آریا جعفری و ثبت یک تصویر خارق العاده؛ قصه عکس زیبایی که جایزه سال را گرفت؛ عکاس برترین عکس سال مطبوعاتی ایران از سخت‌ها و مشکلات درخواست ویژه از فدراسیون فوتبال دارد تا به ممنوعیت دو ساله ایجاد شده برای ورود عکاسان به مسابقات فوتبال و فوتسال زنان پایان بدهند.
به گزارش ورزش، روز گذشته آیین اختتامیه پنجمین دوره اهدای نشان عکس سال مطبوعات ایران برگزار شد و جایزه نشان عکس سال مطبوعاتی ایران، به عکسی از آریا جعفری از فوتبال زنان ایران رسید که او تصویر زیبایی را از جدال تیم‌های سپاهان اصفهان و شهرداری سیرجان در لیگ برتر فوتبال زنان به ثبت رسانده بود و این اثر با انتخاب هیات داوران، نشان عکس سال مطبوعاتی ایران را به دست آورد.
به این بهانه گفتگویی را با آریا جعفری عکاس ورزشی داشتیم تا درباره کسب این افتخار و هم‌چنین عکاسی از حوزه ورزش زنان که او فعالیت زیادی در این حوزه دارد و یکی از عکاسان فعال در این زمینه به شمار می‌آید، بیشتر صحبت کنیم:
داوران جشنواره، از چهره‌های سرشناس هنر ایران بودند
نشان عکس سال مطبوعاتی ایران در واقع جشنواره‌ای است که از انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران برگزار می‌شود و این دوره پنجمین دوره آن بود، که کاملا صفر تا صد برگزاری آن با انجمن صنفی است؛ افرادی که انتخاب می‌شوند برای داوری در این جشنواره، افرادی هستند که با ساختار عکاسی خبری یا روزنامه‌نگاری مطبوعاتی در آمیخته شده‌اند و آشنایی کامل دارند و از کسانی هستند جزو چهره‌های باسابقه هستند و معمولا داوران این جشنواره جزو چهره‌های سرشناس هنر ایران هستند. چه عکاس خبر، چه مطبوعات، چه فیلم‌ساز و ... و از همه اقشار هنری در این تیم داوری هستند.
با دو عکس از ورزش زنان کاندیدای نشان عکس سال شدم
من این دوره در بخش تک عکس ورزشی توانستم نشان عکس سال را کسب کنم، البته در بخش تک عکس ورزشی با دو عکس کاندیدای کسب عنوان نشان سال بودم، یکی عکس از مسابقات پرش با اسب قهرمانی استان یک خانم سوارکار در حال پرش از روی مانع در حال سقوط است و یک عکس هم از فوتبال زنان ایران از دیدار تیم‌های شهرداری سیرجان و سپاهان اصفهان در آخرین مسابقه لیگ برتر فوتبال زنان ایران در فصل 1399-00 بود که در واقع اسفندماه پارسال این عکس را گرفتم؛ این مسابقه آخرین بازی برای سیرجانی‌ها بود که اگر پیروز می‌شدند قهرمانی لیگ را به دست می‌آوردند و این‌چنین هم شد.
دو سال است که به ما اجازه عکاسی از فوتبال زنان را نمی‌دهند
من برای ثبت این عکس از اصفهان به سمت سیرجان حرکت کردم، چندین ساعت در راه بودم و به ما گفته بودند که اجازه عکاسی از این بازی را می‌دهند، ما در شهر خودمان اصفهان علی‌رغم این‌که دو تیم ذوب آهن و سپاهان را داریم اما دو سال است که به ما اجازه عکاسی از فوتبال زنان نمی‌دهند، در کل یکسری از شهرها اجازه می‌دهند و یکسری شهرها این‌چنین نیست. در صورتی‌که اصفهان همیشه شروع‌کننده این موضوع در ایران بود، در حدی که من سال 91 که عکاسی فوتبال زنان را شروع کردم و رفته رفته بقیه تیم‌ها متوجه شدند در اصفهان عکاسی هست که از تیم‌ها عکاسی می‌کند، همه آرزو داشتند که بازی‌شان اصفهان برگزار شود تا چند عکس داشته باشند، یعنی آنقدر فوتبال زنان واقعا دچار فقر رسانه و تصویر بود و هیچکس نبود که بخواهد از بازیکنان فوتبال زنان عکاسی کند.
کیلومترها از اصفهان به سیرجان رفتیم، گفتند ورود آقایان ممنوع!
درباره عکسی که نشان سال گرفت، ما به سیرجان رفتیم و دیدیم عملاً روزی که ما رسیدیم گفتند که بخشنامه‌ای آمده که ورود آقایان ممنوع است و اجازه نمی‌دهند و نگذاشتند در نیمه اول وارد ورزشگاه شویم، اتفاقا دیدیم که رئیس هیات فوتبال سیرجان به اضافه مدیرعامل تیم و دبیر و روابط عمومی هیات که همگی آقا هستند، در ورزشگاه حضور دارند و بازی را تماشا می‌کنند و فقط ما را اجازه ندادند که وارد شویم؛ با خانم موسوی نایب رئیس فدراسیون فوتبال صحبت کردم و به لطف ایشان توانستیم با همراهی چند نفر دیگر از عکاسان وارد ورزشگاه شویم.
ما مگر قرار است چه کنیم که راه‌مان نمی‌دهند؟
من وقتی وارد ورزشگاه شدم، این صحنه را دیدم و گفتم این بهترین صحنه‌ای است که می‌توانم شکار کنم و نشان بدهم چطور می‌شود یک نیروی انتظامی را آنجا بگذارند که 90 دقیقه آن بایستد که کسی سمت آن دیوارها نرود و نتواند بازی را تماشا کند اما همان مامور می‌تواند بازی را تماشا کند اما که ما عکاس هستیم و کارمان این است و قرار است فوتبال و ورزش زنان مملکت را پوشش بدهیم را اجازه نمی‌دهند عکاسی کنیم و کارمان را انجام دهیم؛ مگر ما قرار است چه کنیم؟ همین مسئله باعث شد تا من آن عکس را بگیرم و بعدش هم تصمیم گرفتم منتشر کنم و برای جشنواره بفرستم.
چطور عکاسان بین‌المللی اجازه عکاسی دارند اما نه؟
علت اصلی که من این عکس را گرفتم تا بگویم که اجازه نمی‌دهند ما کارمان را بکنیم، ما خواسته زیادی نداریم، حتی دختران فوتبالیست و ورزشکاران زن خواسته زیادی در این مورد ندارند، خواسته آن‌ها فقط این است که رسانه‌ها باشند و حضور داشته باشند؛ چطور می‌شود دختران ما با همین پوشش به مجامع بین‌المللی به طور مثال همین المپیک 2020 توکیو می‌روند و هزاران هزار عکاس از آن‌ها عکاسی می‌کند اما داخل ایران که می‌آیند همه چیز ممنوع می‌شود. این موضوع هم توهین به شخصیت خبرنگاران و عکاسان مرد و هم توهین به خانم‌های ماست که می‌گویند در ایران شدنی نیست اما در خارج از کشور عملاً هیچ محدودیتی وجود ندارد.
به خاطر یک درگیری دو سال قبل، صورت‌مسئله را پاک کردند!
همین الان کاروان المپیک ایران را ببینید که چند نفر ورزشکار خانم در حال اعزام هستند، آیا این‌ها قرار نیست مقابل چشم هزاران هزار انسان مسابقه بدهند؟ حتی تلویزیون مسابقات آن‌ها را پخش می‌کند اما به محضی که داخل کشور می‌شوند و مسابقات داخلی شروع می‌شود، عملاً محدودیت‌ها شروع می‌شود و واقعا این درست نیست که چون اتفاق کوچکی دو سال قبل در فوتسال زنان رخ داده یا در فوتبال زنان اتفاقی پیش آمده که درگیری بین مدیرعامل تیم‌ها رخ داده، بیایند و کل صورت مسئله را پاک کنند و بگویند هیچ آقایی حق ندارد وارد ورزشگاه شود.
خودشان قانونی که خودشان مصوب کردند را اجرا نمی‌کنند
تازه همین قوانین هم وقتی تصویب می‌شود، اجرایی نمی‌شود، چرا که در همین اصفهان ما این فصل داشتیم و من هم اعتراضی به این مسئله کردم؛ باشگاه سپاهان با یکی از عکاسان ورزشی تهران هماهنگ کرده بود و این آقا از تهران به اصفهان آمده بود و سر بازی به نماینده فدراسیون گفته بود من با سازمان لیگ هماهنگ کردم و از آن طرف با باشگاه سپاهان هماهنگی کرده بود و خیلی راحت عکاسی و فیلمبرداری‌اش را کرد و رفت و ما که در همین شهر هستیم و همین تیم سپاهان که بخشی از آن به خاطر فعالیت‌های خود ما راه‌اندازی شد، اجازه نداریم سر بازی‌ها باشیم و این ظلم به ما و بچه‌های ورزش است و نمی‌دانم تا کی می‌خواهد ادامه پیدا کند.
واقعا نمی‌دانم فرق آقا با آقا چیست؟
امیدوارم با توجه به قولی که خود خانم موسوی نایب رئیس فدراسیون فوتبال دادند برای فصل جدید این قضیه حل شود، هر چند که تا الان هنوز حل نشده چون من برای عکاسی از اردوی تیم ملی فوتبال زنان ایران می‌خواستم بروم، به من گفتند حراست گفته است نمی‌شود اما همان موقع دقیقا عکاس فدراسیون فوتبال اجازه حضور دارند و سر تمرین‌ها حاضر می‌شوند و عکاسی‌شان را می‌کنند! واقعا نمی‌دانم فرق آقا با آقا چیست؟ چرا اینقدر سلیقه‌ای برخورد می‌شود، حرف من این نیست که جلوی ایشان را خداناکرده بگیرند، به هیچ وجه، بلکه می‌گویم اجازه بدهند بقیه هم کار خودشان را بکنند.
تلاش می‌کنم با عکس از ورزش زنان در جشنواره‌ها شرکت کنم
من دو سال نشان عکس مطبوعاتی سال را کسب کردم و هر دو نوبت هم با عکس فوتبال زنان بوده و در هر جشنواره‌ای که شرکت می‌کنم، سعی می‌کنم با عکس ورزش زنان باشد، چرا که می‌خواهم این پیام را برسانم که باید ورزش زنان دیده شود؛ حتی حاضرم تاوان این مسئله را بدهم که عکس‌هایم به مرحله نهایی هم نرسد، چون ممکن است از دید آن‌ها دردسربرانگیز باشد، اما عکس‌هایم را ارسال می‌کنم تا حداقل چند داور هم ببینند و اگر روی دیوار نمایشگاه هم بیاید که چه بهتر. در هر صورت نباید ورزش زنان و دیده شدن دختران ورزشکار محدود شود. بعدها چه می‌گویند درباره‌مان؟ این‌که نه پخش زنده‌ای می‌شود، نه عکسی وجود دارد و به صورت قطره چکانی گاهاً عکسی بیرون می‌آید که همان عکس هم وایرال می‌شود.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها