مدیران تنها به دنبال برگزاری بازی ها هستند؛ توصیه روانخواه؛ لیگ یک را 14 تیمی کنید؛ امید رضا روانخواه فصل گذشته در 9 هفته پایانی هدایت تیم بادران را برعهده گرفت و با وجود کسب 19 امتیاز به دلیل تفاضل گل کمتر از صعود به لیگ برتر باز ماند.
به گزارش ورزش، با پایان یافتن مسابقات و فروکش کردن حاشیه ها بد ندیدیم گپ و گفتی با این مربی جوان داشته باشیم. به خصوص پیرامون تعداد تیم های صعود کننده به لیگ برتر از لیگ یک که به زعم بسیاری از باشگاه های حاضر در دسته اول کم است. به اتفاق این مصاحبه را می خوانیم:
*باشگاه مس کرمان به تازگی در یادداشتی به این نکته اشاره کرده در لیگی که 18 تیم حضور دارند صعود دو تیم به لیگ برتر بی انصافی است؛ شما چه نظری در این باره دارید؟
حرف باشگاه مس تا حدودی درست است و شاید به درستی تعداد تیم های صعود کننده از لیگ یک به لیگ برتر کم باشد اما واقعیت این است که شرایط صعود از دسته پایین تر به دسته بالاتر سخت است و در چمپیون شیپ ( لیگ یک انگلیس) هم شرایط به همین صورت است. در بهترین شرایط می توان دیدار پلی آف بین تیم سوم لیگ یک و تیم چهاردهم لیگ برتر برگزار کرد تا تیم سوم دسته اول هم با شانس صعود به لیگ برتر کار خود را دنبال کند. اما واقعیت این است در فوتبال ایران نه لیگ یک ظرفیت 18 تیم را دارد و نه لیگ برتر ظرفیت 16 تیم را. نمی خواهم در مورد لیگ برتر صحبت کنم اما در لیگ یکی که در آن بودم به وضوح دیدم که خیلی از تیم ها بودجه مشخصی برای حضور در بازی ها ندارند. هم چنین یک استادیوم با کیفیت برای برگزاری دیدارهای خانگی. شما در جریان فصل به دفعات می شنوی تمرینات فلان تیم به دلیل عدم پرداخت دستمزدها تعطیل شده است. این اتفاقات هر فصل حواشی زیادی به دنبال دارد و روی کیفیت بازی ها تاثیر منفی گذاشته است. سوال مهم من این است بازیکنی که از ابتدای فصل تا انتهای فصل 10 میلیون تومان هم نمی گیرد چطور باید در این فساد و شرط بندی فوتبال کنترل شود. این برای مربیان نیز حاشیه ایجاد می کند. به خوبی همه می دانیم ظرفیت لیگ یک 18 تیم نیست اما به نظر می رسد برای مدیران برگزاری مسابقات فقط انجام بازی ها مهم است. به اعتقاد من تعداد تیم های حاضر در لیگ یک باید به 14 تیم کاهش یابد و از همه مهمتر تیم ها باید برای حضور در مسابقات پارامترها را تیک بزنند. می توانیم همه تیم ها را ملزم کنیم که در استادیوم های با کیفیت به میدان بروند و از همه مهمتر بازی ها به صورت مستقیم پخش شود. آنوقت است که کیفیت بازی ها افزایش خوبی خواهد داشت و به دلیل پخش مستقیم بازی ها نظارت بیشتر خواهد شد. هم چنین پرداخت دستمزدها در تایم های تعیین شده باید یکی از الزامات شرکت در لیگ باشد که این به سلامت بازی ها کمک می کند و به همین دلیل است که در فوتبال حرفه ای به اندازه امکانات سخت افزاری روی مسایل مالی حساس هستند.
*تیم شما در 9 مسابقه 19 امتیاز کسب کرد. یعنی یک امتیاز بیشتر از معدل دو امتیاز از هر بازی اما صعود نکرد. به نظر می رسد برای قهرمانی در فرمول ایران باید بیش از دو امتیاز از هر بازی بعلاوه یک کسب کرد. چون پرسپولیس هم با 67 امتیاز قهرمان شد و اگر 61 امتیاز به دست می آورد قهرمان نمی شد.
من آگاهانه هدایت تیم را برعهده گرفتم و جای هیچ بهانه ای نیست. هر چند بر این عقیده ام امتیاز گیری تیم ما همان طور که اشاره کردید خوب بود و در نهایت به خاطر تفاضل گل کمتر از صعود باز ماندیم. تلاش بچه ها از نظر من قابل تحسین بود و گاهی اوقات با وجود همه تلاش هایی که می کنی نتیجه مطلوب و ایده آل به دست نمی آید اما فوتبال ادامه دارد. اما زمانی که به بادران آمدم و هدایت این تیم را برعهده گرفتم پیش فصل نبود و بعد از حضور در اردوی این تیم باید 4 روز دیگر به میدان می رفتم. در خیبر هم شرایط مشابهی را تجربه کردم تا یک هفته پیش از شروع بازی ها لیگ دویی بودیم اما به یکباره حضورمان در لیگ یک مسجل شد. زمانی که شما پیش از فصل هدایت تیمی را برعهده می گیرید بازیکن را با نظر خود می بندید و با تفکر خود تیم را آماده می کنید. هر چند بادران از نظر بازیکن تیم خوبی بود. به هر صورت حضور در بادران تجربه خوبی برایم بود.
*برخی از تیم هایی که شما در آن مربیگری کرده اید شرایط ایده آلی نداشتند مثل سپیدرود. به نظر می رسد مربی جوان برای ورود به جرگه مربیگری کار سختی پیش رو دارد و حتی گاهی مجبور به حضور در تیم هایی می شود که شرایط ایده آلی ندارند. در صورتی که هدیه تیم های ایده آل به مربی جوان و فرصت دادن به آنها می تواند نتایج بهتری به دنبال داشته باشد. در این باره چه نظری دارید؟
واقعیت این است کار کردن برای مربیان جوان در فوتبال ایران بسیار سخت است. مثلا در همین لیگ یک درست است 18 تیم حضور دارند اما خیلی از تیم ها فاقد امکانات و بودجه برای کار و ماجراجویی در مسابقات هستند. در 10 سالی که من در فوتبال پایه و بزرگسالان کار می کنم بادران تنها تیمی بود که شرایط ایده آلی برای کار کردن داشت که البته اگر از پیش فصل هدایت این تیم را برعهده می گرفتم کمی شرایط متفاوت بود. خب ما باید با این شرایط بسازیم تا روزنه ای برای صعود به لیگ برتر و مربیگری در لیگ برتر پیدا کنیم. در لیگ برتر هم می بینید برخی از مربیان هستند که در پایان فصل برکنار می شوند اما در تیم های دیگر مشغول بکار می شوند و با هر عملکرد تنها جای مربیان در تیم ها عوض می شود و حتی می توانم اینطور بگویم چرخه مربیان جوان به تیم های لیگ برتری گاهی بسته می شود. اما به سپیدورد اشاره کردید. روزهای خوبی در فوتبال رشت داشتم. هواداران به من لطف داشتند. در ابتدای فصل به عنوان مربی در سپیدورد مشغول بکار شدم اما در هفته چهارم به خاطر مسایل مالی و یک سری اختلافات از این تیم جدا شدم و در نیم فصل به عنوان سرمربی به تیم برگشتم. تنها در دو بازی سرمربی تیم بودم. در بازی با نفت تهران 3-1 برنده شدیم و دو پله در جدول رده بندی صعود کردیم و بازی بعدی هم مساوی شد. بعد از این اتفاق علی کریمی و دوستان به سپیدرود آمدند و تیم را خریدند و به نظرم با همان سه امتیازی که در بازی با نفت تهران کسب کردیم تیم در جدول بازی ها باقی ماند. در فوتبال حرفه ای وقتی تیمی در اختیار مربی جوان قرار می گیرد از هر نظر ایده آل است. از نظر زمان – بازیکن و بودجه و آنوقت است که می توان از مربی ارزیابی درستی داشت. در فوتبال ایران نه تنها من بلکه خیلی از مربیان جوان برای ورود به چرخه مجبور می شویم مربی تیم هایی شویم که گاهی شرایط ایده آلی ندارند. بر این عقیده ام حمایتی که از مربیان اسمی می شود از مربیان جوان شود فوتبال باشگاهی ایران با اتفاقات بهتری روبرو می شود. و دست کم وقتی یک مربی را به خاطر نتایج ضعیف برکنار می کنیم جای او را به یک مربی جوان دهیم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها