال پارالمپیک خودم را هم کسب کنم.
*تخصصی جز جودو ندارم و بیکار هستم
متولد دهم خرداد ۱۳۶۸ هستم و تحصیلاتم را تا مقطع دیپلم ادامه دادم و سپس به‌صورت حرفه‌ای وارد ورزش جودو شدم. تخصص خاصی به‌جز ورزش جودو ندارم و درحال‌حاضر بیکار هستم. یکی از برنامه‌هایم ادامه تحصیل هست چرا که با توجه به قانون جدیدی که توسط وزارت ورزش و جوانان وضع شد قهرمانان پارالمپیک می‌توانند تا مقطع دکترا به‌صورت رایگان تحصیل کنند و من هم می‌خواهم از این فرصت استفاده کرده و رشته تربیت‌بدنی را بصورت تخصصی بخوانم. امیدوارم که در آینده اتفاقات خوبی برایم رقم بخورد.
*باید صدای پای حریف را بشنوی و فن اجرا کنیم
جودوکاران در دو بخش نابینا و کم‌بینا به مصاف هم می‌روند که ورزشکاران نابینا با لمس حریف متوجه حرکاتش می‌شوند و در صدد اجرای فن خود برمی‌آیند، اما ورزشکاران کم‌بینا با توجه به سوی اندک بینایی‌شان حریف را آنالیز می‌کنند و کارشان راحت‌تر از ورزشکاران نابیناست. با توجه به این‌که تمرکز دو ورزشکار برای شنیدن صدای پای حریف جهت تشخیص زاویه حضور حریف و فن احتمالی مهم است، به همین خاطر سکوت یکی از بارزترین مولفه‌ها در حین انجام مسابقات است.
*ابتدای مبارزه دو جودوکار را به هم می چسبانند
از مهمترین تفاوت‌های ورزش جودو برای نابینایان و کم‌بینایان با شرایط نرمال و عادی در این هست که در حالت عادی ورزشکاران از یکدیگر جدا هستند و بازی را آغاز می‌کنند اما برای نابینایان و کم‌بینایان ورزشکاران را به‌هم می‌چسبانند تا از همان شروع یکدیگر را پیدا کنند و فن‌های خود را اجرا نمایند.
*از همه کسانی که کمکم کردند ممنونم
در پایان از تمام کسانی که زحماتشان در این افتخار جهانی پشت پرده بود و دیده نشد تشکر میکنم. همچنین تشکر میکنم از همه کسانی که حمایت کردند و اگر نبودند شاید امروز خبری از اولین مدال طلای المپیک و پارالمپیک برای جودوی کشورمان نیز نبود.تشکر ویژه از کادر فنی تیم دارم که دلسوزانه کمک کردند و امیدوارم با همین کادر در پارالمپیک بعدی نیز حضور داشته باشیم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها