علت پارگی رباط ها از زبان پزشک لیگ برتری

در روزهای اخیر که تیم ها درگیر آماده سازی خود برای شروع دوباره بازی های لیگ برتر بودند 6 بازیکن رباط پاره کردند.

به گزارش ورزش، پیش از سهرابی نژاد مدافع 21 ساله ماشین سازی – مرتضی تبریزی و رضا آذری از استقلال – احسان قهاری از نساجی – محمد انصاری از پرسپولیس وامیر حسین حسین زاده از سایپا با این مصدومیت تلخ مواجه شدند و در هفته های پایانی لیگ برتر همراه تیم خود نخواهند بود. 

زارع - پزشک تیم گل گهر که سال های سال در تیم های مختلف لیگ برتری و دسته اولی پزشک بوده در اینباره می گوید: رباط ACL با وجود اینکه دامنه حرکتی بیشتری نسبت به رباط PCL دارد ضعیف تر است به همین خاطر در معرض آسیب دیدگی بیشتری قرار دارد. برای پارگی رباط مسایل متعددی مطرح است. از جمله برخوردها در بازی و تمرین؛ هم چنین خستگی ناشی از تمرین و نا آمادگی و از سویی ناهمواری زمین. اما مسئله مهم در این موضوع عدم تمرکز بازیکن در زمین است. بازیکنی که خواب و تغذیه خوب داشته باشد و تمرین خوبی را پشت سر گذاشته باشد با تمرکز در زمین حاضر می شود اما بازیکنی که وارد زمین می شود به خاطر هر یک از فاکتورها درگیری ذهنی داشته باشد طبیعی است که در معرض آسیب دیدگی قرار گیرد. گاها پارگی رباط به خاطر برخوردهاست که اجتناب ناپذیر است و نمی توان گفت به خاطر ناآمادگی آسیب دیده و این طور نیست هر بازیکنی که رباط پاره کرد بگوییم که ناآماده بوده. 

پزشک تیم گل گهر این چنین ادامه داد: در این برهه از زمان بازیکن نباید از خود انتظار داشته باشد که همانند ماه های ابتدایی در شرایط ایده آلی قرار داشته باشد و مربی هم نباید چنین انتظاری را از بازیکن داشته باشد. فوتبالیست ها ماه ها تمرین نداشتند و اگر هم تمرین داشتند به صورت انفرادی بوده و هماهنگی عصب – عضله در این برهه از زمان به کمترین حد ممکن رسیده و این نباید برای بازیکنان و تیم ها ناراحت کننده باشد. چرا که در غیر اینصورت از نظر ذهنی بازیکنان را با مشکل مواجه می کند و این خود می تواند زمینه ساز مصدومیت شود. 

دکتر زارع در پاسخ به این سوال که آیا طبیعی است بازیکنی که رباط پاره کرده در بازگشت دوباره با ترس بازی کند؟ گفت: بازیکنی که رباط پاره کرده نسبت به بازیکنی که این اتفاق برای او نیافتاده بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار دارد و طبیعی است که باید بیشتر از  خود مراقبت کند. نباید به این خاطر به بازیکن خرده گرفت. اگر بازیکنی که رباط کرده عضلات خود را تقویت کند و حتی نسبت به دیگر بازیکنان بیشتر تمرینات آماده سازی داشته باشد با تمرکز ذهنی به میدان خواهد رفت و در چنین شرایطی کمتر خطر آسیب دیدگی او را تهدید خواهد کرد. رباط ها بیشتر در زمانی که بازیکن به هوا می پرد و به زمین فرود می آید پاره می شود و گاهی بازیکنی که سرعتی است به یکباره سرعت خود را کم می کند. برخوردها هم این علت را سبب می شود و در نهایت اینکه بازیکنی کمتر با این خطر مواجه می شود که همه عوامل را رعایت کند و با تمرکز به میدان برود. همان طور که هر کسی در هر موقعیتی وقتی با تمرکز یک کار را انجام می دهد ضریب موفقیت بیشتری را تجربه می کند و اگر تمرکز لازم را نداشته باشد احتمال دارد که یک شکست را تجربه کند. همانند بازیکنی که متاسفانه در زمین بازی با پارگی رباط مواجه می شود.