عارف غلامی؛ آینه عبرت وفاداران فوتبال ایران

زمین سرد و دیوار سخت واقعیت؛ عارف غلامی؛ آینه عبرت وفاداران فوتبال ایران!؛ در مورد یک بازیکن قدیمی یا ستاره ای فراموش شده از دهه 60 حرف نمی زنیم؛ عارف غلامی همین یک ماه پیش مصدوم شد.

به گزارش ورزش، فصل تابستان و جدایی ستاره های بزرگ از تیم های محبوب فرا رسیده و مطابق انتظار واکنش هواداران را چندان خوشایند نبوده است. صفحات مجازی پر شده از اتهاماتی چون "بی معرفتی" و "پول پرستی" و عباراتی از این دست و به ندرت شاهد جدایی یک بازیکن با بدرقه ای شیرین از سوی هواداران تیم های بزرگ فوتبال ایران هستیم.

اما در میان این شلوغی قابل تامل بازار تابستانی که به قول فرهاد مجیدی باعث می شود مخ آدم سوت می کشد، عارف غلامی، مدافع جوان استقلال مطلبی کوتاه در صفحه رسمی خود منتشر کرده و به گلایه از رفتار مدیران این باشگاه پرداخته است. این مدافع خوش اتیه در دربی 37 روز پیش در مرحله یک چهارم نهایی مقابل رقیب دیرینه آسیب دیده و در اوایل نیمه دوم مسابقه برابر پرسپولیس بود که دچار پارگی رباط صلیبی شد.

خود عارف غلامی در برنامه فوتبال برتر مدعی شد ابتدا روی یک صحنه احساس درد داشته، اما حملات پرسپولیس باعث شده او درخواست ماندن در زمین بدهد و در حمله بعدی دچار این مصدومیت تلخ شده است. در فوتبال جهان بارها شاهد بازگشت بازیکنان بزرگ بعد از آسیب دیدگی های شدید به اوج بوده ایم، اما از محرم نویدکیا و مجتبی جباری گرفته تا محسن خلیلی و امید روانخواه و محمد انصاری و .... در فوتبال ایران کمتر این اتفاق رخ داده است.

اینها را ننوشتیم که بگوییم فوتبال عارف غلامی تمام شده است. امیدواریم یک سال دیگر نام این مدافع خوش اخلاق به مهم ترین مثال نقض این رویه تبدیل شود و همینجا از آمادگی بالای این بازیکن و قدرت او برای گذر از سد این مصدومیت بنویسیم. اما آنچه در نوشته عارف غلامی در اینستاگرام آزاردهنده بود نه مصدومیت این بازیکن (برای هر فوتبالیستی رخ می دهد)، که رفتار نامنصفانه گروه مدیریتی استقلال در قبال این مشکل بود.

بحث استقلال و پرسپولیس و تراکتور نیست و مدیران باشگاه های ایرانی هنگام بروز چنین رفتارهایی با یکدیگر کورس گذاشته اند. عارف غلامی اعتراف کرد در این مدت کسی سراغش را نگرفته و هزینه ای بابت مداوا و درمان این بازیکن جوان پرداخت نشده است. در واقع عارف غلامی صفر تا صد هزینه سفر به قطر، جراحی و اسکان را از جیب داده و یک بار دیگر ساده ترین اصول مدیریتی، حتی انسانی و عاطفی رعایت نشده است.

اینکه بخواهیم مدیران استقلال و پرسپولیس مانند اوساسونا بعد از مصدومیت مسعود شجاعی قرارداد او را به نشانه تشکر و تزریق روحیه تمدید کنند که در شرایط فعلی فوتبال ایران چیزی فراتر از یک شوخی است. اما پیگیری روند درمان، کمک مالی و به حداقل رساندن مشکلات مصدومیتی که خودش به اندازه کافی آزاردهنده هست که دیگر انتظار چندان زیادی از مدیران باشگاه های بزرگ نیست.

اما در این میان موضع هوادار؟ همین عارف غلامی اگر یک ماه قبل از مصدومیت مثلا به پیشنهاد یک تیم عربی پاسخ مثبت داده و برای بهبود شرایط مالی خود از استقلال جدا می شد، یک بار القابی چون "خائن" و "نارفیق" و امثالهم را به جان می خرید.

فاصله مصدومیت و درخشش در فوتبال یک صدم ثانیه است. یک تکل خشن، یک فرود آمدن نادرست و یک چرخش اضافی ممکن است عمر ورزشی یک بازیکن را تمام کرده و یا حداقل برای مدت زیادی تحت تاثیر قرار دهد. فراموش نکردیم محمد انصاری با وجود داشتن پیشنهادی اغواکننده از چین شرایط باشگاه پرسپولیس را درک کرده و به خاطر بسته بودن پنجره این باشگاه آن رقم هنگفت را رد کرد، اما حالا نامی از او در میان نیست.

می دانیم که بازیکنان به خصوص تیم های بزرگ به سبب این شهرت و در واقع رانت اجتماعی بازی در بالاترین سطح، از درآمدهای جانبی به جز مبلغ قرارداد خود نیز برخوردارند. اما انتظار از آنها بابت گذشتن از پیشنهادهای میلیاردی دارد کم کم به شوخی تبدیل می شود.

کاش یک بار هوادار پرسپولیس و استقلال بدانند طرف حساب بازیکن هنگام ورود به یک باشگاه مدیران آن تیم هستند، نه هواداران. قرارداد بین بازیکن و باشگاه بسته می شود و با این طرز برخورد هنگام بروز اولین مشکل برای بازیکنی مانند عارف غلامی جوان، چگونه انتظار دارید آنها از ارقام هنگفت گذشته و حاضر به ماندن در تیم های مذکور شوند؟

لابلای این ارقام میلیاردی، کسی خاطرش نیست لئاندرو پادووانی سلامتی خود را بابت زمین خوردن در ترکیب استقلال از دست داد. انتظار نداریم بابت این حادثه تلخ مبلغی به عنوان "پاداش فداکاری" به پادو داده شود، اما حداقل کاش این مدافع برزیلی را بابت دریافت مطالبات به حقی که دارد اینقدر سر نمی دواندیم.

حتی مجتبی محرمی که در این عرصه بی رقیب بود نیز بارها مدعی شده به مهدی هاشمی‌نسب گوشزد کرده نکند از رقم هنگفت قرارداد استقلال گذشته و به مضامینی چون "باتعصب" و "بامعرفت" تکیه بکند. واقعیت فوتبال حداقل در ایران نه آن گریه های بعد از یک پیروزی دراماتیک یا یک شکست تلخ روی سکوهای استادیوم، که همین رفتاری است که در 37 روز اخیر با عارف غلامی شده است. پس اگر فردا روزی شاهد جدایی ایکس و ایگرگ بعد از اولین پیشنهاد قابل توجه بودیم، حداقل امروز را فراموش نکنیم که چه رفتاری با یک بازیکن جوان و مصدوم شد.

آریا فاطمی مقدم