فکری، مجیدی، حنیف و دیگران؛ بیا رفیق باشیم

پیش از شروع بازی استقلال – نفت مسجد سلیمان برخوردها بین اعضای دو تیم داغ بود به این خاطر که محمود فکری پیش از حضور در نفت مسجد سلیمان مربی تیم استقلال بود.

به گزارش ورزش، محمود فکری با گلایه از استقلال جدا شد و انتظار داشت باشگاه بیش از این به پای او صبر کند هر چند زمانی که باشگاه تصمیم گرفت به همکاری با او پایان دهد خیلی راحت این تصمیم را پذیرفت و در ادامه جای خود را به فرهاد مجیدی داد. این در فوتبال طبیعی است. همان طور که یک روز محمود فکری جای فرهاد مجیدی را گرفت روز دیگر جای خود را به فرهاد مجیدی داد. می گویند مربی همیشه چمدان به دست است و از تیمی به تیم دیگر می رود. اینکه ایده های محمود فکری در استقلال ثمر بخش نبود و نتیجه مثبتی به دنبال نداشت بدین معنی نیست که مربی خوبی نیست و این در فوتبال حرفه ای مرسوم است و به قولی گاهی نمی شود، نمی شود که نمی شود. 

فوتبال با همه هیاهو و جذابیت هایی که دارد ارزش کینه توزی را ندارد. نتایج یک به یک به تاریخ می پیوندند و رکوردها جابجا می شود و آن چیز که می ماند رفاقت هاست. برخورد گرم فرهاد مجیدی با محمود فکری  و حنیف عمران زاده بدین معنی است که هر چه بوده تمام شده و رفته و بهتر است از این پس رفیق باشیم و در این بین نام استقلال از همه نام ها مهمتر است. البته که جای شک و تردیدی نیست محمود فکری هم به دلیل سال ها حضور در ترکیب استقلال و روزهای تلخ و شیرینی که به همراه این تیم تجربه کرده با پایان بازی با استقلال یکی از طرفداران این تیم خواهد ماند. هم چنین حنیف عمران زاده تعصب خاصی به استقلال دارد به واسطه 8 سال حضور در ترکیب تیم آبی. 

دیدار استقلالی ها با محمود فکری پیش از شروع بازی هم نشان می داد آنها تلاش و زحمات محمود فکری را از یاد نبرده اند. هر چند همان طور که اشاره شد تلاش های او منجر به ادامه حضورش در استقلال نشد و در نهایت باشگاه بر آن شد فرهاد مجیدی هدایت گر تیم شود. این یک تصمیم باشگاهی بود و دلیلی برای کینه به دل گرفتن فوتبالی ها از هم نیست. شاید که باید دوباره جمله علی دایی را تکرار کرد که اینروزها چون بیرون از گود است حرف های عمیق تری در مورد فوتبال می زند؛ فوتبال ارزش کینه توزی ندارد.